Hogwarts Cadılık Ve Büyücülük Okulu Hogwarts RPG |
| | Rp Alıştırmaları | |
|
+5Olivia Cole Geonna Romia Bianca Oliver H. Whisper Evelyn Sydneé Cole Sophia Rose Dvorska 9 posters | Yazar | Mesaj |
---|
Sophia Rose Dvorska 5. Sınıf
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 104 Yaş : 30 Savaş Tarafın : Karanlık Rp Partneri : Yok. En Belirgin Özellik : Sinsiliği Asa : .... Ruh Halin : Kayıt tarihi : 08/07/09
Galleon Galleon: 10 Patronus: Seçilmedi
| Konu: Rp Alıştırmaları Çarş. Tem. 08, 2009 6:23 pm | |
| Buraya sadece kendi kurgunuzla oluşturduğunuz rpgleri alıştırma amaçlı yazabilirsiniz. Eğer yorumlanmasınızı istiyorsanız altına belirtmeniz yeterli olacaktır. Dolayısıyla; adminlerimiz size pm ile rplerinizi yorumlayabilir.^^ | |
| | | Evelyn Sydneé Cole Kehanet Profesörü-Baş Vampir
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 608 Yaş : 26 Savaş Tarafın : DeathEaters Rp Partneri : My Soul Twin, William.. En Belirgin Özellik : Ölümsüzlük^^ Asa : Asa ? Pek ihtiyaç duymuyorum ve zaten kullanamıyorum.. Ruh Halin : Kayıt tarihi : 14/06/09
Galleon Galleon: 750 Patronus: Biraz saçma değil mi ?
| Konu: Geri: Rp Alıştırmaları Perş. Tem. 09, 2009 11:09 am | |
| Not:Bu Rp'mi Rp Dershanesindeki Benim Hikayem Bölümüne'de yazmıştım..
AİLEMLE İLGİLİ
Küçüklüğümden beri ailemden nefret ederdim.Onlar her zaman Karanlık Taraftaydılar.Ben tarafsızdım,Olivia ise Aydınlık'ta.Benden o kadar nefret etmezlerdi.Hatta Karanlık Taraf'a geçeyim diye bana iyi davranmaya çalışırlardı.Ama Olivia..Ondan umudu kesmişlerdi.Ona daha da kötü davranıyorlardı.Yavaş yavaş benden de umudu kesmişlerdi.Bana da berbat davranıyorlardı.Tuhaf yemekler,en ağır işler,dövmeye çalışmak(ama neyseki ben o zamanda güçlüydüm bana dokunamazlardı.Olivia o kadar güçlü değildi.Ben olduğum zaman ona da bişey yapmazlardı ama ben olmadığımda..).Bu tür şeylerden bıkmıştık.Onlardan resmen nefret ediyorduk..OKULUMLA İLGİLİ Okulun en sevilen kişileriydik.Resmen tüm okul tanırdı bizi.Üst sınıftan kişilerle çıkmaya bayılırdık.Ne zaman "Okul" aklıma gelse Cedric'te aklıma geliyor.Benim okul hayatım boyunca en sevdiğim çocuktu o.Benden bir sınıf büyüktü.O,o resmen aşık olduğum çocuktu.Diğerleri pek umrumda değildi.Aşık sayılmazdım.Sadece eğlence amaçlıydı.Ama Cedric.Cedric Diggory.Hufflepuff'taydı.Bence çok yakışıklıydı.Okulun en yakışıklılarındandı.Ama en yakışıklısı ben Cedricle çıkarken banaçıkma teklif etmişti.Reddetmiştim.Çıldırmıştı.Bana tam asasıyla saldıracakken.Cedric geldi ve..Onu yaptığına pişman etmişti.O resmen beim kahramanımdı.Keşke o zaman vampir olsaydımda kokusunu tanırdım ve onu bulurdum.Ama bulamıyordum.Ne yazık..ARKADAŞLARIMLA İLGİLİArkadaşlarım okulun havalı kızlarından değildi.Ben sadece popülerdim havalı değildim.Yani kendinden alt düzeyde olanları ezmeye çalışan salaklardan biri değildim.Olanlarla da çok dalga geçerdik.Özellikle de Serena..Benim en yakın arkadaşımdı.O zamanlar Olivia'dan bile öteydi.Kardeşim gibiydi.Kardeşi bırakın.İkizim gibydi.Herşeyimiz o kadar uyumluydu ki..Giyinme tarzımız,huylarımız,sevdiğimiz ve sevmediğimiz şeyler...Resmen aynıydı.Benim kopyam gibiydi.Ben de onun kopyası gibiydim.Sadce görünüşlerimiz fazla benzemezdi.O da o zamanlar Cedric'in en yakın arkadaşlarından biri olan Kenn'di.Anlamı gibi çok yakışıklıydı.Ama Cedric olduktan sonra pek de değil.Neyse kendimi bırakıp arkadaşlarıma devam ediyorum.Kenn ile Serena çok iyi anlaşırdı.Onlarda en az Cedric ve ben kada uyumluydu.En yakın arkadaşlarımdan biri olan Nicole'dü.Pek güzel değildi ama gerçek bir dosttu.Onun sevgilisi Nate'di.Ben,Serena ve Nicole ne kadar iyi anlaşıyorsak,Cedric,Kenn ve Nate o kadar iyi anlaşıyordu.Gerçekten arkadaşlarımı özlüyorum..VAMPİRLİĞİMLE İLGİLİ20 yaşındaydım.Ailemle tartışmıştım.Bu sefer Olivia yüzündendi.Olivia'yı Beauxbatons'a göndermekten bahsediyorlardı.Onlara şiddetle karşı çıktım.Onlarsa beni evden attılar resmen.Umurumdaydı sanki?Üzüldüğüm Olivia'ydı.Onu oradan çıkaramamıştım.Ama yarın kaçacaktım.Resmen evden kaçacaktım.Onların yüzünü görmek bile istemiyordum.Darcy Cullen ve Searlus Cullen..Sersem ben..Çıkmaz sokağa girmiştim.Tam duvara çarpacakken buz gibi birşey beni tutmuştu.Bembeyaz kolu ayışında parlıyor,ışıklar kırılıyor ve resmen gökküşağına dönüşüyordu..Arkamı döndüm.O çok yakışıklıydı.Hayatımda görüğüm en mükemmel şeydi.Ona baktım ve:-Sen de kimsin?Cevap vermemişti.Tekrarladım:-S-sen kimsin? -Kanına susamuş bir vampir.. -A-a-an-la-a-madım?Va-va-vampir mi?Kekeliyordum.O bir vampir miydi?Düşncelerimi büyüleyici sesiyle böldü ve:-Senin kokun çok güzel seni öldürmek yazık olacak. -N-n-n-n-n-n-ne!?Öldürmek mi? -Aynen öyle.Sen tarihin en iyi büyücülerindensin.Seni ya yok edeceğim ya da vampire çevireceğim.Seçim senin. -İlk olarak teşekkürler ve ikinci olarka ne?!Ölmek ya da vampir olmak mı?B-ben ölmek istemiyorum.Vampirlik çok çok kötü diye duydum.İnsanları öldüren ama b-ben ölmek istemiyorum.Beni dönüştür? -Anlaşıldı prenses. -Ha? Soruma cevap vermedi.Sadece bana yaklaştı ve kolumdan ısırdı.Üç gün acıdna kıvrandım ve her an ölmeyi diledim.Beni sakinleştirmeye çalışıyordu."Sakin ol,az kaldı." diye.En sonunda yanma azalmaya başladı.Azalıyordu..Ve en sonunda durdu.Konuşmaya başladık:-B-ben vampir miyim arık?Lütfen hayır de. -Üzgünüm tatlım.istersen aynaya bak.dedi ve çok hızlı bir şekilde aynayı bana uzattı.Aynaya baktım.Bu da kimdi böyle?Aynadaki kız tartışmasız güzeldi.Tartışmasıyapan ölüm cezasına bile çarptırabilinirdi.Bembeyazdı.Yüz hatları kusursuzdu.Dudakları mükemmel ve dolgundu.Saçları rüzgardan dolayı dans ediyor gibiydi.Ama,ama gözleri?Kıpkırmızıydı.Ona sordum:-Gözler? -Yakında geçecek.Şimdi susadın mı? -Evet,sanırım.Ama bekle!İnsan mı avlayacağız!? -Hayır,hayvan avlayacağız. -Ama benim bir dileğim var. -Nedir? -Ailemi ziyaret etmek.Onları son birkez görmek istiyorum. -Emin misin?Onları öldürebilirsin. -Eğer Olivia orda yoksa gidelim.Onları öldürsem üzülmem.dedim ve başımdan geçenleri anlattım.Sonra bana:-Tamam haydı gidelim. -Bekle. -Ne oldu?Onu öldürecektim.Beni vampir yapmak?İşini bitirecektim.Ona saldırdım.Benle kapışmaya çalışmıyordu.Onu boynundanısırdım.Kolundan,bacağından..Paramparça olmuştu.Sonra tüm parçalarını şömineye attım ve şömineyi yaktım.Sıra ailemdeydi.Olivia evde değildi şansıma.Onları öldürmek istemesem de ziyaret edecektim.Kapıyı çaldım.Kapıyı açan annemdi.Kokusu beni kendine çekiyordu.Ve-ve onu öldürdüm.Şimdi babam bunları gördüğü için herkese anlatacaktı.Onu da öldürdüm.Sonra Olivia'ya bir not bıraktım:Sevgili Olivia Cullen,Ailen için çok çok üzgünüm.Onları öldüren bendim.Seni üzdüğüme eminim.Seni hayal kırıklığına uğrattım.Çok yakın bir zamanda kim olduğumu öğreneceksin.Seni Seviyorum,Aileni öldürdüğü için kendini öldürmek isteyen kişi..Notu kapıya bıraktım ve ordan gittim.Olivia artık savunmasızdı.En kısa zamanda ona vampir olduğunu söylemek zorundaydım.Oradan gittikten sonra avlanmaya gittim.Sonsuzluk beni bekliyordu.Ve artık kapısını benim için açmıştı.. | |
| | | Oliver H. Whisper Tılsım Profesörü-Gryffindor B.S-Kurtadam
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 805 Yaş : 30 Savaş Tarafın : Chiarore Suo Guardia Rp Partneri : la MİA vita ;) En Belirgin Özellik : çabuk ve mantıklı karar verme Asa : maral tüylü abanoz ağacından üretim üzerinde iki tane mavi renkli zümrüt taş var bunlar asayı sahibine karşı gelen büyülerden haberdar ediyor (parlayarak).. Üstelik asa kendi sahibine asla saldırı büyüsü yapmıyor, yapıldığı anda yapan kişinin eli alev alıp yanıyor.. Ruh Halin : Kayıt tarihi : 24/06/09
Galleon Galleon: 360 Patronus: kuzgun
| Konu: Geri: Rp Alıştırmaları Paz Tem. 12, 2009 1:35 am | |
| bisde yorum yapabilrmiyis? | |
| | | Geonna Romia Bianca Karanlık Lady
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 861 Yaş : 30 Savaş Tarafın : DarkSide Rp Partneri : ~Wentworth is my world~ En Belirgin Özellik : Asi ve Zeki olması Asa : ~Zarafetin Sessizliği~ Ruh Halin : Kayıt tarihi : 03/07/08
Galleon Galleon: 100000 Patronus: Yılan
| Konu: Geri: Rp Alıştırmaları Paz Tem. 12, 2009 1:35 am | |
| Hayır. Bu bölüme sadece rpler konulacak.^^ | |
| | | Olivia Cole
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 159 Savaş Tarafın : Aydınlık x) Rp Partneri : Axel and Oliver xd xd En Belirgin Özellik : Zeki , cesur , iyi , duygusal Asa : Üstünde tek boynuzlu bir dişi atın kuyruğundan alınmış bir tel vardır. Yirmi dört santim , anka teleğindendir , esnektir Ruh Halin : Kayıt tarihi : 18/06/09
Galleon Galleon: 10 Patronus: Tek boynuzlu dişi at :)
| Konu: Geri: Rp Alıştırmaları Paz Tem. 12, 2009 2:51 pm | |
| Başka bir sitede yaptım rp (: Çok iyi değil ama...
Charlotte Caypnia birçok açıdan son derece sıra dışı bir kızdı. Her şeyden önce, yaz tatilinin bir bölümünden yılın başka herhangi bir zamanından nefret ettiğinden daha fazla nefret ediyordu. Sonra gerçekten ev ödevini yapmak istiyordu, ama gecenin bir vaktinde, gizlice yapmak zorundaydı. Çünkü her yaz annesi ile babası iş görüşmesine başka yerlere gittiklerinde Muggle akrabalarının yanında kalıyordu ve onlar bir öğrencinin ödevinde neler yaptığına çok meraklılardı. Saat gece yarısına yaklaşıyordu ve Charlotte yüzükoyun yatağında yatıyordu. Battaniyeleri çadır gibi başının üstüne çekmişti, bir elinde sihirli bir fener vardı ve biçim değiştirme ders kitabını yastığına dayamıştı. Charlotte yumuşak tüy kaleminin ucunu sayfadan aşağı doğru indirirken, bir yandan da kaşlarını çatıyordu. Biçim değiştirme profesörünün verdiği ödevi yapmak için ona yardımcı olabilecek bir şey arıyordu. Tüy kalem, işe yarar görünen bir paragrafın tepesinden durakladı. Charlotte gözlerini ovalayarak netleştirip, fenerini kitaba daha da yaklaştırdı ve okudu.
Charlotte tüy kalemini dişlerinin arasına sıkıştırıp, mürekkep şişesiyle bir parşömen tomarı almak için yastığının altına uzandı. Yavaşça ve büyük bir özenle mürekkep şişesinin kapağını açtı, kalemini içine batırdı ve yazmaya başladı. Arada bir durup dinliyordu çünkü Gyenella ailesinden herhangi biri banyayo giderken tüy kaleminin hışırtısını duyarsa, birkaç yıl önceki yazda olduğu gibi bakanlık eve gelir hepsinin aklını siler ve oda aynı şeyleri tekrar yapmak zorunda kalırdı. Londra’nın batısının en işlek bölgesinde oturan Gyenella ailesi, Charlotte’nin yaz tatillerinin bir kısmından hoşlanmayışının nedeniydi. Annesi ile babasının işleri olduğu zaman bu büyük ailenin yanında kalmak zorundaydı. Hepsi Muggle’dı ve büyülü dünya hakkında hiçbir şey bilmiyorlardı. Bu yüzden çoğu alışkanlığını bırakmış annesi ile babası tarafından Muggle gibi davranma eğitimi almıştı. İlk yıllarında ya ağzından bir şey kaçırıyor ya da istemsiz büyülere sebep oluyor. Sonrada işe bakanlık karışıyordu. Annesi ile babası onun bir cadı olduğunu anlarlar diye ilk yıllarda hep dehşet içindeydiler ancak artık alışmışlardı. Charlotte tek bir şart koymuştu. Asasını, kitaplarını ve süpürgesini yanına alacaktı. Kabul etmişler ancak bu ailedeki meraklı kızların her şeyi fark etmesinden sonra her şey reddedilmişti.
Büyü kitaplarından böylece ayrılmak Charlotte için gerçek bir sorun oluşturuyordu, çünkü Hogwarts’taki öğretmenleri tatil için ona bir sürü ev ödevi vermişti. Bu ziyaret tatilinin büyük bir kısmını aldığı için geri kalan zamanda pek bir şey yapamıyordu. O nedenlede çoğu profesörle bu konuyu konuşmuştu. Bazıları hoşgörüyle karşılasada bazıları hiç iyi davranmıyordu. Annesi ile babası çoğu zaman mektup yollamışlardı ancak çok inatçı olanlar vardı. Sonunda yarın evine gidebilecekti. Zaten okul açılmasına ne kalmıştı ki. Birkaç hafta vardı ve son hafta arkadaşlarıyla çatlak kazanda buluşacaktı. Arkadaşlarını düşündü ve istemeyerek gülümsedi. İçeriden bir ses duyunca her şeyini yatağın içine atmış kafasını yastığa koyup örtüyü kafasına çekerek her şeyi saklamıştı. İçeri giren her kimse görememişti çünkü yüzü diğer tarafa dönüktü. Zaten önemsizdi. Birkaç saniye sonra odanın kapısı kapanmış oda geri ödevlerine dönmek için kalkmıştı ancak kapının önünde duran kızı farkettiğinde neredeyse çığlık atacaktı.
"Senin farklı olduğunu biliyordum." | |
| | | Nancy Cullen
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 13 Savaş Tarafın : Aydınlık En Belirgin Özellik : Duygusal , Zarif , Sevimli , Zeki Asa : Abanoz ve Tek Boynuzlu At Kılından. Yirmi bir buçuk santim, esnek. Ruh Halin : Kayıt tarihi : 10/07/09
Galleon Galleon: 10 Patronus: Ejderha
| Konu: Geri: Rp Alıştırmaları Paz Tem. 12, 2009 3:55 pm | |
| - Spoiler:
Tarih 1996’ydı. Ravenclaw’da 4. sınıftaydım. Bugün Profesör Elena astronomi dersi verecekti. Heyecanla kuleye çıktık. Kule çok yüksekti. İnsanı ürkütüyordu. Bir de yeni astronomi öğretmeninin geleceğini duyunca daha da ürkmüştük. Acaba hangi taraftaydı. İyi birimiydi. Yoksa kötü mü? Slytherin’ler hepimizi korkutmak için öğretmenin kötü biri olduğunu söylüyordu. Onlara inanmamıştım. Zaten her zaman yalan söylüyorlardı. Ama birazcık doğruluk payı onlarda da olabilirdi. Zeki bir öğrenciydim. Bunu araştırmamam saçma olurdu. Annem hep neyin varsa kullan derdi. Babam ise anı yaşamamı söylerdi. Sanırım ikisi de doğru söylüyordu. Zekâmı kullanacaktım ancak kendimi çok kasmayarak kullanacaktım. Babam Henry her zaman eğlenmemi isterdi. Böyle şeyleri pek mantıklı bulmasam da artık bu benim hakkımdı. Profesörün odasına gitmek için yola koyuldum. Kapısında bir şeyler yazıyordu. Okumaya başladım.
“ Adım Melanie. Artık astronomi derslerinize ben gireceğim. Ders başlamadan her şey hazır olmalı. Beni merak edenler odama kadar yorulmasaydı keşke. “
Bu sözleri beni tedirgin etmişti. Sanki neler yapacağımı biliyordu. Acaba karanlık taraftan mıydı? Annem her zaman kaderinde seçtiğin taraf gibi aydınlık olsun derdi. Galiba onun kaderi de karanlıktı. Kötülükler, vahşilikler, gereksiz davranışlar, iblisler ve daha neler neler vardır hayatında. Ondan korkmuştum. Aslında önyargılı davranmamalıydım. Belki de iyi biridir. Aydınlı taraftadır. Yani bizim gibidir. Belki de bizim kadar zekidir. Aklında kötü şeyler yoktur. Umarım düşüncelerim yersiz değildir. Genelde hep haklıyımdır. Ancak bu sefer mantığımı kullanmamıştım. Umarım yanılmam. Yanlış kararlar almak ve yanlış düşüncelere sahip olmak en son isteyeceğim şeydi. Ders’e giriş saatiydi. 1 dakika geçmişti. Nerede kalmıştı? Profesör Elena her zaman 1 dakika önce gelirdi. Derse girmişti. Slytherin’ler kahkahalar atıyordu. Gryffindor’lar cesaretli olduğunda başları her zaman dikti. Hufflepuff’lar korkmuşlardı. Umarım iyi biridir diye aralarında konuşuyorlardı. Ravenclaw’lar yani biz kâğıtlar almış birbirlerimize fikirler sunuyorduk. Sonuca bir türlü varamamıştık. Aydınlık mı karanlık mı?
“ Evet, çocuklar ilk dersimize hepiniz hoş geldiniz. Umarım güzel bir dönem geçiririz. Bana sormak istediğiniz soruları sorabilirsiniz. “
Korkmuştum. Acaba sormalı mıydım? Gryffindor’lar arkadan Nancy başarabilirsin diye fısıldıyorlardı. Slytherin’ler ise hala gülüyordu. Slytherin öğrencileri kesinlikle karanlık dokunma aydınlatamazsın diye gülüyorlardı. Cesaretimi topladım. Öğretmene soru sorma sırası Ravenclaw’lardaydı. Başım dikti. Ayağa kalktım. Öksürdüm. Sanırım biraz tedirgindim. Profesörün gözlerinin içine baktım. Sınıf bir anda sessizliğe büründü. Başarabilirim diyordum içimden.
“ Profesör Melanie acaba karanlık tarafta mısınız?”
Olamaz sormamalıydım. Neredeyse ağlayacaktım. Korkmuştum. Umarım bu soru başımı belaya sokmaz. Tedirginliğim üstümden gitmişti. Bir anda profesör cevap verir gibi oldu. Onun bu cevabı içimi rahatlatacaktı. Umarım aydınlıktır diye sesler geliyordu. Slytherin karanlık olduğuna emin bir biçimde hala gülüyordu. Öğretmen doğruldu. Cevabı hazırdı. Umarım beni yanıltmazdı.
“ Bu dönemde beni nasıl görüyorsanız bilin ki ben oyum “
Bu söz benim tedirginliğimi biraz azaltmıştı. Umarım aydınlıktır. Tüm dönem onu izlemeye koyulacaktım. Dileklerim gerçek olmalıydı. Ona güvenim sonsuzdu artık. Umarım yanılgıya uğramam.
Şimdi yazdım | |
| | | Mélanie L. Black 4.Sınıf
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 274 Yaş : 31 Savaş Tarafın : Karanlık Rp Partneri : Eksik kalsın En Belirgin Özellik : Kendini beğenmişlik ve istediğinin her zaman olmasını başaran, kötü ve itici bir kız ^^ Asa : ... Ruh Halin : Kayıt tarihi : 28/06/09
Galleon Galleon: 10 Patronus: Seçilmedi
| Konu: Geri: Rp Alıştırmaları Paz Tem. 12, 2009 5:47 pm | |
| Hayatın en zor tarafı.. Nedir biliyormusunuz? Herkez ne kadar biliyorum desede kimse bu zorluğu Lessie'den iyi bilemez.Hayatta herşey çok önemli bunu biliyor.Bunu herkez biliyor fakat hayatta bulunan aile kavramı Lessie'yi çok etkiliyor.Lessie içindekileri uzun bir zaman boyu biriktirmişti ama artık dayanamayıp odasının ortasına otururup bağırmaya,ağlamaya başladı.Sesi ağlamaktan o kadar kısık ve cılız çıkıyorduki evde onu duyabilecek kimse yoktu.Sadece odasındaki cansız varlıklara,Duvarlara yada posterlere haykırıyordu...
"Anlamıyorum neden herkez gibi bende her akşam bütün ailelerin yaptığı gibi annem,babam ve ben bir masaya oturup ailecek sohbet edip yemek yiyeyemiyoruz? Neden benim neyim eksik bi hata mı yaptım? Neden? Herşeyim var! Hiçbirşeyimi eksik etmiyorlar! Ama birşeyi unutuyorlar! Sevgi&İlgi Bunu kesinlikle unutuyorlar.Bazen arkadaşlarımı çok kıskanıyorum geçenlerde tiyatro gösterimiz vardı.Kostümler,provalar derken çok yoğundum o gün.. Sadece babamla kostüm almaya çıkmıştık en kalitelisinden,en güzelinden,en pahallısından. Yeter! ben istemiyorum bunları Para para para ! Bıktım artık tek düşünceleri para olsa gerek bu dünya paradan ibaret değilki.Para olmasa bile insanların birbirine olan aşkları sevgileri bu yeter! Bunlar dünyanın dönmesini sağlar para olmadığında dünya durmuyor ya! Bunları nerden biliyorum? Bilemem tabi sevginin aşkın önemini ne ailemden biraz da olsun şevkat ne sevgi ne bir öğüt verdiler nede bir nasihat? Benim yaşımdaki çoğu kişi bunlardan bıkar sıkılır annesi ve babasına belkide bazen gıcık olurlar.Ben bunları tatmak yaşamak istiyorum çok mu şey istiyorum ???"
Lessie bağırmaktan ve ağlamaktan çok yorulmuştu.Başı davul gibi şişmişti ağlamaktan ve çok ağrıyordu.Hemen odanın ortasından kalkıverdi ve bilgisayar masanına dayandı gözlerini kapattı ve 15 dakika boyunca hiç kımıldamadan öylecek durdu.Sakinleşmeye ihtiyacı vardı.Lessie durmadan; "Bunları hak etmiyorum!" Diye bağırıyordu.Gittikçe yorulmaya başlamıştı kendisini yatağa attı ve sessizce o cümleyi söylemeye başladı."Bunları haketmiyorum!" Lessie o kadar iyi kalpli saf temiz bir kızdıki gerçekten bunları hak etmiyordu.Onun istediği sadece biraz şevkatti.Etrafındakiler ne kadar ;
"-Her aile çocuğunu sever. -Aaaa ! Yapma böyle Lissie hiç anne kızını sevmezmi? -Lissie ailene haksızlık ediyorsun böyle düşünmemelisin! -Saçmalama nerde görülmüş ailenin çocukları sevmemesi bu bir döngüdür Lessie bir anne ve baba için en değerli varlık çocuklarıdır.herşeyden önce.(Canım arkadaşım vicky'e ait)"
"İşta o laf ; Saçmalama nerde görülmüş ailenin çocukları sevmemesi bu bir döngüdür Lessie bir anne ve baba için en değerli varlık çocuklarıdır.herşeyden önce. Bu doğru ama benimkiler böyle değil.Kusura bakma victoria.Bu bir gerçek döngü veya herhangi başka birşey bunu değiştiremez. Annem ve babam karşıma geçip 'iş hayatımız herşeyden önemli Less! Nolur üzülme vakit buldukça seninlede ilgileniyoruz ama.!' Demeleri budamı döngü buda bir döngüyse almiyim ben!
Ailem yine bir seyahatte ne zaman görüyordumki zaten onları! Herşey bir yana ben artık bir karar aldım annem ve babam yok benim! ARTIK büyüdüm kendi ayaklarımın üstüne duracağım. Kimseye muhteç değilim belki ilerde sevgilim olursa..O beni mutlu eder Aşk'ı öğretir belki bana biraz ilgi ve sevgi gösterir.Eminim böyle bir kişi karşıma çıkcak ve o zaman yıllardır görmediğim sevgiyi tadıcam nasıl birşey çok merak ediyorum ve bu yıllarca bile sürse belkiycem.."
Lessie sehpasındaki sürahiyi alıp suyu bardağa doldurmaya başladı yarısını taşırmıştı. Sinir,üzüntü den olsa gerek.Yudumlamaya başladı. "Birazcık da olsa kafamdaki düşünceleri dağıtıp değişik şeyler düşünmeliyim. Örnek:Hogwarts,derslerim,arkadaşlarım,ilişkilerim" Lessie çantasından iPod'unu çıkardı kulaklıklarını taktı ve şarkıyı son ses açtı hiç bir şey umrunda değildi..Arada böyle yapmak herkeze çok iyi gelecekti Özelliklede Lessie için... | |
| | | Sophia Rose Dvorska 5. Sınıf
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 104 Yaş : 30 Savaş Tarafın : Karanlık Rp Partneri : Yok. En Belirgin Özellik : Sinsiliği Asa : .... Ruh Halin : Kayıt tarihi : 08/07/09
Galleon Galleon: 10 Patronus: Seçilmedi
| Konu: Geri: Rp Alıştırmaları Ptsi Tem. 13, 2009 6:54 pm | |
| Günün başlaması , onun için artık pek bir anlam ifade etmiyordu. Sıradan bir gündü işte. Biçim Değiştirme dersinin nasıl geçeceği hakkında en ufak bir bilgisi yoktu. Profesör’ ün derste iyi davranmasını umut ederken bahçede biraz vakit geçirmenin bir zararı olmayacağını düşünerek, oraya gitti. Her zaman ki gibi arkadan topladığı kahverengi saçları onu çalışkanmış gibi gösteriyor, Ravenclaw cüppesi ona ayrı bir hava katıyordu. Çiseleyen yağmura aldırış etmeden, oturmaya devam etti. Etrafta derse yetişmeye çalışan öğrenciler, aşk yaşayan tutkulu gençler, dertleşen dostlar, koşturan miniklerden başka bir şey yoktu. Bu yoğun atmosfer artık onu tam anlamıyla bunaltmıştı. Yeşil gözlerini uzak bir noktaya kilitlemiş, sadece oraya bakıyordu. Bir süre böyle devam ettikten sonra artık derse gitmesi kanısına vararak yerinden kalkıp yol aldı. Hızlı adımlarını sürdürürken gözleri sadece gittiği noktaya odaklanmıştı. Bu onu; daha ciddi gösteriyordu. Dersliğe girerken , aklında hep * Acaba ders nasıl geçecek? *sorusu belirmişti. Profesör çoktan dersliğe girmiş , öğrencilerini bekliyordu. Sophia saygılı bir tavra bürünerek başını öne eğdi ve sırasına geçip oturdu. Her zaman ki gibi sessizliğini pür dikkat koruyordu. Dersin konusu ilginçti. Aslında düz ve ana bir konuydu bu. Yani herhalde bütün sınıflara ortak yapmasının nedeni de buydu. Bir Biçim Değiştirme öğrencisinin bilmesi gereken temel bir kavramdı sadece. Sophia ilk bakışta bu konuda fazla zorlanmayacağını anlamıştı. İlk önceki çekingen tavırları yok olmuş; yerini daha rahat bir ifade kaplamıştı. Suratında ise mutlu bir tebessüm oluşmuştu. Profesör’ ün gözüne girmek istercesine, sınıftaki kimseyle konuşmuyor sadece onu dinliyordu. Yeşil gözleri hep onun üzerinde geziniyordu. Profesör’ ün giriş konuşması gerçekten Sophia’ ı etkilemişti. İlk girişi biraz sert yapmıştı aslında. Belki de sert bir tavra bürünerek öğrencilerini korkutmak istemişti, kim bilir? Böyle güzel ve narin bir Profesör’ e *lanet olasıca cadı* demek Sophia için biraz garipti doğrusu.
En son yaptığı yedinci sınıf esprisi de gerçekten komik gelmişti. Belki espri değildi fakat; Sophia tarafından öyle algılanmıştı. Sadece sırıtmak ile yetindi. İçi , Bayan Lovett’ in söze başlamasıyla bir hayli rahatlamıştı açıkçası. Tanışma faslı yok demek oluyordu herhalde . Bu haberi duyar duymaz yüzünde daha istekli bir ifade oluşmaya başlamıştı. Zaten Biçim Değiştirme Sophia’ ın en sevdiği dersler arasında hep yer almıştır. Ayrıca diğer derslerin ortak olmaması gerçekten iyi bir haberdi. En azından kendi yaşıtlarıyla birlikte ders işlemek daha zevkli olabilirdi. Öbür türlü, yedinci sınıflara karşı kendini ezik hissediyor; kendinden küçükler ile derse girmekse gururuna dokunuyordu. Konuşmakta olan Bayan Lovett’ i dikkat ile dinlerken bir yandan da önünde duran parşömenine küçük notlar alıyordu. Sınıfı süzdüğünde ise; herkesin dikkatle Bayan Lovett’ i dinlediği açıkça belli oluyordu. Kısa bir süreliğine aklı dersten uzaklaşmıştı. Ancak; bunu fark etmesi zamanını almamıştı ki hemen kendini tekrardan Profesör’ e odaklamayı başardı. Bebeksi yüzü, sadece donuk bir ifade de idi. Bu yapılan uzun konuşmalar onu azda olsa baymıştı. Tabii ki bunu belli etmemeye çalışıyordu ki; numara yapmak konusunda artık tamamen ustalaşmıştı. Bu ders Sophia için çok yararlı olmuştu. En azından artık kafasında Biçim Değiştirme hakkındaki düşünceleri değişmişti. Eskiden sadece şekil değiştirmek için yarayan, büyüleri öğrenme ve uygulama dersi olarak bilirdi. Bayan Lovett’ in yaptığı çarpıcı açıklamalar sayesinde; artık Biçim Değiştirmenin hayat mücadelesinde gerekli bir unsur olduğunu kavramıştı. En komiğine giden uyarısı ise –elinizdeki şeyi kullandıkça biten bir şey haline getirmeyin- olmuştu. Sophia geç kalmadan hemen bu uyarı ile ilgili bir hayal kafasında kurmuştu bile. İster istemez kıkırdadı fakat; bunu Profesör’ e duyurmadan elleriyle ağzını kapattı. Zaten kısa süre içinde eski ciddi tavrını almıştı. Oturmakta uyuşmuş bedenini hafifçe yerinden oynattırarak kendine geldi. Parşömeni aldığı notlar yüzünden dolup taşmıştı zaten. Bir Ravenclaw olduğunu nasılda belli ediyordu… Gözlerinden adeta uyku akıyor, *şıp* dese uyuyup kalacakmış gibi bir his vücudunun tüm noktaların da dolaşıyordu. Bu ders biter bitmez ortak salona çekilmek tek planıydı. Hatta yatakhaneye gidip kestirmek hiçte fena olmazdı yani. Profesör’ ün etkileyici konuşmaları sayesinde her ne kadar büyülense de , uykusu gelmişti. Daha doğrusu bu derste büyü yapmayı dilerdi. Sadece sözel bir anlatım dersi onu fazlasıyla bunaltmıştı. Kurumuş ağzını temizlemek istercesine tükürük bezlerini harakete geçirdi. Dirseğini masaya dayamış, sol eliyle de yanağına tutunmuştu. Yavaş yavaş dersin son dakikalarına yaklaşmaya başlamışlardı. Bayan Lovett’ in son bombayı patlatarak ; ödevini verdi. Bunu duyunca ciddi tavrını koruyarak hiçbir ifade oluşturmadı donuk suratında. Sadece yutkundu ve gülümsedi. Herhalde bundan sonra uğrayacağı ilk duran yatakhane değil kütüphane olacaktı. Verdiği ödev gerçekten Sophia’ ı zorlayacağa benziyordu. Uyuşmuş bedenini zorla da olsa sıradan ayırarak eşyalarını düzenli bir şekilde topladı ve derslikten çıkmadan önce Profesör' e " İyi günler " dedi. Kafası hiç olmadığı kadar karışmıştı… | |
| | | scarletwolf
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 9 Savaş Tarafın : karanlık taraf En Belirgin Özellik : saçlarının uzun olması Asa : tek boynuz kılı mürver asa Ruh Halin : Kayıt tarihi : 27/01/10
Galleon Galleon: 10 Patronus: yılan
| Konu: Geri: Rp Alıştırmaları Perş. Ocak 28, 2010 9:26 pm | |
| YARI VAMPİR OLUŞUMLA İLGİLİ
gecenin karanlığında kulağımda kulaklık son ses müzik dünyayla bağlantım kopmuş halde ilerliyordum sonra ensemde soğuk bir hava hissettim kulaklığı çıkardığımda kulağıma şu sözler fısıldandı"hesap günü yakındır ve o gün geldiğinde tanrına sığınmak için çok geç olacak,yeryüzü kana bulanacak!!"ve bunu duyduğum ana boynumdan yanma hissi geldi ve orada acı içinde yığıldım bir sokağa çekildim.Sokağın karanlık yerinde oturuyordum ışığa çıkmaya korkuyordum bir vampir tarafından ısırılmış olmamı bilmeme rağmen hiçte kana susamış gibi gözükmüyordum kafamı kaldırdığımda beni ısıran şahıs ordaydı yüzünü karanlıkta pek seçemiyordum ve bana şunları söyledi - sen diğerlerinden farklı olarak tam bir vamir değilsin sadece aşırı derecede kan görürsen kendini tutamazsın saldırabilirsin ve birilerinin canını yakabilirsin buna dikkat et yeme yiyemezsin gün ışığında parlarsın fazla kalırsan zararlı hale gelebilir ve sakın çok sinirlenme sen çok hırçınsın ve kızarsan hemen saldırırsın.diyerek uzaklaştı.Bende bu sonsuz sıkıcı hayata başlamış oldum ve yakında herkezin beni tanımasından korkuyorum. | |
| | | Evelyn Sydneé Cole Kehanet Profesörü-Baş Vampir
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 608 Yaş : 26 Savaş Tarafın : DeathEaters Rp Partneri : My Soul Twin, William.. En Belirgin Özellik : Ölümsüzlük^^ Asa : Asa ? Pek ihtiyaç duymuyorum ve zaten kullanamıyorum.. Ruh Halin : Kayıt tarihi : 14/06/09
Galleon Galleon: 750 Patronus: Biraz saçma değil mi ?
| Konu: Geri: Rp Alıştırmaları Paz Haz. 27, 2010 6:40 pm | |
| Canı oldukça sıkılmıştı. Salık saçlarını arkasına doğru atmış, yeşil gözleriyle pencereden dışarıya bakınıyordu. Manzara o kadar güzeldi ki. El ele tutuşmuş sevgililer, dertleşen arkadaşlar, oynayan minik sınıflar.. Bunların hepsini teker teker gözden geçirdiğinde derince bir iç çekti. Bazen böyle şeylere özlem duyduğunu hissettiği oluyordu. Tam olarak birine bağlansa hep aynı şey oluyor; kaybeden kendisi oluyordu. Derslere yoğunlaşmak istese her zaman ilgisini biri çekiyor bu sefer kaybeden yine kendisi oluyordu. Bir tek arkadaşlık,dostluk konusunda kazanan o olmuştu. En azından onu dinleyen arkadaşları vardı. Günler hızlıca geçiyordu. Hogwarts açılmıştı. Buraya gelirken beslediği umutların hepsi, son birkaç günde yıkılmıştı. Pes etmeyecekti. Bir gün aradığı mutluluğa erişeceğini biliyordu, umut ediyordu. ‘‘ Neden ben ? ‘‘ diye düşünürken ; zamanın nasıl geçtiğini fark edemeyip yerinden doğruldu. Bugün Kehanet dersi vardı ve hiç gecikmeye de niyeti yoktu. Kehanet Profesörü yeni biriydi. Profesör Helen bir anda ortalıklardan kaybolmuştu. Bu oldukça ilginç ve araştırılması gereken bir konu olsa da Evelyn bunun üstünde pek fazla durmadı. En azından yeni gelen Profesör’ ün iyi biri olmasını umut ediyordu. Kehanet dersini çok sevdiği için , Profesör’ e de kolaylıkla alışacağını umuyordu. Acaba bu dönem neler öğreneceklerdi? Gerçekten bu dönem sınıfı geçmekte çok ısrarlıydı.
“ Olamaz. “ dedi kendi kendine telaşlı bir ses tonu ile. Kehanet dersine girmesi gerekiyordu. Hızlı adımlar ile koşarak dersliğe vardığında Profesör sınıfta öylece durmuş bekliyordu. Evelyn; bunun üzerine çekingen adımlar ile içeri girdi ve kibarca gülümsedi. İçerisi oldukça karanlıktı ve ürkütücü görünüyordu. Profesör Helen’ in kullandığı pırıltılı örtüler gitmiş; yerini gri renkte siyah desenli örtüler almıştı. Bu örtüler bakıldığında, sınıfın karanlık görüntüsünü daha da kararmışa benziyordu. İlk bakışta bu bayanın karanlığı sevdiğini anlamıştı. İçeri girerken de hafifçe başını öne eğerek boş bir sıraya yerleşti. Her yer oldukça sessizdi. Zaten birkaç dakika sonra da öğrenciler sınıfa doluşmaya başlamıştı bile. Evelyn, hala çekingen bakışlarını sürdürüyordu. Yeşil gözlerini arada yeni gelen Profesör’ e odaklıyor; yakalandığını anlar anlamaz hemen başka yöne doğru çeviriyordu. Sağ elini yanağına doğru yaslayarak derin düşüncelere daldı. Aslında çokta kötü birine benzemiyordu. Evelyn her ne kadar iyiliğe önem verse de , içinde her zaman birazda olsa kötülük beslemişti. Fakat; bunu hiçbir zaman dışa vurmamıştı. Yani oldukça özen gösteriyordu. Hufflepuff’ a seçilmesinden dolayı ailesi de onunla gurur duyuyordu. İyiliğe destek veren köklü bir ailedne geldiğinden dolayı ; gurur duyulması da hiç saçma değildi. Ancak bazen iyi olmanın hayatta pek bir şey kazandırmadığını düşündüğü oluyordu. Yani aslında hayata birazda olsa acımasızca yaklaşması gerekiyordu sanki. Yine neler düşünüyordu? İyice saçmalamıştı. Hemen bu saçma düşünceleri aklından çıkardı ve aklını tekrardan dersliğe verdi. Bugün dersi dinleyecekti, bunda kararlıydı.
Aradan birkaç dakika geçtikten hemen sonra Profesör kendini tanıtmaya başlamıştı. Söylediğine göre adı Delphiné idi. Sonra konuşmasına devam ederken söylediği ricası ise ikinci ismini kullanmamalarını istemesiydi. Ayrıca cümlesinin sonunu oldukça ciddi bir şekilde vurgulamıştı. Evelyn de dahil bütün öğrenciler bir anda irkildiler. Korkmaya mı başlamıştı ne? Tam yine düşünceleriyle baş başa kalmışken Bayan Chloris konuşmaya yeniden başladı. Bu sefer iddialı konuşmalar yapmıştı. Görücülük yeteneğine mi kavuşacaklardı? Evelyn bunu duyar duymaz hemen gözleri açıldı. İşte şimdi konu dikkatini çekmeye başlamıştı. Pür dikkat Bayan Chloris’ i dinliyordu. O kadar yetenekli biri olmalıydı ki; öğrencilerine ayrı bir kitap bile hazırlamıştı. Ayrıca bu onun zeki olduğunu da gösteriyordu. Bunun üzerine öğrenciler ile birlikte Evelyn’ de kalkıp masadan kitabını aldı ve tekrar yerine geçti. Yüzündeki şaşkınlık ifadesi hala yerini korumaktaydı. Ve sonunda beklenen an gelmişti. İlk konuları el falıydı. Bu gerçekten çok ilginç bir konu olmalıydı. O sırada gevşemiş tokasını yerinden çıkarıp; saçlarını yeniden topladı ve Profesör’ ü dinlemeye devam etti. Bir yandan da anlattıklarını parşömenine küçük notlar halinde geçiriyordu. Sol elini masanın üzerine koydu ve avucunun içine uzun bir süre baktı.
Karışık çizgiler, birbirinin yollarıyla kesişiyor gibiydi. Hayat çizgisi, zeka çizgisi.. Hepsi birbirine karışmıştı. Son bir kez daha Profesör’ ün anlattıklarını gözden geçirip tekrardan yoğunlaştı. Hayat çizgisini bulmuştu.. Evet biraz kesik kesik görünüyordu. Yani bu onun önemli rahatsızlılar geçireceğini mi gösteriyordu? Şaşkın surat ifadesinin yerini azda olsa korku kaplamıştı. Derin bir nefes aldı ve bakmaya devam etti. Zeka çizgisi ise hemen onun ardından devam ediyordu. Evelyn!in zeka çizgisi ise yuvarlak bir kavis alarak avucunun diğer tarafına inmekteydi. Buda onun karamsar duygularının mantığa baskın olduğunu gösteriyordu. Kendini o kadar çok kaptırmıştı ki bir anda yorulduğunu hissetti. O anda kontrolünü de kaybetmişti. Biraz dinlenmeye azda olsa ihtiyacı vardı. Ellerini alnına götürerek yavaşça gezdirdi ve masaj yapmaya başladı. Bugün ciddi anlamda uykuya ihtiyacı olacaktı. Her şeye rağmen bu dersten çok zevk almıştı ve yeni bir şeyleri keşfetmek onun hoşuna gitmişti. Yüzündeki tüm o korku ve şaşkınlık ifadeleri gitmişti. Artık daha neşeli ve istekli görünüyordu. | |
| | | JacquesM
RPG Puanı : Mesaj Sayısı : 11 Savaş Tarafın : Özgürlük En Belirgin Özellik : Zeki Cesur Asa : Mürver Asa Ruh Halin : Kayıt tarihi : 31/07/11
| Konu: Geri: Rp Alıştırmaları Ptsi Ağus. 01, 2011 2:06 am | |
| 16 yaşındaydım.Ailemle tartışmıştım. Bu sefer Olivia yüzündendi. Olivia'yı Beauxbatons' a göndermekten bahsediyorlardı. Onlara şiddetle karşı çıktım. Onlarsa beni evden attılar resmen. Umurumdaydı sanki?Üzüldüğüm Olivia'ydı .Onu oradan çıkaramamıştım.Ama yarın kaçacaktım. Resmen evden kaçacaktım. Onların yüzünü görmek bile istemiyordum .Darcy Cullen ve Searlus Cullen. . Sersem ben. .Çıkmaz sokağa girmiştim. Tam duvara çarpacakken buz gibi birşey beni tutmuştu.Bembeyaz kolu ayışında parlıyor,ışıklar kırılıyor ve resmen gökküşağına dönüşüyordu. .Arkamı döndüm. O çok yakışıklıydı. Hayatımda görüğüm en mükemmel şeydi.Ona baktım ve: -Hey şapşal orada ne yaptığını saniyorsun
-O- : Adamim hemen burdan cek git
Ben: - Aha bir kurt . ama mi istiyorsun bederim dedim ve üstüne atladım ancak onu koruyan 3 kurt daha vardı ve beni isirdilar kalktigimda her tarafim kan icindeydi olmedigime dua ettim O gun bugun dur sadece hayvan eti yiyorum
| |
| | | | Rp Alıştırmaları | |
|
| Bu forumun müsaadesi var: | Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
| |
| |
| |
|