Tutku

Konu: Tutku Ptsi Ağus. 17, 2009 2:29 pm

Kişiler: Claire Amy Brown, Marc Leal L'angley
Zaman: Yoğun bir öğle arası.
Kurgu: Marc'ın görüşme için Amy'in odasına gitmesi ve ilerleyen ilişki..

Konu: Geri: Tutku Ptsi Ağus. 17, 2009 2:30 pm

Her günü birbirinden yoğun geçiyordu. Durmadan oradan oraya koşuşturuyor, o toplantıdan çıkıp diğerine giriyordu. Gerçekten bu durumdan bunalmıştı. Resmen hayatının felsefesi işi adına kurulmuştu artık. Bakanlığa o kadar bağlıydı ki; bu yüzden kendini hep en iyi seviyede görmek istiyordu. Yine diğer günlerde olduğu gibi işle meşgul olduğu, o yoğun günün tam ortasındaydı. Elinde birbirinden karışık belgeler ile bakanlık koridorlarında koşuşturuyordu. Hukuk ile ilgili işler bu aralar bayağı yoğunlaşmıştı. Birde bu yetmezmiş gibi, bakanlığı Hogwarts dan gelen kayıp haberleri çalkalıyordu. Kesinlikle oraya bir iki seherbaz göndermeleri gerekti. Ayrıca Hogwarts’ın yüksek müfettişi olan Bayan Brown’ı da birkaç günlüğüne oraya teftişe göndermek iyi olabilirdi. Odasına girerek koltuğuna oturdu ve hemen belgelere göz atmaya başladı. Birine bakıp hemen tüy kalemiyle parşömene not alıyor; hemen ardından gözlerini diğer belgeye çeviriyordu. O anda çalınan kapıya gözlerini yönelterek “ Gir. “ diye seslendi. İçeri giren bayan oldukça şık görünüyordu. Herhalde, davalar ile ilgili danışmaya gelmiş olmalıydı. Marc ilk önce kadını derin bir şekilde baştan aşağıya süzdü daha sonra yüzüne içten bir gülümseme belirtip karşısındaki deri koltuğa oturmasını işaret etti. “ Hoş geldiniz… Bayan? “ diye mırıldandı ilk önce meraklı bakışlar belirterek. Kadın hemen söze girip, “ Ehm, Natalie diyebilirsiniz. Ben boşanma işlemleri için gelmiştim. “ diyerek gülümsemişti. Marc hayran bakışlar ile kadına bakarken hemen dediklerini not etmek üzere parşömenini eline aldı. “ Evet sizi dinliyorum. “ diyerek ciddi bir hal aldı yüzü. O sırada konuşmaya başlayan kadın hızla olanları anlatıyor, Marc ise onları not alıyordu. Yaklaşık yarım saat boyunca bayanın söylediklerini not etti. İşi biten kadın iyi günler dileyerek odadan ayrılmıştı. Marc ise şimdi Bayan Brown’un odasına gidip, Hogwarts hakkında teorileri anlatmalı ve ona birkaç günlüğüne teftişe gitmesini söylemeliydi. Koltuğundan hızla kalktı ve kapıyı açarak müfettişin odasına doğru adımlarını ilerletti. Bu kadının yanına ne zaman gitse hep heyecanlanıyordu. Nedenini bilmiyordu ama hep içinde bir şeyler kıpırdıyordu. Yaklaştıkça adımları daha da yavaşlıyor, ayakları birbirine dolanıyor gibi oluyordu adeta. Eskimiş duvarlar üstüne, üstüne geliyordu. İşte varmıştı… Kalbinin hızla çarpmasını umursamadan kapıyı tıklattı ve yavaşça aralayarak içeri girdi. “ Merhaba Amy. Seninle şu kayıplar hakkında konuşmaya gelmiştim. “ dedi yalandan öksürmeye çalışarak. Amy’e anlamlı bir bakış atarak karşısına geçip oturdu. “ Biliyorsun son zamanlarda kayıplar başladı. Bunun nedenini öğrenmeliyiz. Diyorum ki bir Hogwarst’a müfettişe gitsen iyi olacak. “ dedi ciddi olmaya çalışarak. Kızın o kusursuz yüzüne baktıkça kendini kaybetmekten korkuyordu.

Konu: Geri: Tutku Ptsi Ağus. 17, 2009 3:10 pm

Kaçırılmalar… Amy hiç rahatsız olmadığı bu durumu önemsiyormuş gibi davranmaktan nefret ediyordu. Ne yani? Birkaç kanı bozuk ortadan kayboldu diye yas tutması mı bekleniyordu gerçektende? Umursamaz bir tavırla burun kıvırdı bu düşünceye. Saçlarını geriye doğru itip tekrar belgelerle boğuşmaya koyuldu. Neden bu işi seçtiği hakkında en ufak bir fikri bile yoktu doğrusu. Ama o sırada tıklayan kapı, zoraki verdiği dikkatini dağıttı. Azarlamaya hazır aralanan dudaklarının donup kalmasını sağlayan suliet kapıda belirdi. “ Merhaba Amy. Seninle şu kayıplar hakkında konuşmaya gelmiştim. “ Amy yüz ifadesini bir çırpı da değiştirip , tatlı bir gülümseme yaydı çehresine. “ Biliyorsun son zamanlarda kayıplar başladı. Bunun nedenini öğrenmeliyiz. Diyorum ki bir Hogwarst’a müfettişe gitsen iyi olacak. “

Uluslarası Sihirsel Hukun Bürosu Başkanı Marc ‘ tan başkası değildi kalbini mayhoş yapan kişi. Nedenini anlayamasa da hakim olamıyordu düşüncelerine. Yakışıklı büyücüyü ne zaman görse eli ayağı birbirine giriyor, ne konuşacağını bilemediği için saçmalıyordu. Rahatsız olmasın korktuğu için istekli bakışlarını ciddileştirdi ve konuşmaya başladı. “ Evet Marc. Sanırım gitmem en doğrusu. Ama benim şaşırdığım asıl konu, öğrencileri gözetmesi gerekenlerin o sıra da nerde oldukları? Biraz daha özverili olsalardı, hiçbiri yaşanmazdı bunların. Sanırım sevgili bakanımız her zaman ki gibi iyi niyetiyle yanlış tercihler yaptı. Oysa o gece kendisi de okuldaydı. Neden yetersiz önlemlerle bel bağlayıp bunlara sebep olundu? Açıkçası asıl deyinilmesi gerekn konu bence bu. Ve tabi bu sarsıcı olayların önünün kesilmesi. “ Yalanları gayet inandırıcıydı ama aslında hiç umursamıyordu bile. Özellikle Marc yanındayken… Bakışları, elinde olmadan yakışıklı büyücü üzerinde dolaşmaya başladı. Gözle görülür ilgisini fark etmemesi şaşırtıcıydı. Ya ilgilenmiyordu yada Amy tutkusunu yeterince açığa vuramıyordu. İkinci ihtimal üzerinden gitmek işine geldi ve ‘ Yanlışlıkla ‘ düşürdüğü tüy kalemini almak için yerinden kalktı sakince. Marc’ ın yanına kadar sürüklenen kalemi almak için yere eğildi. “ Biraz sakarım bugün. “ dedi gülümseyerek. Yakışıklı büyücünün yanağına değdirdi pürüzsüz ellerini. “ Uğrama nedenin iş olmasına rağmen, burada olmana sevindim. Vicdanımın sızlamasını umursamayıp, nerdeyse sevinebilirim olanlara. Seni görmek beni kötü yapıyor Marc. “ . Söylediği aptalca şeylere güldü. Saçmalıyordu ama bu elbette Marc yüzündendi. Bu kadar çekici olmak onun suçu değil miydi? Sessizce bir tepki beklemeye koyuldu….

Konu: Geri: Tutku Ptsi Ağus. 17, 2009 3:56 pm

“ Evet haklısın bakanımız orada olmasına rağmen yalandı tüm bunlar. Aslında bu beni çok ikilemde bırakıyor. “ dedi elleriyle oynayarak. O sırada kendisine etkileyici bakışlar atan Amy’i umursamamaya çalışıyor; belki de bakışlarını yanlış anlıyorum diyerekten kendini inandırmaya çalışıyordu. Amy sakarca tüy kalemini yere düşürmüştü. Bu duruma Marc belli etmeden hafifçe sırıttı ve hemen ciddileşti. Daha sonra kendisine anlamlı sözleri ifade etmeye çalışan Amy’in gülümseyen suratına bir anlam veremiyorken şaşkın bakışlar ile kalakalmıştı. “ Ben ne demek istediğini anlamadım. “ diyerek meraklı bakışlar ile onu süzdü. Kendisine böyle etkileyici bakışlar atmasına dayanamıyordu. Yoksa ona aşık mı olmuştu? Yutkunarak sadece buradan yanlış anlaşıldığını öğrenmek ve çekip gitmek istiyordu. Elleriyle oynamaya devam ederek kadının yüzüne bakıp gülümsedi. Olmazdı. Hayatında annesinden başka hiç kimse olamazdı. Marc daima ölen annesini kalbinin baş köşesinde yaşatmalıydı. Onun yerini başkasıyla nasıl paylaşabilirdi ki? Yapamazdı… Ama engel olamıyordu. Amy’i her gördüğünde kapıldığı heyecana engel olamıyordu. Onun derin bakışlarına, tutkulu gözlerine engel olamıyordu. Ona kendini teslim etmek miydi tek yapacağı? Onun rüzgarına kapılıp kaybolmak mı? Bu çok zordu onun için. Tüm hayatını işi üzerine kurmuşken bir kadına yer açmak, tarif edilemeyecek güçlükteydi. Gözlerini onun parıldayan beyaz teninde yavaşça gezdirdi ve onun hakkında düşünmeye başladı. Onun hakkında bildiği birkaç şey vardı. Herkes tarafından bilinen şey dengesiz bir kadın olmasıydı. Pürüzsüz suratı ve etkileyici gözleri Marc’ı büyülüyordu. Bakışlarını ondan kaçırmaya çalışarak düşünmeye devam ediyordu. Amy’de tıpkı kendisi gibi gizemliydi. Bazen onu kendine benzetiyordu. Ara sıra onun karanlık yönlerini fark etse de bunu hiç takıntı yapmamıştı. Sessizleşen ortamda birbirine bakan iki çift gözden başka bir olay sezilmiyordu. Durmadan onunla göz göze geliyor, hemen bakışlarını kaçırıyordu. Daha fazla burada durup onu bekletmenin bir manası da yoktu. Derin bir nefes alıp verdikten sonra yavaşça yerinden kalkmaya çalışarak mırıldandı. “ Gitsem iyi olacak, boşu boşuna senide meşgul etmeyeyim. “ Dedikten sonra manalı bir bakış atarak ondan cevap bekledi. Ayağa yavaşça kalktı ve onun kusursuz yüzünü izlerken ne kadar etkilendiğini fark etti.

Konu: Geri: Tutku Ptsi Ağus. 17, 2009 10:36 pm

Marc genç cadının aptal sözlerini anlamamış ve bunu vurgulamıştı. Amy onun sorusunu bir köşeye tatlı gözlerde kaybolurken cevap vermeyi unutmuştu bile. Tüm odayı kaplayan sessizliğe ikisi de ayak uydurmuştu şimdi.Amy bakışlarını yakışıklı büyücüde sabitlerken, Marc arada kaçırdığı gözleriyle ne yapacağını bilemez bir haldeydi. Biraz çekingene kaçan tavırlarıyla elini ayağını nereye koyacağını bilmiyordu. ‘ Bu adam iş dışında bir şey düşünmeye katlanamıyor. ‘ diye geçirdi içinden Amy ve muzipçe gülümsedi. Buna rağmen gerçektende çekiciydi ve masum tavırlarıyla genç cadının tüm ilgisini üzerine çekiyordu. Marc genç cadının düşüncelerinden sıyrılmasını sağladı mırıldanarak konuşmaya başlayınca. “ Gitsem iyi olacak. Boşu boşuna seni meşgul etmeyeyim. “ Cümlesini tamamladığında usulca ayağa dikilmişti. Amy baştan çıkarıcı tavırlarını takınıp ayağa kalktı. Yüzüne en çekici gülümsemesini yapıştırıp yaklaştı yakışıklı büyücüye. Dudaklarını hafifçe aralayıp, yumuşak sesiyle konuştu. “ Saçmalama Marc. Elbette meşgul etmiyorsun. Başının yoğun olduğunu biliyorum. Vakit ayırıp uğramana çok sevindim. Ama sadece iş için gelmene üzülüyorum. Arada özlediğin için gel. “ sözlerini bitirdiğinde aradaki mesafeyi tamamen kapatmıştı. Şimdi Marc’ la burun burunalardı. Genç adamın masun tavırlarına içtenlikle gülümsedi ve ellerini Marc’ ın vücudunda gezdirmeye başladı. Utandığı her halinden belli olan adamı kendine doğru çekip, araladığı dudaklarını onun dudaklarıyla birleştirdi. Marc’ ın sıcak teni genç cadıyı cezp ediyordu. Bir süre sonra kendi geriye çekti. Onun tepkilerini hesaba katmadan yapmıştı bunu ve yanlış olduğunu biliyordu. Kaçırılan çocuklara kafa patlatmak yerine, hoşuna giden biriyle öpüşmek daha güzel bir sürpriz olmuştu. Bu yüzden yapılan yanlışı umursamadı. Marc’ a bakıp masum bir ifadeyle gülümseyerek konuşmaya devam etti. “ Kendine iyi bak Marc. “ Sözlerini bitirip genç adamdan biraz daha uzaklaştı. Açıkçası alacağı tepkiyi çok merak ediyordu. Garip bir sessizliğin ardından konuşmaya çabalayan Marc’ a odaklandı. Tabi başını hafifçe yana yatırıp ilgiyle süzmeyi de ihmal etmedi.

Konu: Geri: Tutku Ptsi Ağus. 17, 2009 11:49 pm

Amy’in söyledikleri karşısında oldukça kafası karışan Marc ne olduğunu anlamaya çalışırken bir anda genç cadının dudaklarını teninde hissetmişti. Bu çok güzel bir duyguydu. Kendisini aşkın büyüsüne kaptırmış bir şekilde onunla öpüşmüştü. Her ne kadar bitmesini istemese de bu da her güzel an gibi noktalanmıştı maalesef. Dudaklarını ondan zorlada olsa ayırmak zorunda kalan Marc utandığını belli etmemeye çalışsa da yanakları kızarmıştı. Ona anlamlı bakışlar atıp, yolculamaya çalışan Amy’in yüz ifadesinin derinliklerine indiğinde sanki gitmemesini diler gibi bir bakış sezinlemişti. İlk önce arkasını dönüp ona “ İyi çalışmalar sana. “ dedi hiçte içten olmayan bir ses tonuyla. Ayakları hareket ederken sanki zorla gidiyormuş gibi gözüküyordu. Tam kapıyı açacaktı ki; mantığına yenilerek duraksadı. Seviyordu… Aşık olduğu kadını burada bırakıp nere gidiyordu? Yine çalışmaya mı? Elini kapının kolunda hızla çekip Amy’e doğru koştu ve onu kollarıyla sıkıca kavrayarak tutkulu bir şekilde öptü. Günlerdir bu anı bekliyordu. Yumuşak dudakları onunkiler ile bir bütün olmuş, bir yandan bu anın hiç bitmemesini dilerken bir yandan da soluksuz bir şekilde öpüşmeye devam ediyordu. Onu bir kez daha sımsıkı sardıktan sonra dudaklarını yavaşça araladı ve gülümsedi. “ Vay canına. “ dedi mırıldanarak ve gözlerini Amy’e doğru odakladı. Ne kadar çekici ve güzeldi. Saatlerce onu bıkmadan izleyebilirdi. Bu öpüşme durumundan da ikisi de gayet mutlu görünüyordu zaten. Ne Amy şikayet ediyordu; nede Marc… Hala yaşadığı anın şokunu atlamayarak karmakarışık bir kafayla konuştu. “ Ben… Ben galiba- “ bir anda duraksadı. Kekelemeye başlamıştı. Bu kadar heyecanlı olacak ne vardı ki? Doğru… İlk defa birine aşkını ilan ediyordu bu; Marc için hiç kolay bir durum değildi. Biraz duraksayıp cümleyi kafasında toparladıktan sonra; “ Hatta galiba değil ben seni kesinlikle çok seviyorum Amy. “ dedi masum bakışlar ile ona bakarak. Bakışlarından fışkıran mutluluğu Amy’e göstermeye çalışıyordu. Küt, küt atmaya başlayan kalbi zaten onu utandırmaya yetiyordu. Bir anda kalp atış seslerini Amy duyacak diye korkuya bile kapılmıştı. Ama onun çekici suratına baktıkça her şeyi unutuyordu neyse ki. Heyecandan terlemiş elini onun buz gibi soğuk yüzüne dokundurdu ve yavaşça okşadı. O anda yüzünde beliren mutlu tebessüme engel olamamıştı… Bildiği tek bir şey vardı şuan sadece onun yanında olmak istiyordu.

Konu: Geri: Tutku Salı Ağus. 18, 2009 12:57 pm

Şaşıran ama minik öpücükten memnun kaldığı her halinden memnun olan Marc, bir süre duraksayıp *hoşça kal* demişti ama genç cadı onun geri döneceğinden emindi, titreyen dudaklarını hissetmişti ve gitmeyi istemediği sesinin renginden belliydi. Marc’ ı dikkatle süzmeye devam ediyordu. Kapıyı kavrayan elini bırakıp hızla geri döndü genç adam. Sıkıca kavradığı kollarında titreyen Amy’ yi tutkuyla öpmeye başladı. Amy heyecanını ustaca gizleyip, daha büyük bir şehvetle karşılık verdi. Marc’ ın masum sesiyle mırıldandığı sevgi sözcüklerini duyduğundaysa, ayakları yerden kesilmişti sanki. Cevap vermek istedi. Ama genç cadı her zaman beceriksiz olmuştu duygularını anlatmakta. Çehresini yalayan mutlu ifade zaten anlatmıyor muydu her şeyi? Marcı kendisine doğru çekip, asasıyla kapıyı hedef aldı. Büyülü sözcükleri mırıldandığında kapı kilitlenmiş ve davetsiz misafirlerin gelmemesi sağlanmıştı bile. Marc genç cadıyı izliyordu usulca. Amy asasını bu kez, masanın üzerindeki dosyalara hedef aldı. Büyü gereğini ustalıkla yerine getirdi ve boş masanın üstüne sürüklediği adam hem şaşkın hem heyecanlı ifadesinden kurtulmaya çalışmadan, bedenini Amy’ nin yönlendirmesine izin verdi. Masaya uzanmasını sağladığı genç adamın tatlı yüzüne şehvetle bakıp, yavaşça tırmandı üzerine. Soğuk ellerini boynunda gezdirip, ıslak dudaklarını yakışıklı büyücünün tüm vücudunda dolaştırdı. Ve şehvetle öpmeye başladı. Vücudunu usulca Marc’ ın kontrolüne bıraktı. Kelimelere dökemese de seviyordu… Ve sevdiği adamın kollarında olmak, en çok istediği şeydi. Tüm bedeni onun kollarında zevkle titrerken, mutluluğu gözlerinden açıkça okunabiliyordu. Aşıktı ve daha fazlasını istiyordu...

Konu: Geri: Tutku Salı Ağus. 18, 2009 5:32 pm

Mutluluk, aşk ve tutku… Hemen, hemen hepsini bir arada yaşıyordu şuan. Amy kendini ona teslim etmiş; Marc ise bu konuda tecrübesiz olduğu için ne yapacağını bilmeden safça hareket ediyordu. Üzerindekileri hızla çıkarttıktan sonra, Amy’in de kendi üstünü çıkarmasını şevkle izleyerek onu seyretti. Daha sonra onun o narin vücudunu kollarıyla sıkıca kavrayarak kendine doğru çekti ve dudaklarını onun boynunda gezdirerek kendi, kendine oyunlar yarattı. Kızın zarif boynunu tutkulu bir şekilde öptükten sonra dudakları yavaş, yavaş onun dudaklarına doğru kayıyordu. Sonunda beklenen an gelmişti. Nemlenmiş dudakları onunkilere doğru hafifçe bastırdı ve gözlerini kapayarak sadece onu düşünmeye çalıştı. Bir kereliğine de olsa sırf ona odaklanmak istiyordu. Aklında ne iş, nede ölen annesi olmamalıydı. Sadece o olmalıydı şuan. Onun hafif bedenini bir çırpıda kollarına alarak duvara doğru yasladı ve onu koklayarak öpmeye devam etti. Mutluluğun doruk noktasına ulaştığını hissedebiliyordu. Yere doğru hafifçe yatırarak onu kendine doğru çekti ve nefes nefese kalarak konuştu. “ Beni ateşe sürüklüyorsun. “ Diyerek nazikçe gülümsedi ve onu son kez öperek ilk tecrübesine adımlarını attı. Gözlerini kapatıp sadece o anı yaşamayı diledi. Onu çok seviyordu. Amy tamamen onun olmalıydı artık. Bu nasıl bir cazibeydi böyle? Amy’in güzelliğine karşı çaresiz kalmaktan başka seçeneği yoktu. Alnında akan terleri silme gereği bile duymadan, gözlerini sadece onun kusursuz yüzüne odaklayarak devam ediyordu. Bir an nefes olamayacak gibi olmuştu. Duraksadı ve derin bir nefes aldıktan sonra, “ Yanlış yapıyoruz Amy, burada olmamalıydı. “ diyerek ellerini onun yumuşak saçlarına doğru götürerek yavaşça okşadı. O kadar saf ve temizdi ki… Onu incitmeye kıyamıyordu. Kendini hafifçe geriye doğru çekti ve gözlerini kapatıp olanları düşündü. Her şey çok hızlı gelişmişti. Bir anda onun odasına girip, sadece küçük ama ciddi bir konuşma yapmak istemiş; ama olay gittikçe ilerleyerek tutkulu bir hal almıştı aralarında. Günlerdir ona olan aşkını gizlemeye çalışıp, kendini dindirmeye çalışması böyle patlayacaktı demek ki. En çok sevindiği konu ise aşkının karşılıksız olmamasıydı. En azından Amy de ona karşı boş değildi. Onun narin bedenini sabaha kadar yanında hissetmek için neler vermezdi…” Seni seviyorum bebeğim. “ diye onun kulağına fısıldadıktan sonra yanağına hafif bir öpücük kondurup ona baktı. İçinden devam etmek gelse de onu incitme korkusundan telaşa kapılmıştı sadece.

Konu: Geri: Tutku Perş. Ağus. 20, 2009 12:42 am

Marc’ ın heyecanlı ve bir o kadarda ürkek tavırları Amy’ nin çok hoşuna gidiyordu. Şehvetten fazlasıydı hissettikleri. İlk defa bedeninden fazlasını vermişti bir erkeğe.. İlk defa saflaşmış ilk defa masumlaşmıştı bakışları. Bedenleri usulca ayrılmıştı artık ve geriye tek kalan sessizlik olmuştu. Havanın tüm buğusuna karışmıştı şehvet. Ama genç cadının burnuna süzülen tek koku aşka aitti. Marc’ ın kokusu… Kulağına eğilip fısıldayan büyücüyü mutlulukla dinledi. “ Seni seviyorum bebeğim. “ Yanaklarına dokunan dudakları o kadar masumdu ki. Nasıl baş edecekti bu hislerle Amy? Korkuyordu artık… Bu şekilde gelişmesini beklemiyordu hiçbir şeyin. Minik bir aşk oyunuyken gerçeğe dönüşmüş ve tüm damarlarında tutkuyla dolaşmaya başlamıştı. Buda neydi böyle? Heyecanını gizleyemeyen Marc’ a baktı usulca. Aşk mıydı bu? Yoksa aptallık mı ediyordu genç cadı? Kalbini yerinden söküp alan adama sevgi dolu gözlerle baktı. Hata mıydı bu yoksa? Kalbi sevmeye hazır mıydı? Sevgiyle tanışmadan, sorgulamadan… Öylesine kabullenmeye… Direnmeliydi belki de… Yada yok saymalı? Marc’ ın yüzünde gezdirdi parmaklarını. Yaşayamadığı yada yaşamaktan kaçındığıydı şimdi karşısına inatla dikilen his. Aşk ilk defa böyle kusursuzca dokunmuştu ruhuna ve susmuştu tüm hayali tutunuşlar. Şimdi ne yapmalıydı? Arkasını dönse, gitse… Kaçsa kendinden… Duramazdı ki! Yada kalsa… Sımsıkı sarılsa sevdiği adama… Yapamazdı ki! O yüzden sadece sustu. Ne kal diyebilirdi kalbine. Gitme o adamla! Yada sürüklenirdi en garip masala… Sustu. Ne konuşabilirdi artık, sözcükler yeterdi anlatmaya… Nede dokunabilirdi hep kaçındığı sonlara. Sustu. Marc’ ın masum yüzünü seyre dalıp yavaşça yaklaştı yakışıklı büyücüye. Dudaklarını aralayıp usulca öptü. Sonra kendini yavaşça geri çekip, baktı tekrar yüzüne Marc’ ın. Her şeyi anlatmak istercesine… Belli edemediği hisleri bakışlarına dökerek, belki anlaşılır diye. Susuşlarını tıkıştırdı aşkı ve dokunuşlarıyla haykırdı sessizliğe, “ Seni seviyorum… “ Duyulamayan iki çift söz, karanlığa karıştı ve hoyrat aşk, ilk defa bu savaştan galip ayrıldı. Ne garip… Marc bunları ne duydu ne de anladı. Amy usulca yasladı başını, genç büyücünün göğsüne. Tek istediği anlaşılmaktı şimdi. Ama ne çare! Genç büyücü sadece anlamak istercesine bakıyordu şimdi. Amy hiç konuşmadan öylece uzandı. Aşkı ne anlatabildi, ne de gerektiği gibi coşkulu yaşayabildi. Sessizce genç adamın bir şeyler söylemesini bekledi...

Konu: Geri: Tutku Cuma Ağus. 21, 2009 4:35 pm

“ Bende seni seviyorum. “ diyerek ona karşılık verdi ve onun pürüzsüz dudaklarına son bir kez daha masum bir öpücük kondurup, ayağa kalktı. Çıplak bedenini örtmek için yere atılmış kıyafetlerini düzenle giyerek; kendini toparlamaya çalıştı. Göleğini üzerine geçirip, ilikledikten sonra telaşlı bir hal alarak dağıttıkları masayı toplamaya çalıştı. “ Bakan bizi gebertebilir, kendimizi toparlamalıyız. “ diyerek masayı düzelttikten sonra Amy’e doğru yaklaştı ve kollarını onun incecik beline yavaşça doladı. Daha sonra kızı kendine doğru hafifçe çekti ve gözlerini kapatarak onu son kez öptü. Dudakları onunla her birleştiğinde hissettiği duyguyu tekrardan tazeliyordu sanki. Artık gitme vaktiydi. Sonuçta burası bir iş yeriydi; yaptıkları şey gerçekten çok yanlıştı. Her ne kadar kollarını onun belinden ayırmak istemese de zoraki bir şekilde kendini geriye doğru çekip ona imalı bir bakış attı. Bu bakışın altında sanki *bu bir son değil başlangıç* sözü yatıyor gibiydi. Ona göz kırptı ve alnına bir öpücük kondurduktan sonra yavaş adımlarla kapıya doğru ilerleyerek odadan çıktı. Bakanlığın ferahlatıcı koridorlarında ilerlerken düşündüğü tek şey daha demin yaşadığı andı. Amy’in o şevkle gülümseyen suratı aklının bir ucuna kazınmış; narin bedenini adeta hala vücudunda hissediyor gibi oluyordu. Beyni ona o kadar odaklanmıştı ki, yürürken dalgınlıkla iş arkadaşlarından birine çarpmış ve daha sonra hemen “ Ben özür dilerim, dalgınlığımdan dolayı. “ Diyerek kendini affettirmeye çalışmıştı. Muzipçe gülümsedikten sonra adımlarını ilerleterek kısa sürede odasına varan Marc, şuan iş düşünecek durumda bile değildi. Daha demin sadece aklının bir kısmı Amy de iken; artık tümü ona aitti. Gözlerinin önünde sürekli onun yüzü… Derin bir nefes alarak koltuğuna oturdu ve gözlerini kapatarak sadece onu düşünmeye çalıştı. Aslında çalışmasına gerek yoktu, zaten Amy Marc’ın aklını tam anlamıyla başından almıştı…

Konu: Geri: Tutku C.tesi Ağus. 22, 2009 12:10 pm

RP BİTMİŞTİR..!