Cédric W. Diggory

Konu: Cédric W. Diggory Çarş. Eyl. 16, 2009 10:34 am

Daha güneşin ilk ışıklarını vurduğu vakit, Cédric daha gözlerini bile açamazken oda arkadaşı Marwel, Williami büyük bir sarsıntı ile uyandırmaya bayılıyordu. William'in bu yapılan davranış her ne kadar hoşuna gitmesede, Marwel onun en iyi arkadaşıydı ve sanırım buna göz yumması gerekiyordu.

" Sen büyük salona inebilirsin, ben az sonra gelirim. Daha kahvaltımı yapmadan önce yapmam gereken işler var. "

Diyerek, üzerinde ki yorganı açtı ve odanın soğukluğuyla Cédric üşümüştü. Üzerine hemen yanında bulunan sandalyenin üstünde ki cüppeyi üzerine giyer. Kendini biraz ısıttıktan sonra pencereyi açarak dışarıya bakakalır. Daha duşunu bile almadan kendine bir bardak çay koyarak pencerenin önüne sandalyesini çeker ve manzarayla birlikte derin hayallere dalar. Dışarıda ki kuşların çıkardığı hoş melodiler sanki sadece William için söyleniyor, o güzel yeşil ile mavinin birleşimi ise tamamen bir doğa harikası... William bunların yanında kendine gelerek arkadaşının onu beklediği aklına gelir. Çabuk bir şekilde üzerini değiştirdikten sonra yürüyen merdivenlerden aşağı iner ve büyük salona doğru girer.
Gözü arkadaşını arar ve Marwel'in ona el salladığını görünce gözü hemen yemeklere ilişir. Arkadaşının yanında bulunduğu boş yere hemen oturarak tabağına büyük bir zevkle yemeklerini seçer. Kendine uygun yemekleri seçtikten sonra onları büyük bir iştahla yiyerek karnını doyurmaya bakar. Yemeğini yerken Marwel'e dönerek :

" Evet. Sence bugün n'apalım? "

Diyerek yemeğini yemeye devam eder. Ardından meyve suyunu yudumlayarak yemeğini bitirir. Arkadaşına gözleriyle işaret etti ve kalkmasını söyledi. Ardından büyük salonu terkettiler.

" Bugün dışarıda çok güzel bir hava var. İstersen bugün Hogsmeade'de takılabiliriz. "

Dedi ve Hogsmeade'nin yolunu tuttular. Hogsmeade'ye vardıklarında ise gördüklerine inanamadılar. Bir çok ev ve dükkanı alevler almış, herkeste bir telaş ve deli gibi bir koşuşturmaca vardı. William, bu karmaşanın içine karışmak istemesede sanki bir güç, olduğu gibi bacaklarını ele geçirmiş ve onu oraya götürmeye zorlarcasına hareket ediyorlardı. En sonunda Marwel, William'ın kendinde olmayan bedenini tutarak kendisini engelledi. Tam oradan uzaklaşacaklarken arkalarına döndüklerinde gördükleri o manzara ise tamamen William'ı dehşete düşürmüştü. Ruh emicilerin, Hogwarts'a yaptığı en büyük saldırılardan biriydi bu. Fakat ne şanssız ki Hogsmeade bu saldırıyı kaldıramayacak kadar güçsüz ve hazırlıksız bir durumdaydı. Kendilerini koruyabilecekleri ve o değersiz bedenlerini saklayabilmeleri için bir yer bulduklarında olup bitenleri izlemeye başlamışlardı. Büyülerin havada uçuştuğu o an, William birden cesaretlenerek asasını cebinden çıkarttı ve yasak kelimeleri söyledi :

" Avada Kedavra! "

Dedi ve bütün saldırganları kendinden uzaklaştırmayı başardı. Fakat bir sorun vardı, ruh emiciler hala William'ın üstüne doğru geliyorlardı. Cédric, o anda adrenalin patlaması yaşayacakken arkasından arkaşı Marwel destek verdi ve birlikte ruh emicilere karşı koymaya çalışmıştılar. İki kafadan çıkan sadece tek bir ses vardı :

" Expecto Patronum! "

Ve ardından bütün ruh emicileri uzaklaştırdılar. Tam rahatlayacakken birden karşıdan gelen Sihir Bakanlarına büyük bir hayretle baktılar. Üzerlerinde bulunan siyah cübbeleri, hırkasının hemen üstünde bulunan havalı, siyah bir amblem onları özel kılan şeylerden biriydi. Büyük bir hayretle bakarlarken birden Fudge'nin asasını doğrultarak, William'a karşı kullandığını görür ve :

" Expelliarmus! "

Der Bay Fudge. Elinden asasını düşürdüğünü gören William, büyük bir hayretle Fudge'nin yüzüne bakarken, diğer yandan Azkaban korkusuyla kaçmayı planlamıştır. Fakat biranda olsa mantıklı düşündüğünde, kaçmanın sadece ona biraz zaman kazandıracağını bilir ve kendini Fudge'nin kollarına bıraktı. Gözlerini açtığında karanlık, rutubetli, tavan örümcek ağlarıyla dolu olan, pis bir kokunun hakim sürdüğü zifiri karanlıkta bir hücreye kapatılmıştır. Tek bir adım bile atamazken, farelerin üzerinde yürüdüğünü görür ve birden telaş yapar. Bir süre sonra buna alıştıktan sonra hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Aniden, demirliklerin arasından postacı baykuşun bıraktığı asayı gördü. Asayı eline aldı ve duvara karşı hamlesini yaptı :

" Bombarda! "

Dedi ve duvarın yıkılışını seyretti. Dışarıda bulunan eski, yarı kırık olan süpürgeye atlayarak havalandı ve ruh emicilerden kaçmayı başardı. Kendine sessiz bir yer bulduktan sonra aklından geçenler onun artık hayattaki tek amacıydı. Oda, bir gün iyi bir ölüm yiyen olmak ve dünyayı hakim sürecek olan korku lordu olmaktı!

Konu: Geri: Cédric W. Diggory Çarş. Eyl. 16, 2009 10:56 am

Renk uyumu hoşuma gitti, normalde pembe sevmem ama burda hoş durmuş. Kurguda güzeldi, okurken sıkılmadım. Betimlemeler daha fazla olsaydı Rp'n daha güzel olurdu Bir yerde yazım yanlışına rastladım, bir de n'apalım yerine ne yapalım deseydin daha güzel olurdu. Başarılı bi Rp'ydi.

Rpg Puanınız: 90

» Cedric Burke