RawenClaw veya Gryfinndor olursa iyi olur.
Oscar dev kapinin önünde duruyordu. Biraz önce kapiyi açmak için kullandigi anahtarlar çamurlu topragin üzerindeydi. Son kez arkasina bakti. Kuskusuz Hogwarts disaridan çok daha görkemli görünüyordu. Burada okumus olmayi isterdi ama Hogwarts bulunduklari yere uzak oldugu için baska bir okula gitmek zorunda kalmisti. Buna ragmen buraya çok çabuk alismisti. Kendi okulunun aksine insani kendisine çeken sicacik bir yerdi burasi. Duvarlarinda bile yasanmis yüzlerce yilin hatirasi gizliydi. Hogwarts'tan ayrilmak zordu. Ama imkânsiz degildi. Canini da yakmiyordu. Onu asil acitan, asil mahveden July'ydi. Onsuz nefes almak bile istemiyordu.
Burada kaldigi her saniye Hogwarts'in güvenligini daha da tehlikeye sokmaktan baska bir ise yaramiyordu. Ama Hogwarts Oscar'in umurunda degildi. Asil umursadigi July'ydi. Onun basina bir sey gelirse bunun için kendini asla affetmezdi. Sessizce yürümeye çalisti. Ama olmuyordu. Sanki yere yapistirilmisti. Her adimda kalbine giden damarlar kopuyordu adeta.
O anda aklina July'nin gülümsemesi geldi. O kadar masum, o kadar kaygisiz ve o kadar saf. O bunlari hak etmiyordu. Ama Oscar onsuz yapamiyordu iste. Onsuz nefes alma fikri bile korkunçtu. Yillar önce varligina inanmadigi kalbi hiç olmadigi kadar aci veriyor, kendi elinde olduguna inandigi kaderine söz geçiremiyordu.
Gidemeyecekti iste. Yapamayacakti, bunu en basindan beri biliyordu. Sadece kendine itiraf edememisti. Sinirle kapiyi kapatti. Anahtarlari sinirle yerlerine sokarak kapiyi kilitledi. Baska seçenegi kalmamisti Kendi tarafina ihanet edecekti. Bunun bedelini çok agir ödeyecegini biliyordu. Tek istedigi bu bedelden July'ye pay düsmemesiydi.
Sinirle yumruk yaptigi ellerini soguktan buz kesmis demir kapiya vurdu. Defalarca vurdu. Elleri kanamaya baslamisti. Umutsuzca yenilmis bir asker edasiyla dizlerinin üzerine çöktü. On üç yasindaki bir kiz çocuguna yenilmisti. Bunun baska bir açiklamasi yoktu. Gözlerini gökyüzüne dikip bakti. Artik Tanri'dan af dileyecek yüzü kalmamisti.Oscar bir seytandan farksizdi. Yilar önce bunun kendini daha güçlü yaptigina inanmisti. Hatta belki de gün gelip Tanri'ya kafa tutacakti. Ama simdi yaptiklarindan, onu kötü yapan her seyden nefret ediyordu. Eger iyi biri olsaydi July'ye her sey daha iyi olurdu.
Cüppesinin kolunu siyirip kolunda duran isarete bakti. Oysa ki en kadar emindi bir zamanlar. Böye bir sey olabilecegini aklinin ucundan bile geçirmemisti. Aska inanmaz hatta komik bulurdu. Kadinlari önemsemez hatta tiksinirdi. Asik olabilecek son kisi olarak görürdü kendini. Ama simdi duygulari o kadar somuttu ki onlari inkar edemiyordu.
Isyan ediyordu kaderine. Nasil bu kadar güçsüz olabilirdi. Nasil bu kadar kolay yenilebilirdi.July'nin de onu istedigini biliyordu. Buna ragmen Oscar'in July'den uzak durmasi gerekmesi o kadar saçmaydi ki. Zaten July'yle tanistigindan beri heyatindaki hiç bir sey normal degildi.
Gökyüzündeki yildizlara bakti. Iste bu yildizlar kadar uzakti July'le aralarindaki mesafe. Olanlari July'ye açiklamaktan korkuyordu. Böyle bir sey nasil söylenebilirdi ki? Korktugu July'nin kizmasi veya Oscar'i terk etmesi degildi. Asil korktugu kabullenmesiydi. July her seyi kabullenip her seye ragmen Oscar'la birlikte olmak isterse Oscar bu fedakarligin agirligi altinda ezilip giderdi. Ve zaten simdi bile tasiyamadigi vicdan azabi daha da dayanilmaz hale gelirdi.
O anda gökyüzüne bakarken ne olursa olsun tutacagi bir yemin etti. July Oscar yüzünden zarar görmeyecekti. Oscar July'yi bu savastan uzak tutmak için her seyi yapacakti. Simdi tek önemli olan July'ydi. Oscar bu vicdan azabindan ancak July için can vererek kurtilabilirdi...
Oscar Black
Çarş. Ağus. 12, 2009 1:12 am
