Havuzlar

Konu: Havuzlar Cuma Tem. 24, 2009 11:58 pm

~Bahçe Büyük Havuz~

Havuzlar Image014

~Rp In~

Konu: Geri: Havuzlar Çarş. Eyl. 02, 2009 6:36 am

" Görüşürüz Sally, ama bu sefer gerçekten uğra bize."
" Tabiki de uğrayacağım Ginger, merak etme. Kendine iyi bak tamam mı? "
" Asıl iyi bakması gereken kişi sensin tatlım. Baksana bir deri bir kemik kalmışsın. Seninle bir kaç gün geçirip, vücudunu adam etmemi istemez misin? "
" İyiyim Ginger, kilomda gayet iyi. Aslına bakarsan iki kilo fazlam bile var. "
" Hahaha... Yüce Merlin, sen bizi zayıflıktan koru o halde..."
" Bence yorumlarını sonraya saklasan iyi olur kuzen, treni kaçırmak istemezsin öyle değil mi?"
" Sahi, neden tren takıntım var ki... "

Hava kararmaya yüz tutmuştu, Sally ve kuzeni kapıda bu konuşmaları yaparken sevgi ile dudaklardan çıkan bu sözcükler, onları birbirlerine daha da bağlıyordu. Yaşamak için bir sebep aramamıştı onlar. Onlar yaşama sebeplerini birbirleri olarak görmüş ve hep kendilerinden önce birbirlerini düşünmüşlerdi. Ginger, kumral, kısa boylu ve oldukça kilolu, ela gözlü bir kızdı. Sally'nin en iyi anlaştığı kuzeni onun fiziksel görünüşünün tam tersini yansıtmaktadır ve böylece onların deyişleriyle birbirlerini tamamlamaktadırlar. Dakikalar böyle geçerken, Ginger artık cisimlenmiş ve Sally ise kanepeye uzanarak gözlerini kapatmıştı. Düşlerle boğuşurken birden bire çalan saati ile yerinden kalktı ve öfkeli bir şekilde saate baktı. Gözlerinde " Beni neden uyandırdın!" bakışı vardı. Aklında çakan şimşekle beraber uyanmasının boşuna olmadığını hatırladı. Sally, aşka ve aşk için yapılan herşeye değer verirdi. Belkide bu sebepten dolayı doğru kişiyi bulamıyordu. Ve bugece onu çok seven bir kişinin, sevgilisine yapacağı sürprizin bir parçası olacaktı. Bu gururu yaşamak ona yaşama sevinci veriyordu. Aşkı ve mutluluğu damarlarında hissediyordu. Giysilerini günler öncesinden ayarlamış, deri koltuğunun üzerine koymuştu. Bir çırpıda giydiği siyah, kısa, askılı elbisesine uyumlu olarak iri bukleli saçlarını açık bıraktı. Ayağına gri, parlak topuklu ayakkabılarını giydiğinde artık hazırdı. Ortamı çok merak ediyordu.

***

Hemen oraya cisimlenen Sally, Sebastien'i aramaya başladı. Ortam oldukça güzeldi, yavaşça çökmüş olan karanlık burada her an herşeyin olabileceğini gösteriyordu. Yerlerde yanan küçük kırmızı mumlar tüm havuzun etrafını sarmış ve yakılan değişik bir tütsü buranın kokusunu büyüleyici bir hale getirmişti. Saniyeler içerisinde beliren Sebastien, ilk defa bu kadar heyecanlı görünüyordu. " Hoşgeldiniz Sally. Umarım ortamı beğenmişsinizdir." Yüzündeki gülümseme ile Sebastien'a dönen Sally, kadifemsi sesiyle " Oldukça hoş olmuş, Rolande çok mutlu olacak." dedi. Saf duygularla bezenmiş bu ortam, heyecan ve aşkla birleşince oldukça güzel bir ambiyans oluşturuyordu. Sally'nin, Sebastien'in isteği üzerine okuyacağı ilk şarkı belliydi. Bu şarkı çok eski bir eser olmasıyla beraber, aşk duygusunu tam anlamıyla anlatabilen sözlere sahip tek şarkıydı ona göre. Sözlerin arasında saklı olan sevgi tomurcukları, müzikle birleştiğinde bir şaheser ortaya çıkmakta ve herkes bunu yapmayı becerememekteydi. Sally bir kaç gün üst üste bu beste için çalışmış ve sesini hazırlamıştı. Sıra Rolande'nin ortama getirilmesindeydi. Orkestra denemesede, müzisyenler grubu denilecek kadar oluşan topluluğa yapacaklarını anlatan Sally, oldukça güzel tepkiler almıştı. Bugeceyi unutulmaz kılmakta bir parça olacaktı, işte bu harika bir şeydi. Sally, artık yerini almış ve olacakları bekliyordu.

Konu: Geri: Havuzlar Çarş. Eyl. 02, 2009 4:36 pm

“Bu kadar süslendiğine inanamıyorum.”
“Neden inanamıyorsun ki? Bu gece çok önemli.”
“Nesi önemli küçük cadı? Alt tarafı arkadaşına yemeğe gideceksin.”
“Anne… Artık bilmen gereken bir şey var. Sébastien benim sadece arkadaşım değil; aynı zamanda sevgilim.”
“Neee?”
“Doğru duydun.”

İçinde bir rahatlama duygusu oluşmuştu o anda. Günlerdir ağzında dolandırdığı kelimeleri sonunda annesine açıklayabilmişti. Zavallı kadın karşısında, şaşkınlıkla donakalmış; gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Rolande ise meraklı bir şekilde onun vereceği tepkiyi bekliyordu. O sırada üzerinde balo gecesi giydiği kırmızı elbisesi ve ayakkabıları vardı. Bayan Addié gerçekten çok şaşkın görünüyordu ve Rolande’e uzun süre cevap vermeden sessizce ona baktı. Sanki kafasında bir şeylerin hesabını yapıyor gibiydi. Bu durumdan sıkılan Rolande yavaş adımlarını ona doğru ilerletti ve annesine doğru manalı bir bakış attı. “İyi misin?” Dedi ürkek bir ses tonu ile, narin ellerini annesinin omzuna doğru götürerek. Bayan Addié ise hala olanların şokunu üstünden atamamış bir şekilde, “Sen daha çok küçüksün meleğim. Ben elbette sana güveniyorum, ve tabi ki Sébastien’e de… Ama yaşınız-“ Diye konuşurken Rolande elini annesinin ağzına götürdü ve onu susturdu. Daha fazla –küçük- muamelesi görmek istemiyordu. En azından şuanda İtalya da bir oteldeydiler ve babası yanlarında değildi. Eğer bunu babası duysa kim bilir ne tepki verirdi? Annesi bile bu tepkiyi verdiyse… Genç cadı o sırada babasın düşünürken, annesi ellerini yavaşça onun saçarlına doğru götürerek okşamaya başlamıştı. “En başından beri böyle olacağını tahmin etmiştim. Babanla da konuşmuştuk sen yokken, ama sevgili baban her defasında sadece arkadaş olduğunuzu üzerine basa, basa vurgulamıştı.” Dedi sanki öğüt verir gibi. Bu durum gerçekten fazlasıyla sıkıcıydı. Annesinin elleri dağınık bir şekilde topuz yapılmış saçında gezinirken Rolande eliyle ittirip, “Saçımı bozuyorsun.” Diyerek tersledi ve yerinden kalktı. Artık gitmek istiyordu. Daha fazla burada durup, bu iğrenç olayın içinde barınamazdı. Annesinin yüzüne bakarken bile nasıl utanıyordu artık. Peki ya parti gecesinde olanları ona anlatsa ne yapardı? Bunu düşünmek bile istemiyordu. Niye o diğer kızlar gibi annesine yaşadıklarını anlatamıyordu? Kızmasından mı korkmuştu? Hayır… Sadece çekiniyordu; bilmediği bir nedenden dolayı. “Ben gidiyorum annecim. Pek fazla geçe kalmamaya çalışırım.” Diyerek zorla da olsa annesinin yanağına bir öpücük kondurdu ve otelden ayrıldı. Odadan çıkarken annesinin *kendine dikkat et* gibi öğütler söylendiğini umursamamıştı bile.

Her ne kadar istemese de bir muggle taksisine binerek Whisper Malikanesi’nin önüne gelmişti. Büyülenmiş gözler ile dışarıdan malikaneyi süzerken, ne kadar heyecanlandığını hissetmişti. Yüzünde şehvetli bir gülümseme belirtmiş, adımlarını girişe doğru ilerletiyordu. Girer girmez kapının önünde bekleyen ev cini onu havuzun olduğu bölüme doğru yönlendirmişti. Rolande ise hala olanların şaşkınlığıyla adımlarını yavaşça ilerletiyordu. Ve sonunda beklenen an… O manzarayı görür görmez; büyülenmiş gözlerle karşısında duran Sébastien’in muhteşem yüzünü derince süzdü. Onu görür görmez topuklu ayakkabılarla –her ne kadar zor olsa da- koşmaya başlayıp, bir hışımla boynuna atladı. Havuzun kenarlarına dizilmiş kırmızı mumlar, ayrıca Rolande’in en sevdiği sanatçı da buradaydı. Manzaranın büyüsüne kapılan genç cadı kekeleyerek, “Sen benim için… Aman tanrım seni seviyorum.” Demeye çalıştı ve ona tekrardan sıkıca sarıldı. Hayatının en mutlu gecelerinden birini daha yaşamaya hazırdı sanki.

Konu: Geri: Havuzlar Perş. Eyl. 03, 2009 6:03 pm

Sonunda bütün ihtişamı ile güneş İtalya semalarında görülmüştü gece oluşan sis dağlara doğru çekiliyordu bu görüntü benim için paha biçilmezdi .Güneş tepeye çıkana kadar onun doğuşunu izledim sonra pencereden ayrılıp yatağıma gittim başımı yastığa koyup öylece bekledim amacım neydi ? kimi bekliyordum ? boş düşünceler beynimi doldurmaya başlamıştı yanaklarımdan süzülen gözyaşlarının neden aktığını daha bilmiyorken gözlerimi yumdum sıcak bir ıslaklık hissetmiştim sadece beklediğim şey daha bana ulaşmamıştı birkaç dakika öylece kalakaldım sonra Rolande’nin bu gün geleceğini hatırladım ve hemen dolabıma doğru koştum üstümdeki pijamaları çıkartıp rahat bir şeyler giydikten sonra sakin adımlarla bahçeye doğru yürüdüm sonunda bahçeye çıkmıştım etraf biraz soğuktu ama bunu önemsemedim . Düşünceler beynimi karıştırmaya tekrar başlamışlardı bugün hava nasıl olacaktı ? Havuz kenarında mı? Yoksa içerde mi? Konukları ağırlamalıydım sonunda bunu en iyi anlayan birisini çağırmaya karar verdim ve elimi şaklattım bir puf sesiyle ufak bir ev cini ortaya çıktı ‘’ Emredinsss ….. efedimss ‘’ ona baktım yere kadar eğilmişti sonra sıcak bir sesle : ‘’ Pelly sana bir sorum olacak bu gün çok değerli iki kişi gelecek onları evde mi? Karşılamalıyım sence ? ‘’ cincüce bunu duyunca irkildi ve yerlere kadar eğilip : ‘’ Efemdimss dışarıısss daha uyguns olacakss ‘’ dediklerini düşünüp kararımı verdim evet dışarısı daha uygun olacaktı el işaretimle gitmesini söyledim ve puff sesiyle ortalıktan kaybolmuştu.

Etraf kararmaya başlamıştı ortalık çok hoş bir görüntüye bürünmüş olacak ki cincüceler bile ağızları açık dolaşıyorlardı böyle olacağını düşünmemiştim ama olmuştu işte .O sırada Sally’i gördüm bana doğru yaklaşıyordu ona büyük bir minnetle baktım ve titerk bir sesle ona hitap ettim : ‘’ Hoş geldiniz Sally umarım ortamı beğenmişsinizdir ‘’ dedikten sonra ona baktım yüzünde bir gülümseme vardı : ‘’ Oldukça hoş olmuş , Rolande çok mutlu olacak ‘’ demişti sonra etrafı dolaşmaya başlamıştı bende bir eksik olup olmadığını araştırırken kapının çaldığını belirli belirsiz bir şekilde duymuştum sonunda o büyük aşkım gelmişti sonra beni görüp koşmaya başlamıştı bir an tedirgin oldum ayağı kayıp düşebilirdi ona birkaç adım atım ama o bana ulaşmıştı bile boynuma atlayıp heyecanla konuşmaya başladı : ‘’ Sen benim için.. Aman tanrım seni seviyorum ..’’ demişti içimi bir anda büyük bir mutluluk kapladı beğenmişti onun kulağına fısıldayıp :’’ Seni seviyorum bunların hepsi sadece senin için bu akşam hizmetindeyim ‘’ demiştim imalı bir şekilde sonra onun yüzüne baktım gözlerinin içi gülüyordu ..

Konu: Geri: Havuzlar Cuma Eyl. 04, 2009 10:51 am

“Çok kibarsın.” Diyerek gülümsedi. Daha doğrusu şuan ne yapacağını bile bilmiyordu. Sébastien’in kendisini masaya yönlendirmesi sonucunda içi biraz daha rahatlamıştı. O sırada Sally’in yanından geçerken, ona büyük bir hayranlıkla bakmış; balodan sonra onu tekrar canlı görmenin neşesiyle gülümseyerek “Sizi görmek ne güzel.” Dedi kibar bir şekilde. Aslında birazda gergindi. Bu Whisper malikanesine ilk gelişiydi. Ve bu gerçekten onu fazlasıyla geriyordu. Kibar bir hareketle masaya oturduktan sonra ellerini birbiriyle masanın üzerinde bağdaştırarak, etkilenmiş gözlerle bahçeyi süzdü. Gerçekten güzel bir evleri vardı. Acaba ona annemle konuşmamı şimdi mi açıklamalıyım? Yoksa bugünde mi ertelemeliyim? Diye düşünüp duruyordu. Bu tatlı başlangıcı her ne kadar mahvetmek istemese de; onunla paylaşmazsa içinin daha huzursuz olacağını bildiği için yutkunarak konuştu. “Sébastien… Buraya gelmeden önce annemle konuştum. Bizi yani.” İlk önce biraz duraksadı. Söylemekle doğru mu yapıyordu hiç bilmiyordu. Ama zaten elinde sonunda öğrenecekti. "Artık arkadaş olmadığımızı söylemeye çalıştım. Pek sert tepki vermedi ama bilirsin işte.” Diyerek mırıldandı. Gözlerini ona tam anlamıyla odaklayamıyordu. Sanki bir şeyler eksik kalmış gibiydi. Rolland’ın ona söyledikleri, daha sonra Rolande’in o gece Sébastien ile birlikte olması… Bunlar şimdi düşündüğünde kulağa çok korkunç geliyorlardı. Okul açılınca Krystal’e nasıl anlatacaktı. Kim bilir nasıl tepki verirdi… Aptalın tekiyim diye düşündü kendi kendine kızarak. “Ihm, neyse bu konuyu şimdilik boş ver aslında daha önemli bir şey var…” Dedi kekeleyerek. Bir cümleyi bile ne kadar söyleyebilmişti. Rolland’ı söylemeli miydi acaba? Yada söylese çok mu yanlış yapardı? Hayır söylememeliyim, yoksa Rolland ile konuşmamamı isteyebilir düşüncesi sürekli içini yiyordu. Daha sonrada, hayır Sébastien böyle biri değil anlayışlı olacağından eminim diye düşünüp kendi kendini tatmin etmeye çalışıyordu. “Parti gecesi…” Diyerek söze başlayan Rolande, Sébastien’in yüzünün kızardığını fark ettiğinde; “Yo hayır şey yani, parti sonrası değil... Partideyken.” Dedi yutkunarak zor bir şekilde. Nasıl devam edeceği hakkında pek bir fikri yoktu ama bir kere başlamıştı sözüne. Şimdi Sébastien’in meraklı bakışlarına maruz kalıyordu. “Rolland bana dedi ki, of neyse boş ver gitsin önemli değil.” Diyerek geçiştirdi. Bunu söyleyebilecek gücü kendinde bulamıyordu. Bir yandan Rolland’ın duygularıyla oynadığını düşünüyor suçluluk duygusu kaplıyordu içini; bir yandan da Sébastien’in bilmesi gerektiğini düşünüyor ve kafası iyice karışıyordu. Çıkmaz sokağın içinde hapis olmuş biri gibiydi şuan.

Konu: Geri: Havuzlar C.tesi Eyl. 05, 2009 1:44 am

‘’ Çok kibarsın ‘’ demişti gülümseyerek , mutlu olmamak için bir sorun yoktu ama ben huzursuzdum kedi içimde zincirlerini kırmaya çalışan bir canavar vardı ve yavaş bir şekilde benliğime hücum ediyordu bunun olacağını biliyordum daha öncede fark etmiştim ama umursamazlık içindeydim bu bir bağdı ve bu bağ beni ona bağlamıştı anahtarı bende değildi sanki onundum benim her şeyim olmuştu.Onu masaya doğru götürdüm ve sandalyesine oturması sağladıktan sonra gözlerimi ona diktim sanki o an ikimizden başka kimse yoktu meraklı ve ayrıca ürkek gözlerle etrafına bakıyordu evimize ilk kez geliyordu ve malikanenin görüntüsünden büyülenmişti bense o ihtişamların arasından tek birine odaklanmış ve bir şeyler söylemesini bekliyordum içinde bir şeyler vardı bunu hissediyor ama anlamlandıramıyor olmak içimi kemiriyordu sonunda kuru bir sesle konuştu : “Sébastien… Buraya gelmeden önce annemle konuştum. Bizi yani.” Güzel bir haberdi bu annesi bizi öğrendiyse artık çekinecek hiçbir şey yoktu zaten kimseyi umursamıyordum ama bu haber beni rahatlatmıştı sonra konuşmasına devam etti: ‘’ Artık arkadaş olmadığımızı söylemeye çalıştım. Pek sert tepki vermedi ama bilirsin işte. ‘’ Bunu biliyordum ailesi bana güveniyor ve iyi birisi olduğumu biliyorlardı annesini endişelenmesi normaldi her anne evladını merak ederdi bunu anlayışla karşıladım sonra gözlerinin içinde bir şey hissettim konuşması bitmişti ama bunu yapmakta zorlanıyor gibiydi bir çelişki içindeydi benim duymak istemeyeceğim yada hoşlanmayacağım konusunda bütün harçlığım üzerine iddaya girebilirdim .Sonunda cesaretini toplayıp konuşmaya başladı : “Parti gecesi…” Bu sözü duyduğum içimi inanılmaz bir utanç duygusu kapladı kendimden utanmıştım o geceyi hala düşünüyordum yaşadığım deneyimlerin en güzeli ve asla unutamayacağım bir şeydi .Onun kokusu sonuna kadar içime çekmiş hiç olmadığı kadar yakınımda hissetmiş ve onu arzulamıştım .Yaşadığım şeyler aşktan da öteydi o gece ona bağlanmıştım ölene kadar bu böyle sürecekti artık onu kırmak ve üzmek istemiyordum asla asla.Sonra benim rahatsız olduğumu görüp konuyu hemen açıklayıcı bir şekilde: “Yo hayır şey yani, parti sonrası değil... Partideyken.’’ Buda ne demek oluyordu partide etraf sakindi ama ben önemli bir şeyi kaçırmıştım ve bunu şimdi duymak beni kızdırmaya yetmişti ama kendime hakim oldum gözlerimi bir anlıkta olsa ondan ayırdığımda çalıların arasında bir çift endişeli gözün bana baktığını fark ettim .Okulda pek tehlikeli sayılmazdım ama İtalya da bu böyle kabul edilmezdi en azından cincüler arasında öfkem korkutucu oluyordu.Sonunda karşımdakinin sevgilim olduğunu hatırlayıp kendime hakim oldum : “Rolland bana dedi ki, of neyse boş ver gitsin önemli değil.”.Rolland bu isim beynimin bir köşesinde kocaman bir yer ayırtılmasına sebep olmuştu bana endişeli gözlerle bakıyor ve ne zaman ortalığı dağıtacağımı düşünüyor gibiydi onu bu gece üzemezdim onu şaşırtmalıydım .Onun gözlerinin içine baktım ve ellerini tutum titriyor gibiydi sonunda boğuk bir konuşma ile devam ettim : ‘’ Onun ne dediğini tahmin edebiliyordum ama ne senin nede benim keyfimi bozamaz bunu anla lütfen bu gece onu konuşmak için buraya gelmedin değil mi? ‘’ Başını hafifçe sallamıştı ona büyük bir gülümseme ile bakıp : ‘’ Sanırım dans vakti geldi bu gece sadece biz varız başkası yok lütfen eğlenmene bak ‘’ dedi ve ellerinden tutup ayağa kaldırdım dudağımı onunkine bastırdım küçük bir öpüşme olmuştu o sırada çalan müzik benim en sevdiğim parçaydı ellerimi beline doladım ve dans etmeye başladık onun kulağına eğilip büyük bir tutkuyla fısıldadım ‘’ Seni sonsuza dek seveceğim ‘’ Gözlerinin içine baktım sonunda gülümsüyordu bu benim için sonsuz mutluluk demekti.

Konu: Geri: Havuzlar C.tesi Eyl. 05, 2009 10:34 pm

*Bu gece biz varız başkası yok* sözü kulaklarında çınlıyordu genç cadının. Onun her defasında kaybolduğu deniz gözlerine hayranlıkla bakıyor ve sürekli gülümsüyordu. Sébastien ile elleri birleştiğinde kalbi yerinden fırlayacak gibi olmuş ama çaktırmamıştı. Onun tek bir hareketiyle kalkmış hafif bedenini onun kolları arasında bulmuştu. Kıvranıp duran dudakları bir anda onunkiyle birleşmişti. Tutkulu ama kısa süren bir öpüşmeydi. Her seferinde olduğu gibi yine kendini kaybetmiş durumdaydı. Onun etkileyici bakışları karşısında sersemlemiş, kollarını onun boynuna dolayarak yavaş müziğin ritminde dans ediyordu. İrileşmiş gözleri onunkilerle bütünleşmiş, dudaklarında imalı bir gülümseme belirmiş kendini müziğin eşsiz ritmine kaptırmıştı. Bir süre hiç sıkılmadan, bıkmadan onunla bakışarak dans etti. Sébastien’e sevimli bir gülümseme belirterek “Bende seni sonsuza dek seveceğim.” Dedi fısıltı gibi… Çalan slow parçanın ritmine kendini kaptırmışken büyük bir zevk ile dans eden ikili, halinden memnun görünüyordu. Daha sonra Rolande’in gözlerinin önüne ilk tanıştıkları gün gelmişti. Sébastien ortak salonda oturuyor ve Rolande her zaman ki gibi bilmiş, bir tavırla ellerinde kitabıyla geziniyordu. Onun yanına oturmak için izin almıştı, henüz ikisi de on bir yaşında bir çocuktu. Daha sonra aralarındaki sohbet ilerlemiş ve dost olmuşlardı. Şimdi ise… Bunları eski anılar olarak gözünde canlandırırken gözleri kapalı duruyordu. Böylece kendini anılara daha rahat odaklamıştı. Dans ettikleri müzik bittikten sonra bedenini yavaşça Sébastien den ayırarak yutkundu. Nedenini bilmese de kıkırdamaya başlamıştı. Belki de bulunduğu durum komiğine gitmişti… “Pardon bayağı sersemledim. Beni bu gece fazlasıyla büyüledin.” Diyerek ciddileşmeye çalışmıştı. Daha sonra tekrardan masaya doğru yöneldi. Kibar tavırlarını koruyarak sandalyesini çekip oturdu. Henüz tam anlamıyla açılamamıştı. Nedenini bilmiyordu ama sürekli çekiniyordu. Onu en rahatlatan şey ise Sébastien’in Rolland’ı fazlasıyla olgun bir tepkiyle karşılamış olmasıydı. Zaten ondan beklediği karşılıkta buydu. Herkes Rolland’ın durumunda olabilirdi… Bir zamanlar Rolande de o durumda olduğunu zannediyordu Sébastien’e karşı… Ama neyse ki aşkının karşılıksız olmadığını öğrenmesi fazla zaman almamıştı. Servis yaparken ev cinlerinden biri gelip genç cadının kadehini doldurdu. Rolande ona sadece hafifçe sırıttı ve başını öne eğerek selamladı. Daha sonra narin elini ateş viskisine doğru götürerek küçücük bir yudum aldı. “Gerçektende ateş gibi.” Diyerek ağzını büktü ve gülmeye başladı.