Arka bahçe: Kavga

Konu: Arka bahçe: Kavga Ptsi Ağus. 24, 2009 3:18 am

Kurgu: Claire gene kuzenlerinden birisiyle kavga eder. Ailenin yaşayan en büyüğü olan Went bu olayı görür ve ayırır. Ardından olaylar gelişir

Kişiler: Wentworth Debauchee Whisper, Claire Trisha Whisper, Npc^^

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Ptsi Ağus. 24, 2009 3:57 am

Okuldan kalan en berbat alışkanlığına söverek yataktan ok gibi fırladı. Sabahın köründe kalkmaktan nefrete diyordu genç cadı. Ama açılan uykusuna çarede yoktu. Yüksek sesle rahatsızlığını dile getirerek odasından ayrıldı. Belinden düşmeye baya hevesli pijaması ve Oliver’ ın tüm uyarılarına rağmen bir hayli açık olan üstüyle koridorda uyuşuk adımlarla ilerledi. Beline kadar uzanan saçları olabildiğine dağınıktı. Ve somurtmaktan gerilen yüz hatları her zamanki gibi soğuk ve iticiydi. Bakışlarını koridorda gezdirdiğinde herkesin hala uyuduğunu anlayarak rahatladı. Şimdi herhangi bir Whisper’ ın dırdırını çekemeyecekti. Arka bahçeye gidip hava alırsa rahatlayabileceğini düşünüp adımlarını bahçeye doğru yönlendirdi.

Tam bir ağacın dibine sırtını dayamıştı ki kuzenlerinden biri yanına gelip konuşmaya başladı. “ Claire günaydın. Bu sabah oldukça neşelisin –her zamanki gibi-. “ Alaycı ve neşeli ses tonu tüm sinirlerini yerinden oynatmaya yetmişti genç cadının. “ Seni pis ucube! “ Hışımla yerinden kalktı ve asasını aradı hemen. Ama lanet olsun ki yanına almamıştı. “ Ne oldu kuzen? Asasızken sohbet etmekten rahatsız mı oldun yoksa? “ Aptal çocuk Claire’ ı iyice öfkelendiriyordu. Asasını umursamadan, kuzenine yaklaşıp yumruk attı tüm hırsıyla. “ Hayır kuzen. Yeter ki sen iste. Ben böyle de formumu yakalarım. Yorma sen o ufacık beynini böyle ayrıntılarla! “ Çocuk daha ne olduğunu anlamadan, onu sağlam bir tekmeyle yere yapıştırıp yumruklamaya başlamıştı bile. Asasız kavganın ne kadar zevkli olduğunu anlayıp pis pis sırıttı. Kanayan ve muhtemelen kırılan burnunun acısıyla ağlamaklı iniltiler çıkaran çocuk, sataşmasının pişmanlığını tüm çehresine yaymıştı artık. Claire yüzüne düşen saçlarını geriye ittirdi ve hızla kalktı kuzeninin üstünden. “ Bir daha bana bulaşma aptal! Ve Oliver’ a ağaçtan düştüm demezsen her gece odana minik ziyaretler yapar, uykularını kaçırırım! “ Öfkeyle tıslamayı tamamlamış ve yerde korkudan kımıldayamayan çocuğa sağlam bir tekme daha atmıştı. Ama o sırada birkaç çıtırdı kulağına çalındı ve hemen sesin geldiği yere çevirdi bakışlarını. Eğer bu gelen Oliver’ sa gerçekten berbat bir gün geçireceğini biliyordu. Meraklı bakışlarını sabitledi. Yanlarına iyice yaklaşan ayak seslerinin kime ait olduğunu görmek için beklemeye koyuldu…

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Ptsi Ağus. 24, 2009 4:59 am

Wentworth bağrışmaları duymuştu. Sesin geldiği tarafa doğru ilerliyordu. Asasını eline almıştı. Çalılıkların arasından yavaşça çıktı. Ardından bakınmadan “ Avada “ diye bağırdı fakat devamını getirmedi. Birde ne görsün iki kuzen tutuşmuş birbirleriyle dövüşüyorlardı. Asasını tekrar yerine koydu ve bağırmaya başladı “ Claire ve Vincent! Bu ne aptallık? “ Vincent yerden kalkmaya zorlanıyordu ve burnu fena bir hal içindeydi. Claire ise bakışlarını Wentworth'un üzerine dikmiş. “ Vincent senin ile daha sonra konuşacağız! Şimdi defol ve o lanet burnunu yıka! “ dedi ve gözleri onun üzerine dikti. Vindent “ Peki amca! “ dedi ve içeriye doğru sendeleyerek yürümeye başladı. Wentworth Vincent'e bakıyordu, gitmesini beklermişçesine. Vincent malikanenin kapısından içeri girmişti en sonunda. Wentworth Claire’ye gözlerini dikmişti. Ardından sinirli büyücü genç cadıya “ Claire Trisha Whisper! Sevgili baş belam! Ama diğer aptallar gibi yanlış tarafta olmayan yeğenim! Sana kızamıyorum! Sen o aptal kardeşim gibi değilsin. O güzel annene benziyorsun! Fakat o senin yaptığın aptallıkları yapmazdı! Daha dikkatli ve nerede nasıl davranacağını bilirdi! Çocukluğuna veriyorum bunu! “ dedi ve yavaşça Claire’ye doğru adımlarını yönlendirdi. Claire şaşırmıştı, öylece Wentworth’a bakıyordu. Wentworth en sonunda Claire’nin yanındaydı. Elini ceketinin iç cebine attı ve yokladı. Altın kaplamalı bir matara çıkardı. “ Kanyak sever misin? “ dedi ve gülümsedi. Ardından yavaş yavaş gözüne kestirdiği bir ağacın yanına doğru adımladı. En sonunda ağacın yanına gelmişti. Yere çöktü ve arkasını ağaca yasladı. Matarasının kapağını açtı ve bir yudum aldı. Ardından kafasını Claire’ye doğru çevirdi ve bağırdı “ Claire! Gelmiyor musun? “. Gülümsedi ve kanyağından bir yudum daha aldı ve kafasını ağaca yasladı. Gözlerini kapamış sessizliği dinliyordu...

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Ptsi Ağus. 24, 2009 5:41 am

Gelen kişinin Oliver değil de Went amcası olunca rahatlamıştı. Aptal kuzeninin yerden kalkmasını pis bakışlarla süzdü ve azar yiyip malikaneye dönerken lezzetle yaladı dudağını. Ama şimdi amcası ona dönmüş ve konuşmaya başlamıştı. “ Claire Trisha Whisper! Sevgili baş belam! Ama diğer aptallar gibi yanlış tarafta olmayan yeğenim! Sana kızamıyorum! Sen o aptal kardeşim gibi değilsin. O güzel annene benziyorsun! Fakat o senin yaptığın aptallıkları yapmazdı! Daha dikkatli ve nerede nasıl davranacağını bilirdi! Çocukluğuna veriyorum bunu! “

“ İstersen asanı anlıma daya amca! Ama sabahın köründe birini paylamak istersem kimseden izin almam! Anneme benzediğimi biliyorsan, bu konuda da ne kadar farksız olduğumuzu biliyorsundur şüphesiz. Ah evet, annem hep sinsi olmuştur. Ama ben o değilim. Eğer istersem, istediğimi o an alırım. Ve bu beni azkabana yada annemin yanına yollarsa da, biliyorsun pek takmam bu ufak ayrıntıları. Bunu da yaşıma ve aptallığıma vermek lazım değil mi? “ dedi ve ifadesiz yüzünü amcasına çevirdi. Amcasını kanyak teklifini kabul etmek sabah sabah pek iç açıcı gelmediği için tepkisiz kaldı. Yavaşça ağacın dibine otururken onu süzdü. Azarlamayı sevmesine rağmen, takdiri hak eden bir adamdı. En azından Oliver gibi değildi. Yada babası gibi. Karanlıktı ve bu gün gibi ortadaydı. “ Claire! Gelmiyor musun? " Düşüncelerinden sıyrılan genç cadı gülümsedi ve usulca amcasına ilerledi. Yanına oturup konuşmaya başladı. “ İtalya’ dan nefret ediyorum amca! İngiltere onca saçmalığa rağmen sanırım daha eğlenceliydi. Ne dersin? Oliver’ ı öldürüp malikaneyi oraya mı taşısak? “ dedi ve pis pis sırıttı. Şimdi cevap bekliyor ve soğuk havanın ürperttiği bedenini umursamamaya çalışıyordu. Hangi aptal bu havada bu ince pijamayla bahçede pineklerdi ki? Eğer amcası kaynağı bir daha uzatırsa, reddetmeyecek ve donmamak için seve seve kafasına dikecekti. O sırada usulca konuşmaya başlayan amcasına kulak kesildi...

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Ptsi Ağus. 24, 2009 6:36 am

Claire yavaş yavaş Wentworth’un yanına gelmişti ve oturmuştu... Ardından alaycı bir ifadeyle “ İtalya’dan nefret ediyorum amca! İngiltere onca saçmalığa rağmen sanırım daha eğlenceliydi. Ne dersin? Oliver’ ı öldürüp malikâneyi oraya mı taşısak? “ dedi ve gülümsemişti. Wentworth matarasını Claire’ye uzattı ve “ Al iç! “ dedi ve gülümsedi. Claire kanyağı gülümseyerek aldı ve içmeye başladı fakat fazla uzun sürmedi. Öksürüyordu ve suratı hiç olmadığı kadar kırmızıydı. Wentworth kahkahalar içinde boğuluyordu. Zar zor kendini toparladı ve ardından Claire’nin elinden matarayı aldı ve kendi yudumladı. Bakışlarını Claire’ye doğru doğrultmuştu. Genç cadı hala kanyağın verdiği etkiyle tek tük öksürüyordu. Wentworth Claire’nin dediğini şaka olarak algılamıştı ve esprili bir dilde cevabını verdi “ Oliver şuanda zararsız. Hem benim yeğenim neden öldüreyim? Oliver’in tek aptallığı tutturmuş bir iyilik meleği olmak. Onun dışında zeki biri. İstersen taşınabiliriz Claire. İlle de burada duracağız diye bir kaide yok. Ama İngiltere’nin yanı sıra Türkiye daha da güzel diyorlar. Birkaç arkadaşımdan duyduğuma göre… “ dedi ve mataradan bir yudum daha aldı. Ardından sözlerine devam etti “ Aslında şöyle rahat kalabalığın olmadığı bir malikâne iyi olurdu Claire. Ayrıca senin müdürün Geonna çocuğumu bekliyor! Lanet olsun! Allécra ve Rolland yetmezmiş gibi bir tane daha! Ayrı bir ev şart. Hem ilerde bir eğlence merkezi, restoran ve otel karışımı bir yer açmak istiyorum. Sen ne dersin? “ dedi ve muzipçe gülümsedi. Kanyağı sonuna kadar içti ve kapağını kapatıp tekrar cebine yerleştirdi. “ Bu arada pijamaların seni sevimli kılmış! “ dedi ve öksürme ile gülümseme arasında bir ses çıkardı. Elini tekrar cebine attı ve sigara tablası ile kibriti oradan aldı. Bir tane sigara aldı tabladan ve tablayı tekrar cebine koydu. Ardından kibriti ateşledi ve sigarasını yaktı. Bu sırada genç cadı cümlelerine başladı.

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Ptsi Ağus. 24, 2009 7:04 am

Claire matarayı dikti ve diktiğine pişman oldu. Midesi dayanamamıştı sabah sabah ve bu gayet normaldi. Öksürmekten öleceğini sandı ama bir süre sonra kendini toparlayıp pür dikkat amcasını dinledi. Türkiye ve İngiltere… Sanırım İngiltere tercihi olacaktı ama diğer ülkeyi genç cadı annesinden birkaç kez duymuştu. Lord’ un emirleri gereği baskın için gitmişler oraya. Sanırım eski müdürün birkaç yandaşı katledilmiş. Claire bu anıyı keyifle yad edip tüm dikkatini amcasının son sözlerine verdi şaşkınlıkla. “ …Ayrıca senin müdürün Geonna çocuğumu bekliyor! Lanet olsun! Allécra ve Rolland yetmezmiş gibi bir tane daha! “

Claire müdür ve Rolland hakkında duyduklarına inanamıyordu. Ne yani o salak bu taraftanda kuzeni miydi? Ve daha kötüsü o sinsi müdür hamile miydi? “ Amca bizim aptal Rolland’ ımı diyorsun? Lütfen o değil de! Ve müdürle bir ilişkiniz olduğunu bilmiyordum. Gerçekten şaşırdım… Ama o kadını anne olarak hayal edemiyorum. Ve asla tahmin edemezdim ondan bir Whisper çıkacağını! “ Şaşkınlığı bir süre sonra kahkahalara boğulmasına neden olmuştu. “ İki Whisper daha. Temizlemekle bitmiyoruz sanırım. Gerçi babamdaki başarım Cris’ te hüsran oldu. Adam gömdüğüm yerden çıkmış! Ve tabi Oliver bunları öğrenince başıma ekşiyecek. Tıpkı William’ ı öğrendiğinde yaptığı gibi. Tabi senin sözlerin yanında bunlar baya normalmiş gibi geldi kulağa. Amca öyle bakma ne yapayım? Annemin en büyük aptallığı babam değil miydi? En azından William bizim gibi… Ayrıca, yanlış hatırlamıyorsam Rolland benim teyzemin oğlu. Sanırım kimliği belirsiz babası da sevgili amcandan başkası değilmiş. “ dedi ve kahkahalara boğuldu. Bu olanlar gerçekten ilginç ama komikti. Amcası teyzesiyle yatmıştı ve bunu yıllar sonra sohbet ederken öğreniyordu genç cadı. Gülmekten kasılan çenesini ovuşturdu ve amcasını dinlemeye başladı…

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Ptsi Ağus. 24, 2009 7:24 am

“ Amca bizim aptal Rolland’ımı diyorsun? Lütfen o değil de! Ve müdürle bir ilişkiniz olduğunu bilmiyordum. Gerçekten şaşırdım… Ama o kadını anne olarak hayal edemiyorum. Ve asla tahmin edemezdim ondan bir Whisper çıkacağını! İki Whisper daha. Temizlemekle bitmiyoruz sanırım. Gerçi babamdaki başarım Cris’de hüsran oldu. Adam gömdüğüm yerden çıkmış! Ve tabi Oliver bunları öğrenince başıma ekşiyecek. Tıpkı William’ ı öğrendiğinde yaptığı gibi. Tabi senin sözlerin yanında bunlar baya normalmiş gibi geldi kulağa. Amca öyle bakma ne yapayım. Annemin en büyük aptallığı babam değil miydi? En azından William bizim gibi… Ayrıca, yanlış hatırlamıyorsam Rolland benim teyzemin oğlu. Sanırım kimliği belirsiz babası da sevgili amcandan başkası değilmiş. “ demişti Claire. Wentworth bu sözlere şaşırmamış gibiydi sadece William olayı hariç ve sözüne başladı “ Evet sizin aptal Rolland! O da kazara doğdu Allécra ve yeni doğacak çocuğum gibi. Geonna’yı bende anne olarak tahmin edemiyorum bakalım bir çaresini bulacağız. Ve Cris seni Oliver’e ötemez! Ya da böyle bir aptallık yapmaz. “ dedi ve gülümsedi ardından devam etti “ William ha umarım anlaşırsınız! Buna gerçekten çok şaşırdım! Vay sübyancı vay! William ile sadece aşk mı yaşadınız yoksa farklı yakınlaşma oldu mu? Ayrıca bundan Oliver’e ne?“ dedi. Sigarası bitmek üzereydi, ileriye doğru fırlattı. “ Bu arada Rolland’ın benim öz evladım olduğunu bir sen bir de o biliyor, herkes vaftiz babasıyım sanıyor. Umarım böyle kalır Claire! Seçmen şapkayla çok uğraştım onu Ravenclaw’a sokmak için. İleride işime yarayacak o çocuk. Aptal numarası bundandır. Bir de o gerzek Rolande’ye zaafı! “ dedi. Sonra elini tekrar cebine götürdü. Sigara tablası ve kibriti tekrar çıkardı. Gene bir tane sigara alıp, yakıp tekrar yerine yerleştirdi. Derince bir nefes çekti ve “ Bu mereti seviyorum! “ dedi…

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Ptsi Ağus. 24, 2009 7:49 pm

“ William ha umarım anlaşırsınız! Buna gerçekten çok şaşırdım! Vay sübyancı vay! William ile sadece aşk mı yaşadınız yoksa farklı yakınlaşma oldu mu? Ayrıca bundan Oliver’e ne? Bu arada Rolland’ın benim öz evladım olduğunu bir sen bir de o biliyor, herkes vaftiz babasıyım sanıyor. Umarım böyle kalır Claire! Seçmen şapkayla çok uğraştım onu Ravenclaw’a sokmak için. İleride işime yarayacak o çocuk. Aptal numarası bundandır. Bir de o gerzek Rolande’ye zaafı! “

Claire artık gülmekten artık yorgun düşmüştü. Amcasını komik tabirleri karşısında sarsılarak gülmekten başka hiçbir şey gelmiyordu elinden. Zar zor nefes alıp konuşmaya başladı. “ Amca söylemem kimseye merak etme. Ama müdürü karnı burnunda düşünemiyorum. Ve Rolland konusunda ne fikrin olduğunu bilmesem de Rollande’ ye aşık dediğin an, benim gözümde başarı oranı sıfıra düşmüştür. Ve William’ a gelince… Birlikte olduk ama sanırım bitti. Sevdim… Çok sevdim amca. Ama ona güvenmiyorum. Annem gibi olmak istemiyorum. O yüzden bitti… “ Dedi ve içine saplanan acıyı hissetmemeye çalıştı. Dolan gözlerini gizledi. Ve amcasının anlamaması için dua edip sessizliğe büründü…

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Ptsi Ağus. 24, 2009 11:26 pm

“ Amca söylemem kimseye merak etme. Ama müdürü karnı burnunda düşünemiyorum. Ve Rolland konusunda ne fikrin olduğunu bilmesem de Rolande’ ye aşık dediğin an, benim gözümde başarı oranı sıfıra düşmüştür. Ve William’ a gelince… Birlikte olduk ama sanırım bitti. Sevdim… Çok sevdim amca. Ama ona güvenmiyorum. Annem gibi olmak istemiyorum. O yüzden bitti… “ demişti Claire aşağılarmışçasına. Wentworth sert kişiliği yanında espriyi seven bir insandı o yüzden sürekli umursamaz tavırda cevap veriyordu her kelimeye. Sigarasından bir nefes aldı ve yutkundu. Ardından sözüne başladı “ Geonna’yı bende düşünemiyorum karnı burnunda balo gecesi senle ayrıldıktan sonra her şey bir anda gelişti, güzelim. Rolland konusuna gelince Rolande gerçekten canımı sıkıyor ukala kız! Gerçekten bir gün patlayacağım fakat şu sıralar ortam çok karışık, misal öğrencilerin kaçırılması. Kaçırıldığına üzülmüyorum o aptalların sadece işimizi zorlaştıracaklar! “ dedi ve ciğerlerinde kalan dumanı dışarıya üfledi. Ardından bir nefes daha aldı. İçi ürperiyordu sanki. Kollarını birbirine kavuşturmuş ufka bakıyordu. Claire asıl merak ettiğinin cevabını alamamıştı ve dayanamayıp sordu “ Ee amca? William? “. Wentworth birkaç saniye daha durakladıktan sonra bakışlarını Claire’ye çevirdi ve konuşmaya başladı “ Claire bende zamanında çok hata yaptım. Yapmadım diyen kişi yoktur zaten, varsa da aptallığını belirtiyordur. Ama ben aşırısını yaptım. Rolland, Allécra… Kaç kere öldüm? Kaçıncı dirilmem bu? Sıfırdan başladım hep. Bir Anka kuşunu hayal et. Ben hep oydum. Kendimi külümden yarattım. Sende böyle olacaksın. Senin yüzüne hatalarını vuramam, anlamazsın! Sadece bana tavır koyarsın. O yüzden yaşaman gerekecek her şeyi, teker teker, sindire sindire! “ dedi ve bir iç çekti. Sigarasını bitirmemek istercesine son kez üst üste dumanını içine çekti ve fırlattı. Dudaklarındaki kuruluğu geçirmek için ağzını şapırdattı ve başını tekrar ağaca yasladı. Gökyüzünü seyrediyordu ve arada da başını sağa sola sallıyordu, pişmanlığın ve umutsuzluğun verdiği acıyla…

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Salı Ağus. 25, 2009 10:10 am

" Claire bende zamanında çok hata yaptım. Yapmadım diyen kişi yoktur zaten, varsa da aptallığını belirtiyordur. Ama ben aşırısını yaptım. Rolland, Allécra… Kaç kere öldüm? Kaçıncı dirilmem bu? Sıfırdan başladım hep. Bir Anka kuşunu hayal et. Ben hep oydum. Kendimi külümden yarattım. Sende böyle olacaksın. Senin yüzüne hatalarını vuramam, anlamazsın! Sadece bana tavır koyarsın. O yüzden yaşaman gerekecek her şeyi, teker teker, sindire sindire! "

Genç cadı sıkılgan bir tavırla gülümsedi. Hata mıydı yani yaşadığı her şey? Zamanla umursamayacağı... Hatta belki hatırlamayacağı... Ne kadar saçmaydı şimdi bunları düşünmek. Düşüncelerinden sıyrılıp hafifçe öksürdü. Kararsızlığı ses tonunda belirginleşmiş ve kelimelere dökülmüştü bile. " Bilmiyorum amca. Unutabilmeyi düşünmek şu anda çok uzak kalbime. Hatta kalbim... O burada bile değil ki! İngiltere de bıraktığım yerde şimdi. Hatta belki savrulup atılmıştır parkın bir köşesine. Yada dönmememin hırsıyla kırıp dökmüştür... Kim bilir? Belki de sen haklısındır. Orada sırtımı dönüp gittiğim sadece aptallığım da olabilir. Ama şimdi bunu ne kalbime ne bana kim anlatabilir amca? Öfkemden sıyrılıp sevdim. Yada öfkemden kaçmak için sevdim. Hangisi doğru ne fark eder? Benim inandığım yalansa, hangi gerçek bunun üstünü örter? Yarın unutacaksın diyorsun... Bugüne faydası var mı bunu bilmenin ki? " Acıyla gülümsedi. " Adını, tadını bilmeden yanaştım aşka. Kalbimde barındırmadığım şimdi canımı yakan. En kötü yanı ne biliyor musun? Annem hep aşkı anlatır, yere göğe sığdıramazdı. Ama bana sorarsan; aşkın tadı da, adı da acı bu saatten sonra. " Dolmaya başlayan gözlerine lanetler yağdırıyor ama hiçbir işe yaramıyordu verdiği savaş. Gözyaşları yanaklarını yalarken sessizce fısıldadı sadece. " Şimdiden özledim amca. Bunu ne değiştirir... "

O öfkeli sert cadı yok olmuştu bu sözleri söylerken. Acı çeken on dört yaşında bir kızdı sadece. Gözlerini yumdu ve son kez hatırlamaya çalıştı William'ın hayaletini. Burukça gülümsedi ve " Ya vazgeçsem bile kalbimden, ruhuma tutunanı silmek istemezsem? Öylece bıraksam siluetini hayalimde? Hata mı yaparım? " dedi çatlak bir ses tonuyla. Ardından sessizliğe karıştı...

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Salı Ağus. 25, 2009 11:01 am

"Bilmiyorum amca. Unutabilmeyi düşünmek şu anda çok uzak kalbime. Hatta kalbim... O burada bile değil ki! İngiltere de bıraktığım yerde şimdi. Hatta belki savrulup atılmıştır parkın bir köşesine. Ya da dönmememin hırsıyla kırıp dökmüştür... Kim bilir? Belki de sen haklısındır. Orada sırtımı dönüp gittiğim sadece aptallığım da olabilir. Ama şimdi bunu ne kalbime ne bana kim anlatabilir amca? Öfkemden sıyrılıp sevdim. Ya da öfkemden kaçmak için sevdim. Hangisi doğru ne fark eder? Benim inandığım yalansa, hangi gerçek bunun üstünü örter? Yarın unutacaksın diyorsun... Bugüne faydası var mı bunu bilmenin ki? Adını, tadını bilmeden yanaştım aşka. Kalbimde barındırmadığım şimdi canımı yakan. En kötü yanı ne biliyor musun? Annem hep aşkı anlatır, yere göğe sığdıramazdı. Ama bana sorarsan; aşkın tadı da, adı da acı bu saatten sonra. Ya vazgeçsem bile kalbimden, ruhuma tutunanı silmek istemezsem? Öylece bıraksam siluetini hayalimde? Hata mı yaparım? " demişti Claire. Tüm aşkıyla, tüm nefretiyle, tüm olumsuzluklara karşın! Wentworth yeğeninden bu kadar duygusal bir konuşma beklemiyordu. Belli ki Claire aşırı derece dolmuş ve duygusallaşmıştı. Wentworth’a göre değildi bu duygusallık, belki de fazlaydı. Ama onun da aklı karışıktı. Bu bebek onu dış dünya hakkındaki düşüncelerini tamamen soyutlamıştı! Sessizliği göç eden kuşlar bozmuştu. Wentworth silkindi ve kendine geldi. Bakışlarını Claire’ye doğru çevirdi. İlk defa genç cadıyı bu kadar duygusal, çaresiz ve dokunsan ağlayacak durumda görüyordu. Elini Claire’nin omzuna götürdü, Claire tepki vermiyor öylece boşluğa dalmış bir biçimde bakınıyordu. Wentworth konuşmasına başladı “ Bak Claire, ben öğüt vermeyi sevmem öğüt dinlemeyi sevmediğim gibi! Eminim ki sende bundan hoşnut değilsin. Fakat sorduğuna göre birkaç tavsiyeye ihtiyacın olduğunu düşünüyorum. Önce aşk annenin anlattığı gibi güzel bir şey değil! Hatta saçmalığın daniskası! Kim diyorsa aşktan hoşnutum diye kesinlikle yalan söylüyordur! Bu zamana kadar sayısız birliktelik yaşadım, senin bileceğin misal; Geonna ve Melanie… Kimisi çok aksi olur, kimisinin nazından geçinilmez ya da istekleri hiç bitmez! Fakat elden ne gelir? Kadınları seviyorum. “ dedi ve gülümsedi. Ardından devam etti “ Sende aşık olacaksın doğanın kanunudur bu! Fakat unutulur. Unutulmaz, unutamam, unutulmam diyen denilen her şey yalandır. Yeter ki bunu gönülden isteyesin! Gerekirse bende sana yardım ederim. Kimse bilmez, kimse hatırlamaz o aşkını! Fakat nasılını sorma. Sadece gerçekten unutmak istediğini bana kanıtla. “ dedi. Ardından ikisi de birbirlerine öylece bakıyordu. Ardından elini tekrar cebine götürdü. Sigarasını tekrar çıkardı. Bugün aşırı derecede fazla sigara içiyordu bugün! Sebebini kendi de bilmiyordu. Tekrar bir sigara yaktı ve sigara tablası ile kibriti cebine koydu. Bakışlarını Claire’nin üzerine dikmişti, bir şeyler söylemesini beklercesine ona bakıyordu.

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Salı Ağus. 25, 2009 10:25 pm

" Sende aşık olacaksın doğanın kanunudur bu! Fakat unutulur. Unutulmaz, unutamam, unutulmam diyen denilen her şey yalandır. Yeter ki bunu gönülden isteyesin! Gerekirse bende sana yardım ederim. Kimse bilmez, kimse hatırlamaz o aşkını! Fakat nasılını sorma. Sadece gerçekten unutmak istediğini bana kanıtla. "

Amcasının sözlerine gülümsedi. Ne garip bir adamdı bu böyle? Ama herşeye rağmen onu seviyordu. Ve belki de haklıydı? Unutulurdu herşey. Belki yıllar sonra gülecekti şimdi ağladığı herşeye. Bu fikir hem içini acıtmış hem de hoşuna gitmişti. " Ben ne yapıyorum? " birden duraksadı ve amcasına baktı. Ne yani? Artık duygusal küçük cadısı mı olmuştu herkesin? Dora, Oliver ve şimdide Went amca! Herkes şaşkın bakışlarını gizleme gereği duymadan hayatında dolandırıyordu artık. Zaaflarını göstermekten oldukça rahatsız olmuştu Claire. Went amcası hariç... Ona güveniyordu ve eğer ona güvendiği kadar William' a da güvenebilseydi; bunların hiçbiri yaşanmayacaktı bile! Hep heyecanla andığı adamı şimdi nefretle anımsadı. Biraz da acıyla... Zayıf düşürmüştü genç cadıyı. Savunmasız bırakmıştı. Şimdi bunca yıkıntıyı kim toparlayacaktı? " Keşke hiç yaşanmasaydı bunlar. " diye geçirdi içinden. Ama hayır. Bu kadar nankör olamazdı kendine, kalbine karşı. Keşkeler aptallar içindi demez miydi tatlı annesi hep? Hayır, genç cadı aptal değildi. Yanlızdı sadece... Yanlızlığının suçuydu tüm bu olanlar! Ardından amcasının son sözlerini hatırladı. " Kimse bilmez, kimse hatırlamaz o aşkını! Fakat nasılını sorma. Sadece gerçekten unutmak istediğini bana kanıtla. " Unutmak istiyor muydu? Şimdi, burada? Ama nasıl? Genç cadı mantığının sesine kulak verip tam *evet* diyecekken duraksadı. Hayır unutmak istemiyordu şuanda. Amcasının yüzüne baktı ve konuşmaya başladı. " Nasıl unutturacaksın diye sormaya korkuyorum açıkçası. " içtenlikle bir kahkaha attı ve yavaşça ciddileşen ses tonuyla devam etti sözlerine. " Beni düşündüğün için söylediğini biliyorum amca. Ama hayır. Annem gibi olmamak için unutmamalıyım. Şimdi aptallığımdan bu halim. Ama sen beni tanımıyor musun? Öfkemi körükleyecekse, aşkı bile ateşe atarım. " Gülümsedi ama birden bulanan midesi tebessümlerini yok etmişti. Hızla yerinden kalktı ve Ağaca tutunarak böğürmeye başaldı. Amcasının nazik teklifinin sonucu olabilridi bu. Umursamayarak dudaklarını temizledi ve telaşlı gözüken amcasına dönüp. " Bir şeyim yok amca. Ama sanırım dönsek iyi olucak. Biraz üşütmüş olabilrim. Ne dersin? " dedi halsizce gülerek. Amcasının sorgulayan bakışlarını görmezden gelip, onun koluna girdi ve yavaş adımlarla malikanenin yolunu tuttular.

Konu: Geri: Arka bahçe: Kavga Salı Ağus. 25, 2009 10:30 pm

^^ RP BİTMİŞTİR ^^

» Kavga..
» Arka Taraftaki Teras