3. Kompartıman

Konu: 3. Kompartıman Ptsi Ağus. 24, 2009 1:00 am

Koridorun sonunda bulunur, karanlık bölmede yer alır. Genellikle Slytherin öğrenciler oturur.

Konu: Geri: 3. Kompartıman Ptsi Ağus. 24, 2009 3:25 am

Beklediğinin aksine oldukça hareketli bir yıl geçirmişti genç cadı. Ve tüm ilgisizliğine rağmen derslerde de oldukça başarılıydı bu yıl. Aile üyeleriyle olan sürtüşmeler ve hiç beklemediği aşk da cabasıydı tabi. Yorgunluğun ve uykusuzluğun baş ağrısıyla çıktı yatağından. Dağınık saçlarını alelacele topladıktan sonra, gözlerini ovarak uyuşuk tavırlarla gezindi odada. Aptal bavulu toplayıp trene kendini atmak istiyordu sadece. Kafası dolup taşıyordu ve tek ihtiyacı olan sessiz bir tatildi.

Gayet halsiz tavırlarla bavulunu toparladı ve üzerini giyinmeye başladı. Her zamanki gibi az yemek yiyip az uyumak, genç cadıyı bir hayli zayıf düşürmüştü. Soğuyan havanında yardımıyla biraz hastalanmış gibiydi ama başa çıkabilirdi. Bedenini yatağına bıraktı. Hiç gitmek istemediği halde malikaneye gidecek ve nefret ettiği iyimser kanı bozuklarla aynı çatı altında duracaktı. Aptal babasının suçuydu bunlar! “ Lanet olsun! “ Salak bir kız yatakhaneye kahkaha atarak dalmıştı ve Claire tüm öfkesini ondan çıkartmak istercesine hırladı. “ Seni aptal! Biraz sessiz olmazsan noeli göremeyeceksin! Aptal! Defol git elimden bir kaza çıkmadan! “ Şaşıran kız sessizce kekeledi. Ama Claire üstüne yürüyüp tehditler savurunca, tek çaresine başvurdu. Kaçmak. Genç büyücü tatminkar biçimde pis bakışlar attı, biraz önce geveze kızın dikildiği yere. Artık hazır olduğuna göre gitmesi daha fazla oyalanmamaya karar verince de hızla ayrıldı ortak salondan. Gördüğü her öğrenciye omuz atmayı ihmal etmeyerek bahçeye doğru ilerledi. Baş ağrısı artık tahammül edilmez hale gelmişti. Neyse ki sonunda hogwartstan çıkmış ve trenin içinde dolanmaya başlamıştı. Birkaç eziğe daha dalaşmak iyi olabilirdi ama baş ağrısı ve yorgunluğu bu düşünceye karşı çıkınca bakışlarını devirip kompartıman aramaya başladı. Koridorun sonundaki kompartımana takıldı bakışları ve hızla ilerledi. Kimseyle uğraşamayacak kadar halsiz olduğu için boş olmasına bir hayli sevinip, attı bedenini en dip köşeye. Sanırım biraz kestirmesi iyi olabilirdi. Tüm düşüncelerine lanetler yağdırıp savuşturmayı başardıktan sonra gözlerini usulca yumdu.

Konu: Geri: 3. Kompartıman Ptsi Ağus. 24, 2009 11:54 pm

Nedenini bilmiyordu ama, Hogwarts’ın kapanmasını hiç istemiyordu. Hep burada kalmak, düşlediği o masum yüzü görerek tatmin olmak istiyordu. Ama şimdi çaresizce o iğrendiği anne ve babasının yanına gitmek zorundaydı. Abisi birkaç gün daha Hogwarts da kalacak daha sonra o da gelecekti. William’ın malikanede olmayacağı o iki-üç gün ona zehir gibi geçecekti; bundan kesinlikle emindi. Somurtarak eşyalarını toplamış, bu zifiri karanlığın hapis olduğu ortak salondan adımlarını zorla ilerlettirerek ayrılıyordu. Koridorun bu ıssız sessizliğinde adımlarını yavaşça ilerletirken o an aklına gelmişti. Yasak bölmede Sébastien’i öptüğü ilk gün. Gözlerinden akan bir iki damla yaşı hızla silerek içinden ‘ Hemen yumuşamamalıyım. ‘ diye geçirerek hızla uzaklaştı. Kısa zamanda o da diğer öğrenciler gibi Hogwarts dışına çıkmıştı. Etrafta her zaman dönem sonu olduğunda olan curcuna yerini koruyordu. Somurtkan bir ifadeyle trene girdi. İlk önce gözleri onu aramıştı. İlk girişteki kompartımana oturmuş sessizce bakınıyordu Sébastien. Ona bakıp hafifçe gülümsedi ve arka kompartımanlara doğru ilerlemeye başladı. Onu çok özleyeceğinden emindi. Neyse ki noel de Claire onu malikanelerine davet etmişti ve bir gece de olsa onu görmenin hayaliyle yaşamak Sophia için her şeye değerdi. Sessizce Slytherin’li öğrencilerin takıldığı karanlık kompartımana geçip oturdu. Keşke yol boyunca onunla sohbet edebilme şansına sahip olsaydı. İçinden sürekli ‘ Neden ben? ‘ diye geçiriyordu. Karşılık alıp sonrada terk edilmenin verdiği o acı duygu kalbine adeta bir hançer gibi saplanmıştı. Gözlerini yavaşça yumdu ve başını koltuğa doğru yasladı. Çaresiz bir aşkın derinliklerinde kaybolmuş, saf bir kız gibi acı çekiyordu. Bazen bu düştüğü durumu abisine anlatmak gelse de içinden; yapamıyordu. Yaşı gereği ondan çekinmişti. Sonuçta ağabeyside bir erkekti ve belki de bu duruma kızabilirdi. Lanet olsun ki ondan da çekiniyordu. Sébastien ile yaşadığı çaresiz bir şekilde aklını çelmiş; neredeyse her gece rüyasına giriyordu artık. Aşık mı olmaya başlamıştı ona? Bu artık hoşlanma değildi galiba… Kendini ona böyle kaptırmasına nasıl göz yumabilirdi? Usulca yumduğu gözlerini açma gereği duymayarak kısa sürede uykuya dalmıştı…

Konu: Geri: 3. Kompartıman Salı Ağus. 25, 2009 2:49 am

Eve dönüyordu... Nathan için katlanılmaz bir şeydi bu. Yazın nasıl kaçtığını bilemediği o evden hala bir karar verememiş bir biçimde tekar geri dönüyordu. İstemeyerek topladığı sandığının ağzını kapatarak üstüne oturdu ve kara kara düşündü; "Şimdi ne olucak Nathan, kararın ne?" dedi kendi kendine kızar gibi bir hali vardı. Bu ikili durum çok canını sıkıyordu, eninde sonunda seçeceği taraf belliydi; bir ölüm yiyen anne babanın yanında fazla bir seçeneği yoktu. Tıpkı babası gibi, o da babasından kalan bu sıfatı taşımaya mecbur kalacaktı. "Offff, off." diye söylenerek hırsla sandığının üzerinden kalktı ve onu çekerek yatakhaneden ortak salona, ordanda koridora çıkardı. Zindanlardan zorla sürükleyerek giriş salonuna çıkardığı sandığını diğer öğrenciler gibi oraya bir yere koyup kendi trene binmek dışarıda bekleyen kaosun içine attı kendini. Buradan ayrılmak istemeyen Nathan dönüp dönüp arkasına Hogwarts'a bakıyor sonra çaresizlikler tekrar başını yola çeviriyordu. Kafasından binbir türlü hinlik geçiyordu Nathan'ın; "Acaba trene binmesem ne olur ki? Eve hiç gitmeden burada Oliver'ı bulup büyük malikaneye gitsem. Saçmalama Nathan, yoluna yürü annen seni görebilir." dedi kendi saflığına kızarak.

İstemeyerek de olsa trene binen Nathan kompartımanlara baka baka ilerliyordu. İlkine şöyle bir göz attı belki Emily' yi görürüm diye ama o kadar kalabalıktı ki kim kim var görememişti. O yüzden bekleme yapmadan devam etti ve üçüncü kompartımanın önünde durdu. Şöyle bir içeriye baktı, genelde burada Slytherinler olurdu ki yine öyleydi. İçeride Claire ve tıpkı onun gibi yeni beşinci sınıf olmuş Sophia vardı. Açık olan kapının ağzında durarak "Merhaba bayanlar, yolculukta size eşlik edebilir miyim?" dedi kibar bir ses tonuyla, yüzünde çarpık bir gülümsemeyle onların cevabını beklemeden kendini boş olan br koltuğa atan Nathan oturunca Sophia' ın uyuduğunu anlamıştı. Claire ise öylece oturuyor, her zamanki gibi etrafına nefretle bakıyordu. "Nasılsın Claire?" diye sordum çekingen ve kısık bir sesle, Sophia' yı rahatsız etmemeye özen gösteriyordum.