Salon

Konu: Salon C.tesi Tem. 25, 2009 10:43 pm

~SALONUMUZ~

~RP IN~

Konu: Geri: Salon Çarş. Ağus. 26, 2009 10:26 pm

Kişiler: Valeria Dora Whisper, Wenthworth D. Whisper, Claire Trisha Whisper
Kurgu: Claire'ın bayılması üzerine Dora ve Wenthworth'un onu hastaneye götürmesi.
Zaman: 07.00 suları

Konu: Geri: Salon Çarş. Ağus. 26, 2009 10:47 pm

Evden çıkmayı hiç istemesemde bakanlıkta işler beni bekliyordu. Yatağımdan kalktım ve ilk işim olarak banyoya gittim. Buz gibi bir su kısa bir duş alıp eski emektar dolabımın içinde duran geceden hazırladığım kıyafetlerimi giydim. Saçlarımı asamla kurulayıp her zamanki gibi topladım. Yine sıradan ve yorucu bir gün beni bekliyordu. Saatime baktım tam bir saatim daha vardı. Bakanlıktan uzak her dakika beni mutlu ediyordu. Odamdan çıktım. Kapıyı yavaşça kapattım.
Koridorda ses çıkartmamaya özen gösteriyordum. Sanırım henüz kimse uyanmamıştı ve benim yüzümden uyanan bir Whisper'ın çenesini çekemeyecek kadar sabırsızdım. Bu kadar özen göstermeme rağmen ayağım merdivenlere dönen köşedeki sehpaya takıldı. Neyseki birşey olmamıştı.
Hızla aşağı indim. Kimsenin çenesini dinlemek istemiyordum. Salona geldim ve kendimi en sevdiğim renkteki beyaz koltukların üzerine attım. Gözlerimi tavana diktim. Birden susadığımı fark ettim ve ayaklarımı sürüye sürüye mutfağa gittim. bir bardak su aldım ve tekrar salona döndüm.
Aklım yine düşüncelere daldı. O gün Street Parkta olanlar bende birçok şüpheyi tetikliyordu. Claire'a sormak istesemde uygun fırsatı yakalayamamıştım bir türlü.
Suyumu yudumlarken salonun penceresinden Claire ve Wenthworth'u gördüm. Claire halsiz ve yorgun görünüyordu. Wenthworth ise endişeli... Suyu sehpaya bıraktım ve koşarak kapıyı açtım. O kadar şaşkındım ki ağzımdan çıkan tek kelime "Claire!" oldu.

Konu: Geri: Salon Çarş. Ağus. 26, 2009 11:19 pm

Claire öfkesini dışarı atarcasına kusmuştu. Wentworth biraz panik yapmıştı. İnsanlara değer vermese de Claire sevdiği yeğenlerindendi. Bu yüzden üstüne az da olsa titriyordu. Claire’nin yüzü kireç gibi olmuştu. Solukları hızlıydı. Wentworth bunları fark etse de sahip olduğu kibir yüzünden bir şey diyemiyordu. Claire bunu anlamış olacaktı ki " Bir şeyim yok amca. Ama sanırım dönsek iyi olacak. Biraz üşütmüş olabilirim. Ne dersin? " dedi. Wentworth onaylar biçiminde yüzündeki somurtkanlık ve endişeli ifadeyle başını salladı. Claire’nin koluna girmişti. Bitkin ve halsiz hali onun düşmesine sebep olabilirdi! Claire’nin sendeleyerek yürümesine ayak uydurarak malikâneye doğru adımlamaya başladılar. Koskoca malikâne bomboştu. Dora, Wentworth ve Claire vardı şuan. Wentworth “ Bu Dora’da uyanmamıştır ki! Lanet olsun ne zaman lazım olsalar yoklar! “ diye kendi kendine mırıldandı. Malikânenin ihtişamlı kapısına yaklaşmışlardı ki Dora kapıda belirdi. “ Malum mu oldu? “ diye bir an düşündü Wentworth. Dora kapıda öylece şaşkın bir biçimde bakınıyordu. Wentworth sesini yükselterek Dora’ya bağırdı “ Ne bekliyorsun? Bize yardım etsene! “. Dora şaşırmıştı, Wentworth ve Claire’ye doğru adımlarını atmaya başlamıştı. Wentworth Claire’nin solgun yüzüne telaşlıca baktı. Alnından terler süzülüyordu. Wentworth Claire’nin kulağına fısıldadı “ Bu üşütme değil Claire Hanım! “ ve imalı bir biçimde başını sağa ve sola salladı. Dora gelmişti yanlarına Claire’nin diğer koluna girmişti. Claire fırsattan istifade edercesine tüm ağırlığını Wentworth ve Dora’ya bırakmıştı sanki. Wentworth bunu hissetmişti fakat ses etmiyordu. Kapıdan içeri girdikleri sırada Claire dingin ve çelimsiz sesiyle konuşma çabası içindeydi...

Konu: Geri: Salon Çarş. Ağus. 26, 2009 11:26 pm

Amcasının kolunda malikaneye doğru giderken başı dönmeye başladı briden. Ne kadar belli etmek istemese de, tüm çabaları boşa çıkıyor ve git gide halsizleşen vücuduyla başa çıkamaz hale geliyordu. Salona girdiklerinde Dora' yı karşısında gördüğünde halsizliğine rağmen nefretle kıstı gözlerini. William' ın yanına giderken görmüştü en son bakan kuzenini. Daha sonra hiç karşılaşmamışlar ve orada ne olduğunu öğrenme fırsatı olmamıştı. Şimdi bunun için iyi bir fırsat olabilirdi eğer dünyayı üçer beşer görmeye başlamış olmasaydı.

Dora amcasının söylemesiyle birlikte yardıma gelmişti. Genç cadıyı kollarından tutarak koltuğa bıraktılar. Ama kalkmak istiyordu. Kalkıp konuşmalıydı kuzeniyle. William'ı sormalıydı. Ne olduğunu bilmesi lazımdı. " Parkta ne ol- " Cümlesini tamamlamaya çalışırken, zoraki ayağa dikilmiş ama hızlanan zemin her şeyi güçleştirmeye yetmişti. William'ı merak etmeyi bırakıp toparlanmaya çalıştı. Ama olmuyordu. Her saniye daha da kayboluyordu direnci. Ne oluyordu? Ayakları vücudunu taşıyamıyor, her yer usulca karanlığa gömülüyordu. Tekrar konuşmak istedi " Amca... " Sesi duyulamayacak kadar kısık çıkmıştı ve çatlayıp yok olmuştu. Devamını söyleyemeden kapandı dudakları. Ayakta durmak istedi ama vücudu ona ihanet edermişcesine salıyordu kendini. Şimdi tüm salon hızla dönmeye başlamıştı ve siluetler kararmış, yok olmuştu birer birer. Bedeni yere doğru savrulurken, bir uykuya dalıyormuşcasına kapandı gözleri. Artık hiçbir şey yoktu. Soğuk zemini hissediyor ama kımılayamıyordu, konuşamıyordu. Bir kaç saniye sonra tüm sesler kayboldu...

Konu: Geri: Salon Çarş. Ağus. 26, 2009 11:52 pm

Claire bayılıyordu. Wentworth ve Dora anın verdiği şokla kilitlenmiş gibilerdi, kıpırdayamıyorlardı. Wentworth, Claire yere düşerken ağzından çıkan çok kısık bir sesle “ Amca… “ diyişini duydu ve irkildi. Hemen yere çömeldi. Claire’nin kafası zemine vurmadan kavradı. Dora hala şoktaydı. Wentworth tek başına Claire’yi dikkatlice yerden kaldırdı, kucağına aldı genç cadıyı. Kapıdan dışarı çıktılar. Dora’nın “ Amca! “ demesiyle Wentworth Dora’yı anımsadı. Yavaşça başını ona çevirdi ve konuşmaya başladı “ Dora, biz St. Mungo’ya gideceğiz! Bu olayı sende unut! “ dedi gayet ciddi bir ses tonuyla. Ardından sağ kolunu Claire’yi omzuna dayayarak dışarıya doğru uzattı. Islığını çaldı. Kartalı hızla geliyordu. Wentworth’un koluna kondu. Wentworth “ Neithan James Dawson “ dedi ve kartal tekrar kanatlanmıştı. Neithan, Wentworth'un yakın arkadaşıydı ve kurdukları birliklerinin eş başkanıydı. Onu nasıl bulacağını çok iyi biliyordu ve Claire ile aralarında ki yakınlığı sezmişti. Elini Claire’yi sarsmadan kendi cebine götürdü ve asasını çıkardı. Yavaşça “ Carpe Portus “ diyerek salladı. Arkalarından tek kalan sadece “ POP “ sesleriydi. St. Mungo’ya doğru cisimlenmişlerdi.

Konu: Geri: Salon Çarş. Ağus. 26, 2009 11:53 pm

~Rp Bitmiştir~

» Ortak Salon
» Ortak Salon