William James Dvorksa

Konu: William James Dvorksa Cuma Tem. 31, 2009 4:27 pm

Hayatımın daha başlarıydı. Annem ve babam Zümrüdüanka Yoldaşına hizmet veriyordu. Bende onları özeniyodum ve ilerde gerçek bir Zümrüdüanka yoldaşı hizmetkarı olacaktım. Yani ben öyle sanıyordum. Asla bir ölüm yiyen olmazdım. O zamanlar Zümrüdüanka yoldaşlığı ile ölüm yiyenler büyük bir savaş içersindeydi. Her gün çok sayıda insan ölüyordu. Benim annem ve babam bu acımasız oyunun içindeydi. Bu oyunda yaptığın en küçük hatanı hayatınla ödüyordun evet bu gelmiş geçmiş en büyük savaştı. Yıllardır Zümrüdüankalar ve ölüm yiyenler sessiz kaldı. Galiba tüm kin ve nefretlerini şimdi atmaya başlamışlardı. Her geçen gün Zümrüdüanka sayısı azalıyordu çok ölümüz olmuştu. Ölüm yiyenler bu savaşı kazanırsa karanlık Lord yeniden güçlenecekti. Ben buna izin veremezdim ama ne yapabilirdimki daha küçücük bir çocuktum. O gün küçük bir çocuk olmadığımı anladım o günden sonra kendi kendime bakmam gerekecekti. O gün hayatım değişti ; çünkü annem ve babamın öldüğü haberi gelmişti. Göz yaşlarıma hakim olamamıştım. O gün benim için hayatımın değişme günüydü belkide o günden sonra yapmamam gereken şeyleri yapıcaktım. O zamanlar ilerde Zümrüdüanka yoldaşlığına katılıp annem ve babamın intikamını alıcam diye düşünüyordum ama zaman geçtikçe her şey değişti. Hogwarts'ta yeni arkadaşlarım yeni bir ailem olmuştu sanki. Ben birinci sınıf bir Gryffindor öğrencisiydim. Aslında Slytherinlileri hep kıskanmıştım. Ben Zümrüdüanka olucaktım ve en doğru yolu seçmiştim. Gerçekten çok iyi arkadaşlarım oldumuştu. Ama o güzel sene ne kadar hızlı geçmişti. Arkadaşlarıma baktım ve : " Sizi çok özleyeceğim arkadaşlar. Mektuplaşırız değil mi? " dedim ve trenin gelmesini bekledim. Hogwartstan ayrılmak istemiyordum yine yanlız kalıcaktım. Ben ben çok şanssızdım. Herkez biran önce evlerine dönüp anne ve babalarına kavuşmak isterken ben hep burda kalıp yeni edindiğim arkadaşlarımla yeni bir hayat kurmak istiyordum. Bir anda küçüklüğümün ve zayıflığım anlaşıldı çünkü herkezin önünde hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım.

Slytherin öğrencileri benimle dalga geçmeye başlamıştı. Hele o çocuk adı Tomas idi. O çocuk Slytherinliler'in başkanıydı benim yanıma geldi ve bana : " Çok zayıfsın Cedric seni küçük bebek " dedi. O anda o kadar kızmıştım ki Tomas'a yumruk yumruğa saldırmıştım. Deli gibi kavga etmeye başlamıştık. Sonunda bizi Profösörler ayırdı. İçimden bir oh çektim çünkü feci şekilde dayak yemiştim. Daha çok ağlamaya başladım gözümde her yerimde ezilmeler vardı. Galiba yediğim yumrukta burnum kırıldı ama artık şifacıya gidemezdim o zaman treni kaçırırdım. Tomas bana baktı ve : " Hadi çocuklar şu zayıf Cedrici bırakalımda rahat rahat ağlasın bebek " dedi ve arkadaşlarıyla birlikte gülerek olay yerinden yavaş yavaş ayrıldılar. Çok sinirliydim bu kadar güzel geçen bir sene nasıl böyle sonlanırdı. İkinci sınıfta daha güzel günler geçirmek istiyordum. Tren gelmişti ; ağlayarak trene bindim ve benim tek evim olan Hogwarts dan ayrıldım. Hogwarts'ta çok güzel anılarım oldu artık altıncı sınıfa gelmiştim. Zaman nede çabuk geçiyordu. Benim artık mezun olmama bir sene kalmıştı. Hogwartsı bitirip güçlü bir Zümrüdüanka olmak istiyordum ama bu sene herşey değişicekti. Hogwartsın o nefis ve oksijen dolu havasını içime güzelce çekmiştim. Burayı seviyordum ama oda neydi o kızı daha önce hiç fark etmemiştim. O kadar güzeldiki... Hemen kızın yanına gitmeliydim onunla tanışmalıydım. Artık kendime bir hayat arkadaşı bir sevgili bulmalıydım. Kızın yanına gittim. Gerçekten çok hızlı yürüyordu ona yetişemiyordum. Sonunda konuşa bildim azımımı hiç kıpırdatmadan ve utanarak " Merhaba ben Cedric " dedim. Kıp kırmızı olmuştum çok utanmıştım. Kız bana gülümsedi ve : " Bende Evangeline Miranda Cole ama arkadaşlarım bana kısaca Cole der " Ona aşık olmuştum çok güzeldi bu sene çok güzel geçicekti. Zaman ilerledikçe bu arkadaşlık aşka dönüştü. Onu her gün öpmek istiyordum o benim hayatımın aşkıydı onu asla üzemezdim. Onu hayatım pahasına koruyacaktım. Onunla çok güzel anılarım olmuştu ama artık aşkımızı düşünmekten çok yeni gelen haberi konuşuyorduk herkez yeni gelen habere yoğunlaşmıştı. Habere göre karanlık Lord geri dönmüştü. Bu olamazdı. Tahminlere göre şuan yasak ormanda adamlarıyla saklanıyordu her an yeni bir savaş açılabilirdi. Tüm intikam duygum ve karanlık Lorda beslediğim kin ve nefretle yasak ormana doru koşmaya başladım. Hogwarts nöbetçisini geçmek çok zor olmadı çünkü o şişko nöbetçi çoktan uyumuştu bile. Nebiçim bir okuldu bu gazetelerde karanlık Lord geri döndü diyorlar okulun nöbetçisi uyuyor. Ben yasak ormana çoktan varmıştım. Bazı ölüm yiyenler karanlık Lord ile konuşuyorlardı ama konuştuklarını duyamıyordum çok uzaktaydım birazdaha yaklaşmam gerekiyordu ama benim varlığımı hissetmişlerdi ve beni yakalamışlardı. Karanlık Lord bana baktı ve,

" Sen benim tam aradığım kişisin öfkeyle nefretle ve intikamla dolmuşsun sana bir kez güzelce sorarım ama ikincisine çok güzel sormam. Bir ölüm yiyen olmaya ne dersin? " Ne bu adam benimle dalgamı geçiyordu. Ben bir Zümrüdüanka olucaktım. Lorda baktım ve :
" Hayır ölüm yiyen olmak istemiyorum seni ahmak " Karşımdakinin ki bir Lordtu onun adamları beni öldürücek gibi baktı. Karanlık Lord bana döndü sinirli bakışlarla " O zaman ikinci teklife geçelim " Ellerini benim kafama dokundurttu ve sanki benim düşüncelerimi okuyordu. Bana iğrenç bir sırıtmayla baktı : " Karanlık tarafa geçeceksin buna mecbursun eğer bir ölüm yiyen olmazsan şu çok sevdiğin aşkın Evangeline'i öldürmeye beni mecbur bırakacaksın " dedi ve o sinir bozucu sırıtmasını tekrarladı. Buna mecburdum Miranda' ı hayatım pahasına korumalıydım. Lord'a döndüm : " Tamam Lordum artık sizin hizmetinizdeyim ama Evangeline'nin kılına bile zarar vermiyeceksiniz. " Lord bana döndü ve : " Benim işim onunla değil benim işim senle " dedi. O gün orada karanlık Lorda sonsuza kadar sağdık kalıcağıma bozulmaz yemin ettim. Artık Hogwarts'ı bitirmeme gerek kalmamıştı. Lord beni bugün yanına alıcaktı. Eşyalarımı bavuluma şekilsizce tıkıştırdım. Bir anda biri kapımı araladı ve içeri girdi ; bu Mirandaydı ona utancımdan bakamadım bile ; Miranda bana baktı : " Nereye gidiyorsun Cedric? " Ona cevap verememiştim. bavulumu topladım ve kapıdan çıkarken duraksadım ve sorusuna cevap verdim.
: " Hoşçakal " dedim. Arkam dönükken bile onun ağladığını hissediyordum. Ama ben ağlamamıştım artık zayıf değildim. Bu günden sonra hayatımın değişiceğimi anlamıştım.

Not : Bu arada bu kurguyu Evangeline ile biz önceden yapmıştık. Bende burada canlandırdım

Konu: Geri: William James Dvorksa Cuma Tem. 31, 2009 5:15 pm

# Koyu kırmızı ve açık mavimsi renk açıkçası birbirine uyumlu olmamış ama genel olarak pek fazla göz yormuyor. Paragrafların kesimi ve uzunluğu, konuşmalarla bütünleşmesi güzel olmuş. / 33
# Kurgu açıkçası hoş ama betimlemeler çok iyi değil. Geliştireceğine inanıyorum. Kelime tekrarları pek yoktu ama akıcılık konusunda hafif kaldığını söyleyebilirim. / 30
# Yazım yanlışın o kadar çok ki saymakla bitmez. / 10

+1
Puan: 74
# Derslere istersen katılabilirsin.

Konu: Geri: William James Dvorksa Cuma Tem. 31, 2009 5:35 pm

Üyenin isteği üzerine role playi bende okudum. Ancak bu konuda arkadaşımla aynı görüşteyim. Uzunluk ve görünüm evet önemli. Ancak betimlemeleri beğenmediysek ben daha kötü bir görevli olurum. Yine de üyeye yazım noktalamadan kesilmiş olan 23 puandan 10 puan alıyorum. Yeni puanı 84

» William James Dvorksa 2...
» William Pole
» William Jacob Moseley