Birinci Ders (Ortak)

Güneşin gökyüzünde yakıcı bir parlaklığı vardı. Kuşlar sabah şarkılarını yetiştirmek için birbirleriyle yarış yapıyor gibiydi - ve Axél bir şekilde yine hastalanmayı başarmıştı. Kışın soğuk dönemlerini hiç hastalanmadan atlatırdı, ama biraz havalar ısınsın, hemen şifayı kapardı. Günün bütün olumlu özelliklerine rağmen o kendini berbat ve halsiz hissediyordu. Dün ilaç niyetine hazırladığı iksir de pek bir işe yaramamıştı. Üstelik bugün derslerin ilk günüydü. Yatağında doğruldu, dün yatmadan önce baş ucundaki komodine koyduğu tüpün içindeki iksirden bir yudum daha aldı ve kalkıp hazırlanmaya başladı.

Rahat olmayı seven Axél, cüppe giymekten nefret ederdi. Bu yüzden açık renk kotunu ve üstüne beyaz, desenli gömleğini giydi, saçlarını taradı, notlarını da alıp odasından çıktı. Sihir Tarihi dersliği hemen bir kat yukarıdaydı. O yüzden sakin sakin davranıyordu. Ayrıca zaten acele etmeye hiç hevesli değildi şu anda, hala kırgınlığından kurtulamamıştı.

Dersliğe girdiğinde asasını sallayarak ışıkları yaktı, eşyalarını masasının üstüne bıraktı ve asasını bu sefer tahtaya doğrulttu. Tahtanın üstünde beliren bir harita kendini hemen aşağı doğru açtı. Ona göre tarih dersi harita olmadan işlenemezdi. Öğrencilerin zihninde daha kalıcı oluyordu. Masasının arkasına geçti ve kollarını masaya dayayarak öğrencileri beklemeye koyuldu.

10 dakika sonra öğrenciler sınıfı doldurmaya başlamıştı. Kendi aralarında mırıl mırıl konuşarak sıralara oturmaya başladılar. Hepsi merakla ve ilgiyle ona bakıyorlardı. Yeni bir profesör olduğu için bunu bekliyordu, ama dürüst olmak gerekirse, bu bakışlardan biraz sıkılmıştı. Herkes gelip yerini aldıktan sonra doğruldu ve konuşmasına başladı. 'Merhaba arkadaşlar. Benim adım Axél Dylan LeDarc. Bir aksilik çıkmazsa bu yıl Sihir Tarihi dersini birlikte işleyeceğiz. Bana Axél ya da profesör LeDarc diye hitap edebilirsiniz.' Öğrencilerin onun yanında rahat olmasını isterdi. Bu yüzden dersini dinledikleri ve ödevlerini zamanında verdikleri sürece, ona nasıl seslendikleri çok sorun değildi. 'Bugün sizi fazla sıkmayacağım. Kısaca sihrin ilk ortaya çıktığı zamanı tartışacağız. Ama bundan önce sizleri tanımak istiyorum. Kısaca kendinizi tanıtırsanız mutlu olurum.' Durdu ve merakla öğrencilerin cevaplarını beklemeye başladı.

Yeni bir gün, yeni bir heyecan. Güneşin, tülden süzülen ışığıyla yeni bir güne uyanmıştı Ness. Yatağından çok kolay kalktı. Erken kalkmaya her ne kadar alışkın olmasa da hemen erken kalkaniliyordu. Kalkar kalkmaz üstünü giydi. Çantasını dünden hazırladığı için pek bir problem yoktu. Saçlarını açık bıraktı. Çantasını aldığı gibi koşarak Büyük Salon'a gitmeye başladı.

Büyük Salon daha yeni yeni doluyordu. Ness, Ravenclaw Masası'na giderken etrafa bir göz gezdirdi. Her masada yaklaşık 10 kişi vardı daha. Masaya gittiğinde boş bir sandalye bulması pek zamanını almadı. Ama o özellikle yakın bir arkadaşının yanına oturmak istiyordu. Melissa'yı görünce onun yanına gitti. Mell, Ness'ten bir yaş büyüktü. O, 4. sınıfaydı. Ness, onu görünce : " Selam Mell, n'aber? " dedi sevinçle. Mell'le çok iyi anlaşırdı. Mell'de Ness'e karşılık heyecanla : " Selam Ness, iyiyim. Sen nasılsın asi kız? Başını yine belaya soktun mu? " dedi ve bir kahkaha patlattı. Ness de gülmeye başladı. Ravenlaw'lılar dönüp bu tatlı arkadaşlara baktılar. Bazıları gülmemek için dudaklarını ısırıp başka yönlere baktılar. Ness suratına sahte bir bıkkınlık yerleştirip gülümsedi. Sonra: " Henüz değil. Ama kesin başımı belaya sokarım. Beni benden daha iyi tanırsın. " dedi ve dil çıkardı. Mell, bir yandan yemek yiyordu, lokmasını yuttuğunda " Hıh!! " dedi ve altın sarısı saçlarını geriye attı. Ness'de kahvaltısıı yapıyordu. " İlk dersin ney? " dedi. " Hiç sevmediğim bir ders, Bitkibilim!!! En çok sevdiğim ders, seninki ney? " dedi Ness'e. Ness, kahvaltısını bitirmişti. Aceleyle: " Axél'ın yanına gidiyorum. İlk dersim Sihir Tarihi. Sana bitkilerle iyi eğlenceler tatlım, görüşürüz. " dedi ve Mell'e öpücük gönderdi. Mell'de karşılık olarak gülümsedi. Ness, pek çok kişi gitmeye başlarken, Büyük Salon'un güzelliğine tekrar hayran olup Büyük Salon'dan çıktı.

Hogwarts'ın koridorlarından ilerlerken etrafa bakıyordu. Koridorda bazı çocuklar Ness'e göz kırpıyordu ama Ness'in umrunda değildi. O, Frogonry'i düşünüyordu. Acaba onun ilk dersi neydi? Ness, bu düşüncelerdeyken tam duvara çarpıyordu ki, bir öğrenci onu tutup gülümsedi. Ness de karşılık olarak şeker şeker gülümsedi. En sonunda 2. Kat'a gelmişti. Sihir Tarihi Dersliği'ni görünce, içeriden sesler duydu. İçeri tam girdiğinde Axél'ın daha sınıfa yeni girdiğini farketti. Alt dudağını ısırıp, Axél'a baktı ve : " Affedersin Ax- Profesör. " dedi. Boş bir sıra araken Frogonry'i gördü. Sinsice gülümseyip yanına oturdu. " Merhaba Frogonry " dedi tatlı tatlı. Frogonry, tam cevap verecekken Axél, " Merhaba arkadaşlar. Benim adım Axél Dylan LeDarc. Bir aksilik çıkmazsa bu yıl Sihir Tarihi dersini birlikte işleyeceğiz. Bana Axél ya da profesör LeDarc diye hitap edebilirsiniz. " dedi. Rahat bir tavırla konuşuyordu. Öğrencilerin onu yanında rahat olmasını istiyordu. Aslında Ness için ona Axél demek daha kolaydı. 5 yıldır ona Axél diye hitap ediyordu. Axél'ın kadife ses tonu Ness'i düşüncelerinden uzaklaştırdı. " Bugün sizi fazla sıkmayacağım. Kısaca sihrin ilk ortaya çıktığı zamanı tartışacağız. Ama bundan önce sizleri tanımak istiyorum. Kısaca kendinizi tanıtırsanız mutlu olurum. " dedi. Rolande ve Frogonry cevap verdikten sonra sıra Ness'teydi. " Beni tanısan da diğerleri için kendimi tanıtacağım. Adım Krystal Renesmee LeDarc. Ama herkes bana Ness der. Ravenclaw 3. Sınıf öğrencisiyim. Yalan söylemek istemediğim için doğruyu söyleyebilirim. Sihir Tarihi'ni pek sevmem ama nefret ettiğimde söylenemez. " dedi ve gözlerini Frogonry'i çevirdi. " Nasılsın? " dedi ve merakla Frogonry'nin ne diyeceğini bekledi.

Çok heyecanlıydı; çünkü o gün okuldaki ilk gündü.Dersleri ve profesörleri çok merak ediyordu, acaba kızgınlar mı yoksa anlayışlı kişilikler mi diye.Bunları düşünüp dururken bütün gece kendisini deliksiz uyuttuğu için minnettar olduğu yatağından kalktı, üstünü giyindi ve Büyük Salon'a inmek üzere adımlarını saymaya başladı.Kahvaltısını o kadar hızlı yapıyordu ki krepi boğazında kalıyordu yanındaki Gryffindor olmasa, ilk günden revire merhaba diyecekti.
Kahvaltısını alelacele bitirdikten sonra hareket eden merdivenlerin mekanizmasını biraz da olsa çözüp Sihir Tarihi dersliğine yetişti.Bu dakikliği ona erkenden gelme şansını tanımıştı.Profesör, öğrenciler sınıfı doldurduktan sonra kendisini tanıtmaya başladı : " 'Merhaba arkadaşlar. Benim adım Axél Dylan LeDarc. Bir aksilik çıkmazsa bu yıl Sihir Tarihi dersini birlikte işleyeceğiz. Bana Axél ya da profesör LeDarc diye hitap edebilirsiniz.'
Hmm... Profesör kendinden çok emin bir kişiymiş gibi bir tarzı vardı.Adela, bundan hoşlanmıştı. Profesör, sanki Adela'nın içinden söylediklerini bitirmesini beklemiş gibi düşüncelerinin sonunda konuşmaya başladı. "'Bugün sizi fazla sıkmayacağım. Kısaca sihrin ilk ortaya çıktığı zamanı tartışacağız. Ama bundan önce sizleri tanımak istiyorum. Kısaca kendinizi tanıtırsanız mutlu olurum.'"
Herkes sırayla birbiririni tanıtıyordu, Adela sıranın kendisine gelmesini nazikçe bekledi.Sıra ona geldiğinde "Benim adım Adela Heaven LeDarc, ben de 1. sınıf Gryffindor öğrencisiyim,(Bu arada Slyterinler Adela'ya pis bir bakış attı her Gryffindor'a yaptıkları gibi) tarihe merakım oldukça fazladır, sizinle ve arkadaşlarla tanıştığıma memnun oldum. "
Heaven bu ilgiden biraz utanmıştı, çünkü herkesin gözü onun üzerindeydi, nazikçe gülümsemesiyle yerine oturdu ve diğer arkadaşlarını dinlemeye koyuldu. Derse ve profesöre şimdiden ısınmıştı bile...

John daha dinlenememişti bu kadar erken bir ders
olacağını da açıkçası beklemiyordu.Profesörün yeni geldiğini duymuştu
açıkçası pek sevmediği bir dersti ama bu sene zorunluydu..önce
kalkmakta baya bi zorluk çekmişti ama sora geç kalma korkusuyla
kalkmıştı.dolabından küçük bir çanta çıkardı içinde biraz parşomen ve
bir tüy kalemi koydu. Not alması gereke bilirdi . onları cebine atı
verdi ilk dersten çok fazla zorlayacaklarını düşünmüyordu.şimdi ders
için hazırdı. Ortak salondan çıkıp koridorlarda yürümeye başladı
özellikle hoşuna giden 1. sınıfların koşturmalarıydı aklına eski
günleri geliyordu . sınıfın kapısına gelmişti ama daha dersin
başlamadığını görünce hızlı bir şekilde erkekler tuvaletine gitti
yüzünü güzelce yıkadı derste uyumak istemiyordu. İlk dersten bu pek hoş
olmazdı.yüzünü yıkaması bitince tekrar sınıfa geldi sınıf biraz
dolmuştu. Kapıyı çaldı ve içeriye girdi. Önce geç kaldığını sanmıştı
ama herkes kendi arasında konuşuyordu geç kalmadığına sevinmişti.yeni
gelen profesöre dönerek. Günaydın profesör. Dedi ve en arkalardan
kendine bir yer seçti .ve eşyalarını çıkartıp köşeye itti. Ve beklemeye
başladı

Bi yandan da profesörü inceliyordu galba bu seneki daha
iyi diye düşündü arkasına yaslandı ve etrafa bakınıyordu ki profesörün
sesini duydu.

'Merhaba arkadaşlar. Benim adım Axél Dylan
LeDarc. Bir aksilik çıkmazsa bu yıl Sihir Tarihi dersini birlikte
işleyeceğiz. Bana Axél ya da profesör LeDarc diye hitap edebilirsiniz.'


Demişti. John biraz şaşırdı . profesörü git gide daha çok
sevmeye başlamıştı . açıkçası bu kadar öğrencilerle iletişime önem
veren bi profesör gibi gözükmüyordu. Profesör tekrar konuşmaya
başlamıştı.

'Bugün sizi fazla sıkmayacağım. Kısaca sihrin ilk
ortaya çıktığı zamanı tartışacağız. Ama bundan önce sizleri tanımak
istiyorum. Kısaca kendinizi tanıtırsanız mutlu olurum.'

Profesörün
bu sözünden sonra herkes sıra sıra kendini tanıtmaya başlamıştı . john
nasılsa ilerde tanır düşüncesindeydi sıra kendisine geldiğinde ayağa
kalktı . adım John Jack Zipper 3. sınıf Gryffindor öğrencisiyim dedi ve yerine oturdu.arkasına yaslandı ve beklemeye başladı.

Baş ucundaki saat tam 7.30 ta çalmaya başlamıştı. Hafifçe mızmızlanan Samantha yüzünü buruşturdu ve tek gözünü açtı. Gün ağarmıştı. Hava henüz çok tazeydi, yağmurdan sonra ancak kendine gelebiliyordu. Beyninden bu düşünceler geçip giderken Samantha havayı mı, yoksa kendini mi düşündüğünü anlayamadı. Bir gayretle doğrulup oturdu, yatağının hemen altındaki terliklerini giydi ve diş fırçasını alarak banyoya gitti. Sabah bakımını yaptıktan sonra tekrar yatakhaneye döndüğünde, güneş gök yüzünde biraz daha yükselmişti. Kaşlarını biraz çattı; banyoda kesinlikle çok fazla oyalanmaması gerekiyordu.

Akşam hiç üşenmeden, özenle iki yandan ördüğü saçlarını açtı ve eliyle şöyle bir dağıttı. Bu salaş görünümünü seviyordu. Tam üzerini değiştirecekti ki, gözü, yatağının önündeki pencere pervazına dayanmış uyuklayan şekle takıldı. 'Rolande?...' dedi şaşkınlıkla, gözlerini hafifçe kısarak. Bu Rolande için oldukça alışılmazdı, genelde Sam'den bile önce kalkardı. Önce onu kaldırsa çok iyi ederdi. 'Uyan kızım sabah oldu.' dedi resmen bağırarak. Tepkisi takdire şayandı. Yerinden zıplayarak 'Hey, beni korkuttun,' dedi Rolande sitem eder gibi. Onun bu haline kıkırdarken bir yandan da kotunu, tişörtünü ve cüppesini giymeye çalışan Sam, 'Hadi, çabuk ol da çıkalım. Sihir Tarihi'ne yarım saatimiz kaldı.' dedi. 'Sen git, ben hemen geliyorum.' diye cevap verdi Rolande. Bunun üzerine omuz silken Sam, en son gül kurusu rengindeki saç bandını da buklelerinin üzerine yerleştirdi ve dışarı çıktı.

İlk önce büyük salondaki kahvaltıdan aceleyle bir iki lokma atıştırdığı için dersliğe biraz geç gitmişti. Soluk soluğa kapıyı vurup içeri girdi, profesöre bakmadan kısaca 'Özür dilerim profesör,' dedi ve geçip ön sıralarda oturan Rolande'nin yanına oturdu. O sırada profesör konuşmaya başladı ve Sam'in gözleri ona kaydı. Aynı anda da çakılıp kaldı, gözleri kocaman oldu. Masmavi gözlerini profesör konuşurken sadece onun yüzüne dikti ve öylece baktı. Sesi çok güzeldi, sanki onu hipnotize ediyordu. Axél... ne kadar yakışan bir isimdi bu ona. Ne yaptığının pek de farkında olmadan dirseği masaya doğru kaydı ve yanağını elinin üstüne dayadı. Rolande ondaki bu garip değişimi fark ederek 'Sam, ne yapıyorsun?' diye sordu telaşlı bir fısıltıyla. Dinlemediğini anlamıştı. Sam ona cevap da veremedi, o kadar odaklanmıştı.

'Bugün sizi fazla sıkmayacağım. Kısaca sihrin ilk ortaya çıktığı zamanı tartışacağız. Ama bundan önce sizleri tanımak istiyorum. Kısaca kendinizi tanıtırsanız mutlu olurum.' Öğrenciler bir bir kalkıp kendilerini tanıtmaya başlamışlardı. Samantha ise, Rolande onu dirseğiyle sert bir şekilde dürtene kadar hülyalı hülyalı önüne baktı. Bu şekilde dalıp gittiği ve profesör LeDarc'ı dinlemiyormuş gibi göründüğü için kıpkırmızı olmuş bir vaziyette ayağa kalktı. 'Adım Samantha Lydia Bagterlayer, Ravenclaw 4. sınıf öğrencisiyim. Bu sene sizi de Hogwarts'ta görmek çok güzel, profesör LeDarc.' Bir şekilde, öncekinden çok daha fazla kızarmış bir halde geri yerine oturdu.

Bazıları hevesli, bazıları ise sıkılmış gibi görünen öğrenciler kendilerini tanıttıktan sonra, Axél derse başlama zamanı geldiğine karar verdi. 'Pekala. Bugün, daha önce de söylediğim gibi, sihrin kökenlerini araştıracağız. Bilinenin aksine, büyücülerin tarihi Mısır ve Antik Yunan'la başlamaz. Sihrin ve büyücülerin ilk ortaya çıktığı kıtalar,' asasıyla haritada, Atlas Okyanusu'nun ortasına tıkladı. Büyük, kırmızı bir kıta belirdi haritanın üzerinde. 'Mu kıtası, ve,' bu sefer Pasifik Okyanusu'nun ortasına tıkladı, ilkinden biraz daha küçük bir kıta daha belirdi. 'Atlantis kıtasıdır.'

Öğrencilerin birçoğundan hayret nidaları yükseldi, birbirleriyle heyecanla konuşmaya başladılar. Genç adam boğazını temizleyince bütün ilgi tekrar oraya döndü. 'Burda konuştuğumuz tarih, en azından on bin yıl öncesi. Sihir halkının ve Muggle'ların birlikte ve birbirlerinden haberdar olarak yaşadıkları zamanlar. İmparatorluklar ve düzenli yaşam başlayana kadar Muggle lar büyü gücü olan insanlara karşı bir saygı beslemiş, kendi istekleri olsun olmasın, onları liderleri olarak seçmişlerdir. Böylece dengeyi kurmuş olan iki toplum, bir süre Mu ve Atlantis'te birlikte uyum içinde yaşamayı başarmıştır.'

Durdu ve sınıfa göz gezdirdi. Not almaya çalışan öğrenciler vardı. En azından bazılarının dersle ilgilendiğini görmek onu çok mutlu etti. Konuşmasına devam etti, sınıf ortamı bir şekilde onu daha dinçleştirmiş gibiydi. 'Bu, 1500 yıl böyle devam etti. Daha sonra, özellikle de Atlantis'teki büyücü halkı kendi arasında ikiye ayrıldı: güçlerini iyi yönde kullananlar, ve kara majiciler.' O sırada bir öğrenci elini kaldırmıştı. Axél başını o yöne sallayarak kıza söz verdi. 'Afedersiniz profesör, kara maji derken... Yani Muggle ları mı aralarından temizlemek istediler, bugün Karanlık Lordun yapmaya çalıştığı gibi?' Buna cevabı hazırdı. 'Hayır. O zamanlarda büyücülerin ya da cadıların öyle bir derdi yoktu. Kendi aralarındaki güç çatışmaları denebilir.'

Dersin sonuna doğru geliyorlardı. Konuyu toparlaması gerekiyordu. 'Sonunda Atlantis'te büyük bir iç savaş çıktı,' dedi usulca bir sesle. 'Ve kara majistlerin büyük bir kısmı kıtadan Avrupa'ya, Amerika'ya ve Afrika'ya yayılarak, giderek bir yeraltı grubuna dönüşen Şambala'yı kurdular. Bu grubun özelliklerine diğer derslerimizde değineceğiz.'

'Mu ve Atlantis'in batması, Şambala'nın kurumundan yaklaşık iki yüzyıl sonrasına denk geliyor. Adalar batmadan önce göç etmeyi başaran insanlar, Afrika, Asya, Avrupa ve Amerika'ya giderek, bugünkü insanların atasını oluşturdular. Ve Atlantis'teki iç savaşta güçlerini iyilik adına kullanmayı planlayan büyücüler ve cadılar, Şambala'ya karşı Agartha gizli örgütünü kurdular. Bugün iki örgütün de yeri kimse tarafından bilinmiyor. Sadece çok az sayıda büyücü ve cadı yetiştirdikleri biliniyor.'

Axél anlatımını bitirdiğinde, dışarda da ders bitimini belirten zil çalmıştı. 'Bu haftalık bu kadar. Ödeviniz, Agartha ya da Şambala örgütlerinden biri hakkında bana bulabildiğiniz kadar bilgi toplamak olacak. Önümüzdeki hafta görüşmek üzere.' Öğrenciler kendi aralarında konuşa konuşa dışarı çıktıktan sonra eşyalarını topladı, ışıkları söndürdü ve derslikten çıkarak kapıyı kilitledi. Belki öğle yemeğinden önce biraz daha dinlenmeye vakti olurdu.

Spoiler:

Adela öğrencilerin kendini tanıtma faslının bittiğine sevinmişti; çünkü beklemek onun tarzı bir şey değildi. Nihayet bittiğindeyse Profesör söze başladı : "Pekala. Bugün, daha önce de söylediğim gibi, sihrin kökenlerini araştıracağız. Bilinenin aksine, büyücülerin tarihi Mısır ve Antik Yunan'la başlamaz. Sihrin ve büyücülerin ilk ortaya çıktığı kıtalar,' tahtanın üzerindeki sihirli haritaya asasıyla Atla Okyanusu'nun orta bir yerlerine hafif bir vuruş yaptı ve büyük kırmızı bir kıta belirdi "Mu Kıtası ve bu kez de Pasifik'in ortasına dokunarak "'Atlantis kıtasıdır."Şaşırmıştı Adela da diğer öğrenciler gibi, Atlantis, hmm...
Profesör hızlı bir hareketle boğazını temizlediği için bütün öğrenciler tekrar dikkatlerini ona verdiler.Normal bir ses tonuyla devam etti dersi anlatmaya : 'Burda konuştuğumuz tarih, en azından on bin yıl öncesi. Sihir halkının ve Muggle'ların birlikte ve birbirlerinden haberdar olarak yaşadıkları zamanlar. İmparatorluklar ve düzenli yaşam başlayana kadar Muggle lar büyü gücü olan insanlara karşı bir saygı beslemiş, kendi istekleri olsun olmasın, onları liderleri olarak seçmişlerdir. Böylece dengeyi kurmuş olan iki toplum, bir süre Mu ve Atlantis'te birlikte uyum içinde yaşamayı başarmıştır.
"Adela, Profesörü dinlemeye o kadar dalmıştı ki nerdeyse not almayı unutacaktı.Quidditch resimli sihirli not defterini çıkardı ve harıl harıl yazmaya başladı. "Atlantis ve Mu kıtası hı-hı... 10bin yıl öncesi hı-hı... Mugglelar , imparatorluklar vesayre vesayre...Sınıfın onu dinlemek için kulak kesilmesi onu mutlu etmişe benziyordu.Ders anlatmaya devam ediyordu : "Bu, 1500 yıl böyle devam etti. Daha sonra, özellikle de Atlantis'teki büyücü halkı kendi arasında ikiye ayrıldı: güçlerini iyi yönde kullananlar, ve kara majiciler." Sözünü bitirdikten sonra Rawenclaw'dan, Adela'nın ablasına çok benzeyen bir 4. Sınıf öğrencisi olan Rolande Addié söz almak için parmak kaldırdı.Profesör bu meraklı Rawenclaw'a söz verdi : " Affedersiniz Profesör , kara majı derken… Yani Muggleları mı aralarından temizlemek istediler, bugün Karanlık Lord’ un yapmaya çalıştığı gibi?" Bu sorusunda Karanlık Lord kelimelerini kullanması sınıftaki bazı kişilerin birden titremesine, bazılarının da yüzünün sararmasına yol açtı; ama Adela korkmamışa benziyordu... Buna karşılık Profesör şaşırılacak bir serinkalılıkla soruyu cevapladı:" 'Hayır. O zamanlarda büyücülerin ya da cadıların öyle bir derdi yoktu. Kendi aralarındaki güç çatışmaları denebilir." Ardından konuyu toparlaması gerektiğini ve zaten öğrencilerinin dikkatinin dağıldığını farketmesi üzerine konuyu noktalamak için bir yere bağlamaya çalıştı.
Sonunda Atlantis'te büyük bir iç savaş çıktı, ve kara majistlerin büyük bir kısmı kıtadan Avrupa'ya, Amerika'ya ve Afrika'ya yayılarak, giderek bir yeraltı grubuna dönüşen Şambala'yı kurdular. Bu grubun özelliklerine diğer derslerimizde değineceğiz.''Mu ve Atlantis'in batması, Şambala'nın kurumundan yaklaşık iki yüzyıl sonrasına denk geliyor. Adalar batmadan önce göç etmeyi başaran insanlar, Afrika, Asya, Avrupa ve Amerika'ya giderek, bugünkü insanların atasını oluşturdular. Ve Atlantis'teki iç savaşta güçlerini iyilik adına kullanmayı planlayan büyücüler ve cadılar, Şambala'ya karşı Agartha gizli örgütünü kurdular. Bugün iki örgütün de yeri kimse tarafından bilinmiyor. Sadece çok az sayıda büyücü ve cadı yetiştirdikleri biliniyor.'
Adela sıkılmaya başlamıştı, diğer öğrencilerin de ondan farkı yoktu zaten birbirilerine uçak atanlar, sevgilisiyle buluşmalarını anlatanlar, Quidditch takımları hakkında yorum yapanlarla doluydu sınıf...Profesör nihayet dersi bitiriyordu. Zaten dışarda da dersi bitiren zil çalmıştı. Profesör sınıfın gürültüsü içinde sesini duyurmaya çalışırken şunları söyledi : "'Bu haftalık bu kadar. Ödeviniz, Agartha ya da Şambala örgütlerinden biri hakkında bana bulabildiğiniz kadar bilgi toplamak olacak. Önümüzdeki hafta görüşmek üzere."
Sınıf boşalıyordu, Adela öğle yemeğini yedikten sonra Profesör'ün verdiği ödevi yapmak için kütüphaneye gidecekti.Zaten ona Hogwarts'ta en çok huzur veren yerler kütüphane ve göl kenarıydı.Araştırması bittikten sonra göl kenarında ona yalnızlığını unuttturacak şarkılar dinlemeyi ve anne-babasına mektup yazmayı düşünüyordu...

" Kalk artık Loalei! Sabah oldu ve hatta öğlen olmak üzere. "
" Eğer üstümden inmezsen olacaklardan sorumlu değilim, bayan geveze! "

Az sonra dönemin en uzun dersine girecektim ama uykusuzluğu üstümden atamamıştım. Gece tüm o salak ödevleri bitirmeye çalıştığımdan sabaha karşı uyuyabilmiştim. Hafta sonları ödevleri yapmak için ideal bir zamandı. Bense bu zamanı eğlenerek geçirmeyi planlıyordum. Arkadaşlarımla ya da üvey kardeşimle. Beatrice, canım kardeşim. Onunla yeni tanışsak da insanın on beş yıl sonra bir kardeşi olduğunu öğrenmesi, ona olan sevginin hızla artmasını sağlıyor. Babamı sevmesem de bizim suçumuz olmadığını biliyorum ve ona daha da sıkı sarılıyorum. Okulda en çok anlaştığım kişilerden biri o. O ve sevgilisi Javier çok sık birlikteler. Ben sadece yalnız olduğunda onunla birlikteyim. Sanırım sevgilisinin yanında, onunla durmaktan sıkılıyorum. Aşkı yeni tatmış kardeşimle sevgilisinin birbirlerine kullandıkları kelimeler, yaptıkları hareketler sinirlerimi bozuyor çünkü. Yine de benim kardeşim olduğunu ona unutturmaya niyetim olmadığından, bazen onu çalıyorum Javier'den.
Yatağımdan rahatsızca doğruldum. Üzerimden saçlarıma basarak inen Lydia'yı dövebilirdim. Ama iyi bir şey yaptığını bildiğimden sesimi çıkarmadım. Aynada pijamalı aksime baktım ve gülümsedim. Okuldaki halimle evdeki halim ne kadar da değişik. Aslında okulda ilk yılım olduğunu düşünürsek ve Fransa'daki uçuk saçık halim göz önüne alınırsa buraya kolay adapte olduğumdan emin olunabilir. Geç kalmış olmanın verdiği korkuyla giysilerimi ve cübbemi üzerime geçirdim, dersliğin yolunu tuttum. En son gelen ben olmuştum. Canımın sıkıldığını fark ettim ve kendime boş bir sıra bulup oturdum. Sycorax, Rochelle, Beatrix... Hepsi buradaydı ve profesörün gelmediği zamanı kullanarak sohbet ediyorlardı. Sohbetin içine dalacak kadar muhabbetim olmasa da artık düşman değildim hiçbiriyle. Tek düşmanım o gıcıktı. Adını söylerken bile tuhaf olduğum Tiberio. Neyse ki derslikte değildi. Buna sevindiğimi söylemeliyim. Ona aşık olduğumu kendime itiraf edemiyordum ve bu yüzden ondan nefret ediyordum. O her zaman birileriyle çok yakın temasta olduğundan beni fark edemiyordu bile. Her zaman olduğu gibi düşüncelerime dalmıştım. Ne zaman dalmayacağımı bilmiyordum. Arkadaşsız, öylece bu sıralardan birinde oturduğum için sıkıntıdan kendimi düşünmeye veriyordum. Bundan kurtulmalıydım. Profesörün geldiğini ve Sihrin geçmişi ile ilgili bir konu işliyor olduğumuzu duyuyordum. Fikir söylememiz gerektiğini anlamıştım.. Düşüncelerimi söylemeyecektim. Dersten alacağım not umrumda değildi. Sessizce zilin çalmasını bekledim. " Amy Lisabeth Caroline. " Dudaklarımdan dökülen ve benim fazla umursamadığım sözcükler karşısında ilgiler üzerime toplandı. Uzun zamandır derslere girmiyordum çünkü. Beni kimse görmemiş bile olabilirdi.