Joe R. Whisper

Konu: Joe R. Whisper Perş. Ağus. 20, 2009 10:13 am

Bir aşk daha mı son buluyordu ? Yeni bir
ayrılık mı vardı ? Kalbi dayanabilir miydi buna ? Bu kadar acıyı
kaldırabilir miydi son zamanlarda iyice güçsüzleşen bedeni ? Sorular
hep yanıtsız kalıyordu. Sonsuza uzanan acıları hiç son bulmayacak
gibiydi. Peter nerelerdeydi ? Her zaman birlikte oldukları halde bir
soğukluk vardı aralarında. Jess, Joe'dan uzaklaşmak istiyordu
sanki. Ya da öyle bir izlenim bırakıyordu. Teyzesinin gizlediği onca
borç ve o borcu ödemenin Josselyn'in üstüne kalması... Joe'nun
maaşı kendisine zor yeterken yarısından çoğunu teyzesine veriyordu.
Bunca derdin ortasında Jess de gitmişti. Karanlık bir yolda ışıksız
kalmıştı. Sorunların içinde boğuşurken kalbi sıkışıyor, nefes almakta
zorlanıyordu. Mutlu olması gerekirken hüzünlüydü. Çünkü iki gün sonra
doğum günüydü. Ancak kutlamak için hiç bir heves yoktu içinde.
Sıkıntılı günlerdeyken mutlu olmazdı. Odasına tıkılmaktan bıkmıştı.
Odanın duvarları üstüne üstüne geliyordu sanki. Üstüne geçirdiği
eşofmanlarla dışarı attı kendini. Kısa süre önce yağmaya başlayan kar
iyie doldurmuştu yolları.Bacakları buzların üstünde kayarken
düşmemek için ayrı bir çaba gösteriyordu. Kızaran bir burun, titreyen
ellerle çok komik gözüküyordu ki; görenler gülüp geçiyordu. Neden
Joe gülümseyemiyordu? Üzgün olmak yerine mutlu olmak istiyordu.
''Hey Joe!''
kardan yüzü görünmeyen biri Josselyn doğru yaklaşıyordu ve tanıdık bir
sesti. Gittikçe yaklaşan yüz yakından belli olmaya başlamıştı.
Şaşkınlık içinde ağzından sadece '' Je-Jessica!''
sözleri çıkmıştı. Jess yine soğuk gözüküyordu. Acele ettiği çok
belliydi. Gözlerindeki sıkıntıyı saklamak istercesine yere
bakıyordu.Joe sessizliğe son vermek istercesine '' Jess! Nerelerdesin ? Benden uzaklaşır gibi bir halin var ! '' Gözlerini kaldırıp dikkatlice Joe'ya bakmıştı. ''Kusura bakma Joe, Biraz acelem var. 2 gün sonra Domuz Kafası'nda seninle bu konuyu konuşmak istiyorum''
diyerek hızlıca uzaklaşmıştı. Etrafı saran kar Joe'nun gözyaşlarını
saklıyordu. Nasıl olurdu bu ? Bilmiyor muydu iki gün sonra doğum günü
olduğunu ? Yerlere damlayan gözyaşları düştüğü yerdeki karı eritirken
malikaneye gelmişti Joe. Hızla merdivenleri çıkıp kendini yatağına
attı. Bacakları titriyordu. Gözleri şişmişti ağlamaktan. Jess ilk defa
bu kadar çok üzmüştü Joe'yu.Çok duygusal bir erkek olan Joe ağlamıştı evet çocuklar gibiydi...

<2 Gün Sonra>

Erkenden
Jess için kalkmıştı. Makyajını yapmış saçlarını düzenlemiş, güzelce
giyinmişti. Güzelliğine diyecek yoktu aslında. Ama yüzünde mutluluk
yerine heyecan ve hüzün vardı. Belki Jess ile birlikte olacağı son
gündü. Belki de Jess Joe'dan sıkılmış, başkasını bulmuştu. Aklından
geçenler Joe'nun daha da huzurunu bozuyordu. Sıkıntısını atmak ve
neler olduğunu öğrenmek için odasından ayrılarak kendini sokaklara
bıraktı. Kar her yeri kaplamıştı. Ağaçlardan düşen sarı yaprakları
ayakları ile sürüklerken yapraktan çıkan hışırtılar Joe'yu mutlu
günlerin ardından gelen hüzünü açıklıyordu. Kalbi kırılmıştı. Biranda
sevilmeyen bir insan olmak istemiyordu. Domuz Kafası'na geldiğinde
parmakları donmuştu sanki. Kıpkırmızı olan burnu sıcak ortama
girdiğinde karıncalanmış ve acı hissettirmişti. Yine de aldırmıyordu.
Daha ağırlarını da yaşamıştı. Geçen olaylardan sonra herşeye yakınan
Josselyn gitmişti sanki.Yerine olgun bir kız gelmişti. Dalıp gitmişti
eski günlere,mutluluklara. Dalgınlığını bozan ince,yumuşak bir sesti. ''Joe! İyi misin?'' Bu Jess'ın sesiydi.Hızla yerinden sıçramıştı. Hiçbir şeyin farkında olmayan Jess konuşmasını sürdürüyordu. ''Joe burada konuşmamız doğru olmaz. Seni bildiğim daha sakin bir yere götürmek istiyorum.'' Bakışlarını Jess'e doğrultup '' Peki,sen bilirsin. İstediğin yere gidebiliriz''
diyerek ayağa kalktı. Cisimlenme Noktasına kadar sessizce yürüdüler.
Cisimlenme Noktasına geldiklerinde sessizlik devam ediyordu. Konuşmaya
cesaret edemiyordu Josselyn. Utanç duymuyordu, sadece öğreneceklerinden
korkuyordu. Cisimleneceği yeri bilmediği için Peter Josselyn'in koluna
girmişti. Joe o sıcaklığı hissettiğinde içindeki korku, hüzün,
heyecan gitmişti. Yerine sevgi gelmişti. Kısa süreliğine de olsa...
Gözlerini
açmak üzereyken gözlerinin üstündeki elleri hissetti. Bu Jess'ın
elleriydi. Ne yapmaya çalışıyordu ? Yavaş yavaş yürümeye devam ederken
ortamın sessiz olduğu otların hışırdamalarından belliydi. Bir süre
sonra yavaşladılar ve Josselyn'in gözlerinin üstündeki eller
hafifledi.'' Gözlerini bırakacağım. ''Ancak ben açmanı söyleyene kadar açmak yok! ''
şeklindeki sözlerinden sonra Joe'nun gözlerini bırakmıştı. Olduğu
yerde hareket etmeden duruyordu. Hiçbir şeyden haberi yoktu. Kısa bir
süre sonra ''Gözlerini açabilirsin'' şeklindeki seslenmenin ardından yavaşça gözlerini açmıştı.

Bulundukları
yer gerçekten çok güzeldi.Yükseklerde çok yükseklerdeydi, ikiside.
Aslında durdukları nokta, denize yakın bir yerde, karanlığın bastığı
vakitte, mum ışıklarının gölgesindeydi. Joe'nun sarı ve parlak
saçları mum ışıklarıyla bir bütün oluşturuyor derecesine güzeldi,
Peter'ın ise gözleri... Onun gözleri denizle bütün oluşturuyordu.
Arkadan gelen müzik sesleri ise ortama renk katıyordu. Joe ne
yapacağını şaşırmıştı. Tepkisiz kaldığını fark eden Jess '' İyi ki doğmuşsun aşkım! Seni gerçekten çok ama çok seviyorum! '' Yavaş yavaş Joe'yaklaşıyordu. Joe '' Bir an beni sevmedi- ''
sözleri yarım kalmıştı. Jess elini Joe'nun beline dolamış yüzünü
Joe ile birleştirmişti. İşte mutluluk, aşk denen şey buydu.
Jess için bunu ifade ediyordu...

» Julian Whisper
» Oliver H. Whisper
» Claire Trisha Whisper
» Oliver H. Whisper