Arayış Sürüyor...

Konu: Arayış Sürüyor... Paz Tem. 26, 2009 12:18 am

Heyecan ve sonunda istediğine kavuşma duygusu… Onu o kadar sarmalamıştı ki gözleri kocaman kocaman açılmış dudakları öyle bir hal almıştı ki çok gülmekten yamulmuşlar gibiydi. Gecenin ayazında soğuk yüzüne vururken hiç bir şeyi umursamaz halde bir hayvan gibi avına yaklaşıyordu. Uzun siyah çizmeleri her vuruştu gıcırdıyor, pelerini etrafına dolanarak ona bir süzülme hissi veriyordu. Her tarafı kaplayan sarı otları veya ilerideki ışıkları umursamıyor sadece gözünü dikmiş eski ve küçücük bir kulübeye bakıyordu. Lordu eski gücünü tekrar kazanmıştı ve şimdi sıra planları doğrultusunda hareket etmekti. Geonna sayesinde hem sihir dünyasını ele geçirecek hem de durmadan yandaş toplayacaktı. Bu sefer sessiz ve sakin bir şekilde hareket edecek en ufak bir açıklık vermeyecekti. Bir dağın eteğinde, her yerin uzağında bir yerde küçücük kulübede yaşayarak lord ve lady’den kaçacağını mı sanmıştı. Kimse bunu yapacak kadar henüz güçlü değildi. Kulübenin arkasına doğru yöneldiğinde küçük bir pencereden bir adamın oturduğunu izledi. İşte sadece orada oturmuş ölümün kollarına gideceği anı bekliyormuş gibiydi. Hafifçe kıkırdayarak pencereye değil hafif bir heyecan duygusu için ön taraftaki kapıya yönelmişti. Pelerinin altından çıkardığı uzun ince geceyle tezat oluşturan bembeyaz eliyle kapıya iki kere vurdu. Kısa bir sessizliğin ardından – ki bu onun daha çok gülmesine sebep olmuştu – kapı açılmıştı. Simsiyah saçlarıyla onu gördüğü an kocaman açılan kapkara gözleriyle bir kadın durmuştu önünde. “ Twain nerede? “ demişti incecik ama duygusuz sesiyle. Kadın korkulu gözleriyle kısa bir süre öylece kaldıktan sonra kapıyı örtmeye çalışmıştı ancak elini sallayışla kapıyı kırıp odanın diğer tarafına atmıştı. “ Ben – bilmiyorum – lütfen… Burada değil! “ her kelimede hızlı hızlı soluk alırken gözlerini kaçırarak söylüyordu bunları. Victoria içindeki öfkeyi kontrol etmekte zorlanırken “ Karanlık Lady’e yalan ha! Ne cüretle! “ diye bağırmış daha asasını çıkarmadan kadın feryat ederek yere düşmüştü. Sanki parlak mavi gözleriyle yakmıştı kadını. Hızlıca çıkardığı asasının ucunda beliren yeşil ışıkla odanın tuz ve eski kokusu görünmüştü. Kadın hareketsiz bir şekilde yerde kaldığında odanın dışarısına açılan tek kapıya yürüdü ve elini tek sallayışta açtı. “ Merhaba… Seni bekliyordum. “ demişti yatakta yatan adam. Bacakları, kolları her yeri bir deri bir kemik kalmış yüzü çökmüştü. Yatağında birazcık bile doğrulmamış yan gözleriyle ona bakıyordu sadece. “ Ama bende değil. Geç kaldın… Asla bulamayacaksın. “ Küçücük bir öfke krizinin ardından tekrar yeşil ışık fırlamıştı asasının ucundan. Adam öylece hareketsiz kalmıştı. Damarlarından her tarafına işlemiş öfke nedeniyle her yeri seğiriyordu. Kapıdan çıktığında kulübeyi tek sallayışla ateşe vermiş olduğu yerde hiç beklemeden buharlaşmıştı. İstediği her şeye şimdiye kadar sahip olmuştu. Elbette sonunda onu da bulacaktı…