Şaşkınlık İçerisinde..

Hayatım bir tahta parçasıydı ve bu parçalar yavaşça kopup rüzgara karışıyordu. Sevdiğim kişiler anılarım herşeyim tahta parçamdan kopup gidiyordu ama son bir parçam kalmıştı; oda Evelyn idi. Belkide tüm o benden ayrılıp rüzgara ile uzun bir yolculuğa karışan parçalarımı boş vermeliyim ve son kalan parçam olan Evelyn ile yeni bir parça açabilirdim. Benden kopup dağılacak hiç kimsem olmuyacak. Sadece ben ve Evelyn. Bu düşündüğüm ve beni hem mutlu hemde mutsuz eden anılar Evely'nın dudaklarının benim dudaklarımla birleşmesiyle sona erdi. Aşk ve huzur dolu olan bu öpüşme bittikten hemen sonra bana yaklaşıp " Seni hiç birşeyi istemediğim kadar istiyorum. " dedi ve dudaklarımızı tekrar birleştirdik. Duygularıma hakim olmak çok kolaydı ama kalbime hakim olmak sandığımdanda zordu. Çünkü çoktan kalbimi ona vermiştim ve geri almak imkansızdı. Dudaklarımı yavaşça onun dudaklarından çektim ve " Sana kalbimi çoktan verdim. " dedim ona sakin ama bir o kadarda çılgın bakışlarla baktım. Bir elimi onun yumuşak saçlarında gezdiriyordum. Diğer elimlede bacaklarına hafifçe dokunduruyordum ve dudaklarımı onun dudaklarıyla tekrar birleştirdim. Dudaklarımı onun dudaklarından ayırır ayırmaz ağzımdan çıkan ilk sözler farklı bir biçimde oldu. " Seni seviyorum bu bu şansıda kaybetmiyeceğim. Kaybetmekten sıkıldım. Benim-benimle evlenirmisin. Biliyorum elimde bir yüzük olasını veya seni lüks bir lokantaya götürüp romantizimi güçlendirmek isterdim ama şuan öyle bir durumda değilim. Benimle evlenirmisin. " dedim ve ona aşık bakışlarla baktım. Herşey çok hızlı gelişiyordu. Kim bilirdiki bu olanların gerçekleşiceğini. Elimde bir yüzük bile yoktu. Uzun ellerimi onun elleriyle buluşturudum ve vericeği cevabı beklemeye koyuldum.

Hayatımı değiştirecek teklifi yapmıştım. Herşey değişecekti artık. Herzaman özgür herzaman umursamaz genç büyücü hayatı'nın artık farklı olucağını ve yakında bir aile babası olucağını biliyordu tabiki güzel bayan benim teklifimi kabul ederse. Genç büyücü özgür kalmak veya umursamaz özensiz işler yapmak istemiyordu. Artık bir yuvasının olmasını istiyordu. Ona bu teklifi ederken Williamın şuana kadar hiç olmadığı kadar ciddi idi. Ben tüm bedenim tutulmuş ve kalbim ele geçirilmiş bir şekilde onun vereceği cevabı beklerken sevdiğim kadının ağzından kelimeler bir tüğ gibi dökülüyordu. " Ben.. ben tabi ki evet derim ama.. Ama unuttun mu? Ben bir vampirim.. Seninle birlikte olduğum her saniye tehlikede oluyorsun ve.. ve eğer.. eğer sana zarar verirsem yaşayamam. Ben.. ben kendimi kontrol edebileceğimi düşünüyorum ama yine de bu tehlikeye rağmen teklifini hala geri çekmiyorsan, evet ! Tabiki de evet ! " Bu sözler yakışıklı büyücüyü sevindirdiği kadarda üzmüştü. Nasıl yani bir vampirle başa çıkabilirim. Ben zayıf değilim ki... Ona hiç kimse'nin bakmadığı kadar iyi bakabilirim. Onun verdiği her zarar William için altın değerinde. " Bana zarar vermiyeceğini biliyorum. Vermeye çalışsanda seni incitmemek için istediğini yapmana izin veririm. Kendini bir canavar sanıyorsun ama benim şuan karşımda bir melek var. Hemde çok güzel bir melek. Sana son bir kere net ve düzgün bir şekilde sorucam. Sende net bir cevap vericeksin. Benim evlenirmisin güzel bayan. " dedim ve diz çöküp elini tutum. Bu hayatımın kararıydı. Belki karmnu istiyordum. Onu istiyordum. " Seni seviyorum. Hiçbir zaman birbirimizden ayrılmıyacağız. Sadece sen ben ve aşkımız. Tabi aramıza küçük bir yumurcak girmezse. " dedim ve gülümsedim. Bu gün herşeyimle sadece kalbim değl tüm vücudumu ona vermeye hazırdım...

" Ben ölene kadar uzun ve mutlu bir hayat yaşatıcağım sana. Asıl aşk burda. Ölene kadar birbirimizi sevicez. Ben ölsem bile senin önünde uzun bir hayat var. Onu iyi değerlendireceksin. Ama emin olki yaşlı bir adam olarak senin kollarında ölüceğim. " dedim ve ellerimi bacaklarımı sonuna kadar sıkan kot pantolonumun cebine soktum. Çok geç olmuştu. " Çok geç oldu hava soğuyor. " dedim ve kolumu Evely'nın omuzlarına attım ve onu anlından yavaşça öptüm. Hava çok soğuk olsada yakışıklı büyücü üşümüyordu çünkü Evelyn'a duyduğu ateşli aşk onu fazlasıyla ısıtıyordu. Gözlerini uzun bir süre sıkıca kapattı. Gözlerini yavaşça Evelyna çevirdi ve " Seni seviyorum ve ölsem bile sevicem. Seni sevmeye herzaman devam edicem cennet veya cehennemde. Neresi olursa olsun hep seni sevicem bu yeterli değil mi? İstersen bu konuyu kapatalım. Daha güzel başka şeyler düşünelim. Mutlu bir şekilde yaşamak; senle ben hayat denen bu sonsuzlukta hep beraber. " dedim ve ellerimle Evelyn'nın saçlarını okşadım. Maceram bitmemişti daha yeni başlıyordu. Yerlerde gezinen gururum onurum hayatımıdan tamamen silmek istiyordum. Ben gerçek aşka eğilmiştim sonunda. Evelyn'nın gözlerinden kurtulmak imkansızdı. Umrumda değil geride bıraktıklarım. Onurumu ve her defasında yenik düşen gururumu bırakmıştım geride. Yanımda taşıdığım gururum Evelyn'nın aşkına eğilmişti. Herşeyimi yenilemiştim. Evet kesinlikle bu macera bitmişti. Son sayfalarıydı bu insanı alıp götüren masalın. Son cümlelerde bitiyordu. Son kelimeler son harfler vardı. Her adımımda Kelimeler azalıyordu. Son bir kelime vardı ve oda aşktan yanaydı. O kelimeyi okuyup bitirmek yerine yanımda götürdüğüm anıların arasına kattım. Bu hayatımın sonuna kadar hep yenildim. Artık böyle olmamalıydı. Teslim olamam. Ben bir ölüm yiyendim. Bu bir anı değildi. Bu gerçeyide geride bırakırsam. Evelyn'a söz verdiğim gibi onun kollarında yaşlı bir adam olarak değilde bozulmaz yemini bozmaktan ölücektim. Mecbur bir şekilde bu gerçeğide yanımda götürdüm. Son nefesini vermişti artık geride bıraktığım uzun masal. Yeni bir masal için gidiyordum yol arkadaşım, aşkım. hayatımın anlamı Evelyn'ı. Kol kola girdiğim aşkım Evelynla yavaşça Parktan uzaklaştık...